مطالعه‌ای که توسط تیمی متشکل از دامپزشکان متخصص آناتومی، پاتولوژی و بالینی صورت گرفت، حاکی از آن بود که تزریق در ناحیه گلوتئال در گاو می تواند منجر به وارد آمدن آسیب به عصب سیاتیک دام شود.
به گزارش گروه بین‌الملل حکیم مهر، این وضعیت اکثرا در موارد گاوهای شیری با وضعیت بدنی ضعیف همانند گاوهای تازه زایمان کرده اتفاق می افتد.
تزریقی پر خطر
«دکتر وندلا واپنیر» دانشیار سلامت دام و اپیدمیولوژی دامپزشکی، مسئولیت این پروژه را در دانشکده دامپزشکی دانشگاه ناتینگهام به عهده دارد. او می‌گوید: مطالعات ما اثبات نمود که تزریق در ناحیه گلوتئال امکان ایجاد آسیب بسیار جدی به این عصب را در پی دارد.
وی افزود در گاو گوشتی، دامپزشکان و دامپروران به علت ارزش گوشت این ناحیه، از تزریق در این قسمت اجتناب می‌ورزند؛ با این حال در گاوهای شیری تزریقات به علت راحتی کار در همین ناحیه صورت می‌پذیرد.
وی اظهار داشت در این تحقیق، ما از افراد درخواست کردیم در ناحیه گلوتئال چپ و راست لاشه یک گاو به صورت آزمایشی تزریق نمایند؛ ما بسیار شگفت زده شدیم چون 69 درصد از افراد در فاصله 5 سانتی متری عصب سیاتیک و برخی از آنها درست در ناحیه عصب سیاتیک تزریق نمودند. ما متوجه شدیم که این عصب نسبت به آنچه در کتاب های مرجع ذکر شده بسیار عریض تر و پهن‌تر می‌باشد و در ناحیه گلوتئال، عصب سیاتیک 3.5 تا 4.5 سانتی متر پهنا دارد و اجتناب از تزریق روی آن دشوار است.
البته عمق عصب متغیر است و با توجه به عمق سطح پوست در حدود 2.5 سانتی متر می‌باشد و این عمق به وضعیت بدنی حیوان بستگی دارد.
تزریق در گردن، جایگزینی مناسب
واپنیر افزود بر اساس یافته های این مطالعه، من به شدت تزریق در ناحیه گردن حیوان را در تمام گاوها توصیه می‌کنم. زمانیکه امکان تزریق در گردن فراهم نیست و بالاجبار ناحیه گلوتئال جهت تزریق عضلانی استفاده خواهد شد نیز بهتر است خارجی ترین قسمت از این منطقه جهت تزریق انتخاب گردد.
در منطقه بین tuber coxae (سر استخوان ران) و tuber ischium (استخوان سوزنی یا پین) توده عضلانی وجود دارد که این ناحیه فاقد عصبی است که آسیب ببیند.
این تغییر کوچک در روش تزریق از آسیب عصب پیشگیری نموده و امید می‌رود دامپزشکان و دامپروران این توصیه را جدی بگیرند تا در آینده شاهد کاهش موارد آسیب دیده عصب سیاتیک در حیوانات باشیم.
منبع: Vet Times
اضافه بر این مورد، بازنگری در برخی موارد روتین در آموزش و کار بالینی دامپزشکی ما نیز بسیار ضروری است. مثلا تزریق وریدی سولفات منیزیم یا کلرید پتاسیم برای یوتانزی حیوان هوشیار یا حتی حیوان بیهوش با بی دردی ناکافی احشایی (نظیر بیهوشی کتامین دیازپام) اقدامی شکنجه وار برای حیوان است و درد کشنده ای دارد. یا عدم استفاده از داروهای ضد درد در جراحی ها و صرفا استفاده از داروهای بیهوشی فاقد خواص بی دردی (مثل اغلب داروهای بیهوشی استنشاقی بویژه هالوتان و ایزوفلوران یا محلول کتامین دیازپام در دام کوچک یا کلرال هیدرات در تک سمی ها) که متاسفانه این اشتباهات بسیار رایج و همه گیر شده است و عملا نیز تدریس میشود. 
