همه اینها را گفتیم تا برسیم به اسامی میوه‌های عجیب و غریبی که یا به تازگی وارد دنیای میوه‌های این سرزمین شده‌اند یا هنوز در راه‌اند و به اینجا نرسیده‌اند و ممکن است در سفری به خارج از مرزهای خودمان آنها را ببینید.
رَمبوتِن
رمبوتن یک میوه درختی با اندازه متوسط و بومی مالزی، اندونزی، سری‌لانکا و آسیای جنوب‌شرقی است. این میوه قرمز رنگ ظاهری مویی شکل دارد. پوست رویی کنده شده و میوه گوشتی آن‌که در درون این پوشش قرار دارد، خوردنی است. مزه آن مثل انگور است و حالتی ترش و شیرین دارد. این میوه گرد و بیضی شکل است و اندازه آن 3 تا 6 سانتی‌متر و به صورت خوشه‌ای است، یعنی حدود 10 تا 20 میوه با هم هستند. این میوه یکی از مشهورترین میوه‌های آسیای جنوب‌شرقی است و در آفریقا، کامبوج، آمریکای مرکزی و هند هم کشت می‌شود. دو بار در سال این میوه دیده می‌شود: اواخر پاییز و اوایل زمستان و اواخر بهار و اوایل تابستان. روغن هسته آن در تولید شمع و صابون به کار می‌رود. این باور وجود دارد که این میوه برای درمان اسهال و اسهال خونی کاربرد دارد. برگ آن برای سردرد استفاده می‌شود. این میوه از نظر چربی، کلسیم، آهن، پروتئین، نیتروژن، سدیم، روی، منیزیم، منگنز، پتاسیم، فسفر، ویتامین C، A، تیامین و ریبوفلاوین بسیار غنی است. مصرف روزانه آن در کاهش ابتلا به سرطان توصیه می‌شود. نقش این میوه در کاهش فشارخون نیز بسیار موثر است. این میوه، خام مصرف می‌شود.
کوم‌کوآتز
کوم‌کوآتز از خانواده درختان میوه کوچک است. میوه آن که خوردنی است شبیه پرتقال است اما بسیار کوچک‌تر از آن و اغلب بیضی شکل است. درخت آن همیشه سبز و برگ‌هایش شبیه برگ درخت پرتقال است. منشأ اصلی آن کشور چین است و از قرن 12 میلادی شناخته شده است. در حال حاضر در چین، کره‌جنوبی، تایوان، آسیای جنوب شرقی، ژاپن، خاورمیانه و اروپا (به خصوص یونان)، جنوب پاکستان و جنوب ایالات‌متحده کاشت می‌شود. این میوه از پرتقال سفت‌تر است و در هوای گرم تابستانی (27 تا 38 درجه‌سانتی‌گراد) رشد می‌کند اما تا زیر 10 درجه را هم می‌تواند تحمل کند. معمولا خام مصرف شده، اطراف‌اش شیرین و مرکزش ترش و آبدار است. در شیرینی‌جات، مارمالاد و ژله از آن استفاده می‌شود. در سالاد هم ریخته می‌شود. در بعضی کشورها آن را کمی شور کرده و چند قاشق مرباخوری از آب آن را با کمی آب گرم مخلوط کرده و برای گلودرد از آن استفاده می‌کنند. در فیلیپین آب آن را در چای داغ یا سرد ریخته و مصرف می‌کنند. در ویتنام از این درخت برای تزیین استفاده می‌شود.
این میوه فاقد چربی و سدیم است و منبع خوبی از فیبر و ویتامین A، C، کلسیم و آهن است. 8 عدد از این میوه تنها 100 کالری انرژی دارد.
گوجه‌فرنگی درختی
گوجه‌فرنگی درختی که به آن تاماریلو هم می‌گویند، میوه‌ای تخم‌مرغ شکل است. بسیار شبیه گوجه‌فرنگی است اما بیضی‌شکل است و درون آن دانه‌های ریز سیاه دارد. طول آن 2 تا 8 سانتی‌متر است و حالت خوشه‌ای دارد. این میوه بومی پرو، شیلی، اکوادور، کلمبیا و بولیوی است.
در آرژانتین، استرالیا، برزیل، اندونزی، کنیا و پرتغال، ایالات‌متحده آمریکا و ونزوئلا کشت می‌شود. میوه را معمولا نصف کرده و درون آن را مصرف می‌کنند. کمی به آن شکر زده، خنک کرده و در صبحانه مصرف می‌کنند. در کمپوت و خورش نیز به کار می‌رود. حتی در بعضی سالادها به صورت تزیینی هم استفاده می‌شود.
گوشت میوه را می‌توان با آب و شکر مخلوط کرده و به صورت نوشیدنی مصرف کرد. طعم این میوه کمی شیرین است و به طعم نارنگی یا کیوی نزدیک است. پوست آن خوش‌طعم و خوردنی نیست.
این میوه حاوی پروتئین، کربوهیدرات، چربی، فیبر، کلسیم، فسفر، آهن، کاروتن، ویتامین A، B1، B2، B3 و اسید آسکوربیک است.
سیب مامی
سیب‌مامی از یک درختی همیشه سبز که میوه‌اش خوردنی است، حاصل می‌شود. درخت آن شبیه ماگنولیاست. این میوه گرد و شکل آن کمی نامنظم است و پوست آن قهوه‌ای مایل به خاکستری بوده و ضخیم است. قطر آن 10 تا 20 سانتی‌متر است. این میوه وقتی کاملا رسیده باشد، نرم می‌شود. قسمت خوردنی میوه زرد یا نارنجی است. بوی میوه بسیار خوشایند و اشتهاآور است. اگر اندازه میوه کوچک باشد یک هسته داشته و اگر بزرگ‌تر باشد تا 4 هسته دارد. هسته این میوه قهوه‌ای، بیضی‌شکل و حدود 6 سانتی‌متر است. معتقدند این میوه خواص آنتی‌بیوتیکی دارد و در طب سنتی آمریکای مرکزی و جنوبی، از هسته‌های پودر شده آن برای درمان بیماری‌های انگلی پوستی استفاده می‌شود. این میوه متعلق به آمریکای جنوبی است. در فلوریدا و هاوایی آمریکا هم دیده می‌شود.
میوه خام در سالاد میوه به کار رفته و با شکر یا خامه هم مصرف می‌شود. در بعضی مناطق با آن مربا و خورش هم درست می‌شود. این میوه حاوی چربی، پروتئین، کربوهیدرات، ویتامین‌های A، C، D، E، K، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، B6، فولات و B12 است. کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم، سدیم، روی، مس، منگنز، سلنیوم و فلوراید هم در آن وجود دارد.
میوه شکلاتی
این میوه درختی در مناطق حاره‌ای می‌روید و حدود 2 تا 10 هسته دارد. نمای بیرونی میوه شبیه گوجه‌فرنگی است با ابعاد 13×10 سانتی‌متر که بیرون آن سبز و داخل آن کاملا قهوه‌ای است.
طعم قسمت درونی میوه، شیرین است و وقتی با شیر، خامه و یا بستنی مخلوط شود، طعم شکلات دارد که البته اصلا به اندازه شکلات کالری ندارد.
این میوه بومی مکزیک و گواتمالاست اما در فلوریدا، فیلیپین، کوبا و هاوایی هم کشت می‌شود. درخت آن همیشه سبز است و 8 متر ارتفاع دارد. معمولا با آن بستنی درست می‌کنند و به صورت خام هم مصرف می‌شود. با شیر و مرکبات هم از آن، دسری خوش‌مزه درست می‌کنند. نوشیدنی‌های متفاوتی می‌توان با آن تهیه کرد.
این میوه حاوی پروتئین، کربوهیدرات، کلسیم، فسفر، آهن، کاروتن، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین و اسیدآسکوربیک است.
میوه ستاره‌ای
میوه ستاره‌ای، بومی اندونزی و هند و سری‌لانکا است و در جنوب‌شرق آسیا بسیار مشهور است. در کلمبیا، برزیل، جمهوری دومینکن و ایالات‌متحده آمریکا هم وجود دارد. مقاطع عرضی این میوه دقیقا شکلی ستاره مانند دارد.
میوه رسیده آن به رنگ زرد درآمده و بسیار خوش‌طعم است. حتی پوست آن نیز خوردنی است. بسیار آبدار و شیرین است. طعم آن تلفیقی از طعم پاپایا، پرتقال و گریپ‌فروت را به یاد می‌آورد. این میوه سرشار از آنتی‌اکسیدان و ویتامین C است و شکر و سدیم کمی دارد. به دلیل اینکه مثل گریپ‌فروت حاوی اسیداگزالیک است برای افرادی که نارسایی کلیه دارند و یا دیالیز می‌شوند توصیه نمی‌شود و مثل گریپ‌فروت با بعضی داروها تداخل دارد. این میوه حاوی پروتئین، ویتامین A، C و آهن است. از آن در تهیه سالادها، کمپوت، در کنار غذاهایی مثل مرغ و ماهی و یا نوشیدنی‌ها استفاده می‌کنند.
سیب آبی
سیب آبی یا سیب عشق (Love apple) در ویتنام، تایوان، جامائیکا، اندونزی و فیلیپین زیاد دیده می‌شود. درخت این میوه همیشه سبز است. این میوه شبیه زنگوله است و چون عمدتا قرمزرنگ هم هست حالتی شبیه قلب دارد. رنگ آن متنوع از سفید، سبز کم‌رنگ، قرمز، بنفش، قرمز لاکی و گاهی بنفش بسیار پررنگ است و حدود 4 تا 6 سانتی‌متر طول دارد. طعم این میوه مثل سیب نیست. نسبت آب به بافت سفت این میوه تقریبا مثل هندوانه بوده و بسیار آبدار است. از آن در دسرها و خورش استفاده می‌کنند.
در بعضی کشورها با آن ژله و یا حتی ترشی درست می‌کنند. خام هم مصرف می‌شود. این میوه حاوی پروتئین، چربی، فیبر، کلسیم، فسفر، آهن، کاروتن، ویتامینA، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین و اسیدآسکوربیک است.
میوه نان
درختی است که بومی مالای است و بیشتر خاص مناطق حاره‌ای است. درخت آن حدود 20 متر ارتفاع دارد. میوه این درخت به اندازه گریپ‌فروت است و چند قسمت دارد و نمای آن شبیه نان است. این میوه سرشار از نشاسته است و قبل از مصرف آن را کباب و یا سرخ کرده و یا جوشانده و به صورت آب‌پز مصرف می‌کنند. بعد از پخته شدن طعم آن مثل سیب‌زمینی و یا نانی است که تازه پخته شده باشد. با آن غذا هم درست می‌کنند که متداول‌ترین آن ترکیب پخته شده این میوه است که آن را له کرده و با عصاره نارگیل ترکیب کرده و در برگ موز کباب می‌کنند.
در شکلی دیگر میوه را در آتش کباب کرده و بعد درون آن را با عصاره نارگیل، شکر و کره، گوشت پخته و یا سایر میوه‌ها پر می‌کنند و بعد دوباره کل آن را می‌پزند. این میوه حدود 70 درصد آب و 25 درصد کربوهیدرات داشته و حاوی ویتامین C، پتاسیم، روی و تیامین است. در جزایر اقیانوس آرام بسیار مصرف دارد.
پاپایا میوه‌ای است که در آمریکا و مکزیک وجود دارد. درخت این میوه، بزرگ است. طول این میوه 15 تا 45 سانتی‌متر است. ظاهری زرد یا سبز دارد و درون آن زرد متمایل به نارنجی است. این میوه نرم است اما پوست آن کمی ضخیم است. این میوه در برزیل، هند، آفریقای جنوبی، سری‌لانکا، هاییتی و جنوب شرق آسیا وجود دارد. این میوه در غذا و پزشکی مصرف زیادی دارد. مصرف خام میوه هم وجود دارد که پوست و هسته‌های آن گرفته و خود میوه مصرف می‌شود. در سالاد و حتی خورش هم مصرف دارد. با آن ژله نیز تهیه می‌شود. هسته‌های مشکی آن نیز خوردنی است و طعمی تند دارد و به جای فلفل سیاه از آن استفاده می‌شود. پاپایا به صورت قرص برای رفع مشکلات گوارشی مصرف می‌شود. پمادی از آن تهیه شده که برای بریدگی، بثورات پوستی، زخم و سوختگی استفاده می‌شود. از آمپول آن برای رفع درد، فتق ودیسک کمر هم استفاده می‌شود. زنان از داروی آن برای جلوگیری از بارداری و سقط استفاده می‌کنند. این میوه حاوی چربی، پروتئین، ویتامین A، بتاکاروتن، ویتامین B1، B2، B3 (نیاسین)، B6، ویتامین C، کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم و سدیم است.
جالب تر بود عکسی هم از میوه ها می گذاشتید. 
