حکیم مهر - یکی از مقالات مورد توجه در شانزدهمین کنگره دامپزشکی ایران (هفتم تا نهم اردیبهشت 89) "بررسی وضعیت بهداشت و بیماریهای مراکز تکثیر و پرورش میگو در کشورمان" بود که توسط دکتر محمد افشارنسب ارائه شد. خلاصه این مقاله در ذیل برای اطلاع عموم بازخوانی می گردد :
"بررسی وضعیت بهداشت و بیماریهای مراکز تکثیر و پرورش میگوی کشور"
محمد افشارنسب*، سید رضا سید مرتضائی، عقیل دشتیان نسب، بهروز قره وی و آرمین عابدیان امیری
به منظور بررسی وضعیت بهداشتی مراکز تکثیر و پرورش میگوی کشور طرح ملی با اهداف شناسایی عوامل عفونی ایجاد کننده بیماری در مراکز تکثیر و پرورش میگو، تعیین درصد شدت آلودگی مراکز تکثیر و پرورش میگو به عوامل عفونی، تعیین نقاط ضعف و قوت مدیریت بهداشتی مراکز تکثیر و پرورش و تعیین روشهای مناسب مدیریت بهداشتی مراکز تکثیر و پرورش از سال 1383 آغاز گردید.
بررسی های انجام گردیده در طی سالهای 1383 لغایت 1387 نشان داد که مهمترین عوامل عفونی ایجاد کننده بیماری در مراکز تکثیر و پرورش میگو ویروسها می باشند. از مهمترین ویروسهای گزارش شده در طرح انجام گرفته در استان خوزستان و بوشهر ویروس بیماری لکه سفید(WSSV)، ویروس سندرم تورا(TSV) ، ویروس بیماری شبه پارو هپاتوپانکراس(HPV)، ویروس بیماری باکولوویروس میگوی ببری سیاه(MBV) و ویروس ایجادکننده بیماری نکروز عفونی بافتهای خونساز و بافتهای زیرجلدی(IHHNV) می باشد. در استان هرمزگان دو ویروس بیماری شبه پاروهپاتوپانکراس(HPV) و ویروس بیماری باکولوویروس میگوی ببری سیاه(MBV) و در استان سیستان بلوچستان ویروس بیماری لکه سفید(WSSV) می باشد. از مهمترین باکتریهای ایجاد کننده بیماری در مراکز تکثیر و پرورش میگو باکتریهای خانواده ویبریو می باشد که در کلیه استانهای جنوبی گزارش گردیده است. از قارچ های شناسایی شده در طرح در استان های جنوبی می توان به قارچهای فوزاریوم ، موکور ، کلادوسپوریوم ، آسپرژیلوس ، پنیسیلوم و مخمرها نام برد. همچنین از مهمترین انگلهای شناسایی شده در مراکز تکثیر و پرورش می توان به انگلهای زتومانیوم ، اپیستیلیس و ورتیسلا اشاره نمود. درصد شدت عوامل پاتوژن شناسایی شده در استانهای مختلف و در مراکز تکثیر و پرورش از 0% تا 100% در اندامهای مختلف و استانهای مختلف متفاوت می باشد.
از مهمترین نقاط ضعف مدیریت بهداشتی مراکز تکثیر و پرورش میگو میتوان به تراکم بالای ذخیره سازی، فقدان نظارت بهداشتی در تولید پست لاروها، فقدان نظارت بهداشتی در معرفی پست لاروها به مزارع پرورشی، فقدان نظارت بهداشتی در آماده سازی مزارع پرورشی وسالن های هچری و همچنین فقدان نظارت بهداشتی در تولید غذای مزارع پرورش و مراکز تکثیر اشاره نمود. با توجه به شرایط ویژه آب و هوایی ایران بهترین روش مدیریتی در تولیدات میگوی پرورشی استفاده از سیستم نیمه متراکم پیشنهاد میگردد تا خسارت ناشی از بیماریها به حداقل کاهش یابد.
