«آرمین زارعیان» در الف نوشت:
طی روزهای اخیر موضوع استرداد 58 مقاله دانشمندان ایرانی توسط مجله نیچر، بحث داغ محافل علمی بوده، به گونه ای به لحاظ ابعاد ملی و بین المللی موضوع، مسولین ذی ربط را به واکنش های بعضاً هیجان زده وا داشته است. اگر چه که در صورت اثبات وجود رویه های غیر اخلاقی در انتشار مقالات، تردیدی به جهت محکوم نمودن چنین بی اخلاقی ها باقی نخواهد گذاشت، لیکن وا کاری دقیق و بدون درگیری های احتمالی، شائبه های سیاسی مرتب بر آن را منتفی خواهد نمود. در این خصوص نکاتی چند گفتنی است که تدقیق در آن زوایای ناآشکار این موضوع را واضح تر خواهد نمود.
1- استرداد یا بازپس گیری مقالات (یا همان Retraction) امری جدید، نا متعارف و منحصر به دانشمندان ایرانی نبوده و همه ساله برخی ناشران و مجلات در صورت وجود شواهد احتمالی- و حتی بعضاً غیر قابل اثبات- به واسطه پیشگیری از ورود به دعاوی حقوقی سریعاً از طریق استرداد مقالات، موضوع را مختومه می نمایند.
2- در یادداشت استرداد 58 مقاله اخیر عمدتاً به سه موضوع دستکاری در نام نویسندگان (Authorship-Manipulation )، استفاده از داوران جعلی (Poor Review Faked ) و تشابه علمی (Plagiarism) اشاره شده و به واسطه ی این سه مورد ناشر نسبت به استرداد مقالات اقدام نموده است، حال آنکه شواهد مؤید این مهم است که سردبیران مجلات مذکور نیز در غفلت یا بی توجهی به این موضوع دخالت مستقیم و غیر مستقیم داشته اند موضوعی که متأسفانه کمتر بدان پرداخته شده و صرفاً نوک پیکان اتهام در اقدامی فرار به جلو به سمت دانشمندان ایرانی نشانه رفته اند.
3- در گزارش 15 آگوست 2015 نیچر - (قبل از انتشار گزارش اخیر در اول نوامر 2016)- صراحتاً به استرداد 64 مقاله اشاره شده است که البته هیچ یک از این مقالات مربوط به دانشمندان ایرانی نبوده است و در عین حال در همین گزارش بر وجود اختلال در فرایند داوری برخی مقالات تاکیدی مضاعف صورت می گیرد و نهایتاً توصیه می شود که درخواست ایمیل آکادمیک نویسنده مسئول توسط مجله امری الزامی است و در غیر این صورت بایستی ایمیل های پیشنهادی جهت داوری مقالات، قبل از ارسال داوری توسط سردبیر راستی آزمایی شود، لیکن در خصوص این رویه اشتباه اصلاحی صورت نمی پذیرد و کماکان در گزارش اخیر دستکاری در روند داوری را به عنوان یکی از علل باز پس گیری مقالات مطرح می گردد.
4- بررسی مقالات مسترد شده دانشمندان ایرانی نشان می دهد که در برخی موارد فاصله بین ارسال تا پذیرش مقاله در ژورنالی با ضریب تاثیر مطلوب در حدود 20 روز و در موردی به شکل شگفت انگیزی دو روز است. اینکه چگونه فرایند داوری- حتی به فرض احتمال دستکاری - دوروزه صورت گرفته باشد، تردید های جدی در خصوص صحت و سقم ادعای صورت گرفته و یا مبرا بودن مجلات و سر دبیران این مجلات در خطاهای احتمالی مطرح می نماید.
5- وفق قوانین استرداد، ناشر می تواند از فرد یا افرادی که به کشف خطای صورت گرفته در مقالات منتشره کمک نموده اند، طی اعلامیه ای قدردانی نماید اگر چه که این امر الزامی نیست، اما ابهام افرینی گزارش نیچر در استفاده از واژه افشاگر (Whistle-blower) که در ادبیات عامه معادل با فرد زیر آب زن است- این نکته را به ذهن متبادر می سازد که نه تنها قدردانی از این فرد صورت نگرفته است بلکه به نوعی تخریب شخصیت فرد افشا کننده نیز مد نظر بوده است.
Whistleblower یعنی افشاگر واقعیت این هست که رهبر ایران فرمودند که علم تولید کنید ولی آقایون برداشتشون از حرف ایشان اینطور بود که باید مقاله بدند. در لا پوشانی یک خطا یا جرم فاحش هیچ چیزی بد تر از توجیه، تفسیر، سفسطه و مغلطه نمی باشد. یک کارزشت توسط بزخی اعضای هیات علمی صورت گرفته که باید محکوم شود و افراد مجازات شوند اگر چنین نشود سال اینده تعداد مقالات از این دست چند برابر میشود ودیگر ابرویی برای کشور نمی ماند. 
