حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: چهارمین همایش بینالمللی خوراک دام، طیور و آبزیان ایران از بیستم تا بیست و دوم مرداد ماه سال جاری در محل دائمی نمایشگاههای شهرداری تهران واقع در بوستان گفتوگو برگزار شد.
«دکتر مهران فرهودیمقدم» دانشیار دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی کرج و متخصص مامايي و بيماریهای توليد مثل دام، یکی از بازدیدکنندگان این نمایشگاه بود که در گفتوگو با حکیم مهر، به آسیبشناسی نحوه برگزاری نمایشگاه پرداخت.
حکیم مهر: آقای دکتر، ارزیابی شما نحوه برگزاری چهارمین نمایشگاه خوراک دام، طیور و آبزیان چیست؟
برگزاری این نمایشگاهها از نظر بنده اتفاق مبارکی است. حضور در این نمایشگاه جدای از بحث ارتباط بین صنعت و تجارت دامپزشکی، از نظر ارتباط میان واردکنندگان و تولید کنندگان با تولید کننده نهایی که دامپرور بسيار خوب است. همچنین این نمایشگاه از حیث ارتباط دانشجویان با نسلهایی که در سالهای گذشته خود دانشجو بودند، حائز اهمیتی زیاد است و این جریان خود میتواند نمایشگاه را پویا کند. اما در هر صورت احساس من این است که این نمایشگاه نیازمند حمایت است.
حکیم مهر: مهمترین چالش پیش روی چنین نمایشگاههایی را چه چیزی میدانید؟
تکرار و تعدد نمایشگاهها ممکن است مقداری در شرایط فعلی، شرکتها را که زیر فشارهای مالی هستند، خسته کند. در عین حال این نمایشگاهها باید مدیریت یکپارچهتری داشته باشد. کمااینکه در حال حاضر مشاهده میکنیم که هر بخش برای خود یک نمایشگاه برگزار و هر مجموعه یک کنگره برقرار میکند. اجرای این هماهنگی و سازماندهی نیاز به یک متولی مثل نظام دامپزشکی یا سازمان دامپزشکی دارد. اگرچه خود این سازمانها به کارهای اصلی خود به شکل تمام و کمال نمیرسند، اما به هر حال یک مرجع اجرایی باید در این کار دخالت کند.
حکیم مهر: در واقع پیشنهاد شما این است که برای افزایش بازخورد نمایشگاههای این چنینی بهتر است نوعی همپوشانی بین آنها ایجاد کنیم. تعداد آنها را کمتر و کیفیت آنها را بالاتر ببریم.
صد درصد همینطور است. مثلا همین نمایشگاه بوستان گفت وگو اگرچه در مکان مناسبی قرار گرفته و پتانسیلهای رفاهی زیادی نیز دارد، اما باز میبینیم که هوای آن گرم است. علت این کمبودها این است که هزینهها سنگین شد که اینها در كيفيت تاثیرگذار است. در کل این هماهنگی میتواند نتایج بهتری را رقم بزند.
حکیم مهر: آقای دکتر، بخش دولتی را چطور میتوان بیشتر درگیر این نوع نمایشگاهها کرد؟ امروز شاهد گردهمایی بخش خصوصی هستیم و جای خالی سازمان احساس میشود. آیا نمیتوان فکری کرد که نزدیکی بخش خصوصی و دولتی در این نمایشگاهها نمود بیشتری داشته باشد؟
جالب است که در نمایشگاهها سازمان دامپزشکی یا نظام دامپزشکی غرفهای را میگیرند که در خیلی از مواقع خالی است؛ دلیل آن هم عدم باور این سازمانها به تاثیرگذاری نمایشگاه است. در صورتی که در همین نمایشگاه است که سهم بزرگی از آن گردش مالی که این سازمانها و نهادها بر پایه آن حرکت میکنند و موجودیت دارند، به چرخش درمیآید.
پس باید این باور ایجاد شود که حضور ما در این نمایشگاهها، هم میتواند دلگرم کننده و هم حمایتی باشد. کمااینکه در کنار آن هم میتوانیم به واحدهای تولیدی و صنفی سری بزنیم. پس باید این باور در آنها به وجود بیاید.
حکیم مهر: به نظر میرسد که تعداد بازدیدکنندگان کمتر از حد مورد انتظار است. چه کنیم که از این نمایشگاهها استقبال بیشتری شود؟
از آنجا که بنده در بخش پرکتیس دامپزشکی فعالیت میکنم، این را میگویم که خیلی از دامپروریهایی که به آنها مراجعه میکنم، به نمایشگاه نمیآیند. شاید بعضی از آنها به شکل نادر در نمایشگاههای بزرگ حضور داشته باشند. اما اکثرا چون درگیر و گرفتار هستند، در نمایشگاههای کوچک شرکت نمیکنند، چون وقت و زمانی برای شرکت در این مجموعهها ندارند.
لذا تمرکز و تجمیع نمایشگاه، یکپارچه شدن و کاهش تعداد آن باعث افزایش استقبال میشود. پراکندگی نمایشگاه باعث شده که دامدار فرصت نداشته باشد که هر دو یا سه ماه یکبار وقت بگذارد و در این مجموعهها شرکت کند. البته فرایند اطلاعرسانی هم مهم است. خیلی از مجموعهها مثل تعاونیهای شهرستانها دسترسی سختی به تهران دارند. اما اگر از طریق تورهای گردشی داخلی بتوانند از نمایشگاه بازدید کنند، آمار استقبال خیلی بیشتر میشود. متولیان نمایشگاه میتوانند با پولی که از غرفهها میگیرند، هزینه هماهنگی این تورها را پرداخت کنند.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.