مدیرکل دفتر بهداشت و مدیریت بیماری های دامی سازمان دامپزشکی کشور گفت: در سایه تامین نیروی انسانی اختصاصی، منابع مالی مکفی، واکسن های با کیفیت بالاتر و همچنین مایه کوبی گسترده تر و شناسایی و حذف دامهای آلوده، می توان کاهش موارد ابتلا به بروسلوز را به خوبی پیش برد.
به گزارش روابط عمومی سازمان دامپزشکی کشور، دکتر داریوش جهان پیما، افزود: بروسلوز بعنوان یکی از مهمترین بیماری های مشترک انسان و حیوان محسوب میشود؛ عوامل شناخته شده بیماری، طیف وسیعی از پستانداران اهلی و وحشی را مبتلا میسازند؛ این بیماری بعلت ایجاد سقط جنین در دام، منجر به کاهش تولید شیر، عقیمی و نازایی و از دست رفتن ارزش اقتصادی دام های مبتلا می شود و همچنین به علت ابتلای انسان به بیماری طاقت فرسا و صعبالعلاج، همواره از دو بعد اقتصادی و بهداشتی مورد توجه قرار میگیرد.
مدیرکل دفتر بهداشت و مدیریت بیماری های دامی سازمان دامپزشکی ادامه داد: با وجود اینکه از شناخت این بیماری تاکنون بیش از یک قرن می گذرد، بروسلوز هنوز هم در بسیاری از کشورهای جهان بویژه کشورهای مدیترانهای و خاورمیانه بعنوان یکی از مهمترین بیماری های مشترک انسان و دام مطرح است و تنها 17 کشور در جهان توانسته اند این بیماری را ریشهکن کنند.
وی افزود: کنترل و ریشهکنی این بیماری در جهان به دلایل کثرت گونهای عوامل بیماریزا، تنوع حیوانات میزبان، دوام نسبتاً قابل توجه باکتری در محیط و نیاز به هزینه و سرمایهگذاری سنگین همواره با دشواری ها و مشکلاتی مواجه بوده است.
دکتر جهان پیما تصریح کرد: ایران علاوه بر موارد و شرایط برشمرده فوق، بدلیل استقرار در منطقه جغرافیایی پر خطر بیماری های دامی، مرزهای گسترده خاکی، حیات وحش غیر قابل کنترل، تردد غیر مجاز دام با کشورهای همسایه، شیوه پرورش و نگهداری توامان انواع دام در مجاورت یکدیگر و جابجایی بدون ضابطه و کوچ روی دام در داخل کشور شرایط نامناسبتری برای حفظ عامل بیماری و تکمیل زنجیره اپیدمیولوژی بیماری دارد؛ بنابر این کنترل بیماری با مشکلات بیشتر و پیچیده تری روبرو است.
وی با تاکید بر این که در کشور ما، بروسلوز مشکل عمده بهداشت عمومی است، گفت: از زمان مبارزه با بروسلوز در ایران، فراز و نشییب هایی در اجرای عملیات مبارزه با این بیماری به چشم می خورد که بیانگر این نکته است که هر زمان سازمان دامپزشکی از اعتبارات و منابع مالی و انسانی خوب برخوردار بوده است، میزان بیماری در جمعیت دامی کاهش و به تبع آن با فاصله زمانی چند ساله این کاهش در جمعیت انسانی نیز مشاهده گردیده است.
مدیرکل دفتر بهداشت و مدیریت بیماری های دامی سازمان دامپزشکی گفت: کاهش مایه کوبی دامها در سالهای 88 تا 90 به دلیل مشکلات ناشی از واکسن تولید داخل و عدم امکان تامین آن از منابع وارداتی، باعث شد که بیماری تب مالت در جمعیت انسانی در سالهای 91 تا 93 افزایش یابد؛ اما متعاقباً سازمان دامپزشکی کشور بر حسب امکانات و توان تولید واکسن در داخل کشور اقدامات مایه کوبی دامها را طی سالهای 1391 تا 1393 افزایش داده و همچنین در سال 1393 در مایه کوبی جمعیت گوسفند و بز میزان عملکرد سازمان نسبت به پیش بینی عملیات قابل انجام، 4 درصد بیشتر بوده است.
وی با اظهار امیدواری از اینکه کاهش موارد ابتلا در سال 1394 نیز مشاهده شود، افزود: این افزایش حجم عملیات واکسیناسیون علیرغم محدودیت منابع ، مواجهه با عوامل بیماریزای اگزوتیک مانند بیماری لمپی اسکین در گاو و بیماری تب برفکی ناشی از تحت سویه جدیدAsia1 ، سندرم تنفسی خاورمیانه که با وجود عدم علائم بیماری در دام بدلیل تقاضای وزارت بهداشت سازمان دامپزشکی لاجرم اقدامات مراقبتی قرنطینه ای گسترده ای را در مرزهای بین المللی و در شتران داخل کشور انجام داده است، همچنین وقوع انفلوانزای فوق حاد در جهان در سال 1393 و ادامه رخداد آن در روسیه و ترکیه در سال 94 در نوع خود بی سابقه بوده و سازمان دامپزشکی کشور با گسیل همه امکانات و توان خود در مقابله با آن بسیار موفق عمل نموده است، را باید مورد توجه قرار داد. البته محدودیت تولید واکسن در کشور، نا بهنگام بودن تولید آن و پائین بودن کیفیت آن نیز از موانع افزایش بیشتر عملکرد بوده است و امید است که این افزایش عملیات مایه کوبی دامها در سالهای آتی نیز ادامه یابد که مسلماً نتیجه آن منجر به کاهش بیماری تب مالت انسانی خواهد شد و انتظار می رود که در سال 1394 شاهد کاهش تب مالت انسانی باشیم.
دکتر جهان پیما اضافه کرد: البته در کنار این مهم از تاثیر شگرف آموزش عمومی و آموزش اختصاصی روستاییان و دامداران و همچنین ارتقای کیفیت بهداشتی شیر خام و ساماندهی بهداشتی عرضه آن نباید غفلت کرد که امید است با مشارکت وزارت بهداشت و دیگر ارگان ها و تشکل ها بهتر از گذشته عمل کرد؛ در غیر اینصورت کاهش موارد آلودگی در دامها و لزوما بموازات آن کاهش موارد ابتلای انسانی در مسیر خود بخوبی پیش نخواهد رفت.