برخلاف شایعات منفی که پشت سر پناهگاه پردیس می‌گویند، در بین قرض‌های زیادی غوطه‌ور هستیم/ از استرالیا پذیرش گرفته بودم ولی نرفتم

افزایش جمعیت سگ‌های بلاصاحب اخیرا به یکی از دغدغه‌های مسوولان شهری تبدیل شده است. بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوان از مهمترین خطرات حضور سگ‌های ولگرد در محیط‌های شهری است.

به گزارش حکیم مهر به نقل از نصر، تاکنون موارد مختلفی از حمله این سگ‌ها به شهروندان و حتی کودکان در استان و شهر تبریز مشاهده شده است. بارها از طریق رسانه‌ها نسبت به این معضل شهری هشدار داده می‌شود.

وزارت کشور اخیرا مصوبه‌ای ابلاغ کرده است و به تبع آن مسئولان شهرداری موظف شده‌اند تا سگ‌های ولگرد را زنده‌گیری و عقیم‌سازی کنند.
این روزها ماراتن سگ‌های بلاصاحب در برخی محلات تبریز، صدای شهروندان را درآورده است. انتشار فیلم‌های متعدد از حضور شبانه سگ‌ها و در مواردی کوچ دست جمعی‌اشان، باعث نگرانی شهروندان شده است.

چگونگی رفع آزار حیواناتی که در حاشیه زندگی مدرن امروزی در شهر‌ها و پیرامون آن‌ ها پرسه می‌‌زنند، همواره از آن دست موضوعاتی بوده که هم خواست عمومی است و هم به بد‌ترین شیوه ممکن پیگیری می‌‌شود و سرانجام نه خواست عمومی محقق و نه موارد قانونی رعایت می‌‌شود و نه البته صدای کسی از این قانون‌شکنی در‌ می‌آید، چراکه اجحاف متوجه موجوداتی شده که حقوقشان خریداری ندارد.

«ژیلا پور ایرانی» مدیر پناهگاه پردیس در این باره به خبرنگار نصر می‌گوید: با توجه به اینکه همه می‌گویند که سگ‌ها زیاد شده و در شهر زیاد دیده می‌شود، برای آن چند دلیل می‌توان مطرح کرد.

پورایرانی با بیان اینکه ما عملکرد خود را به صورت مرتب با کمک اکیپ‌های جمع‌‌آوری کننده پناهگاه، انجام می‌دهیم، گفت: از سوی دیگر با شهرداری جهت جمع‌آوری سگ‌هایی که مردم با شماره ۱۳۷ تماس گرفته و اطلاع می‌دهند نیز همکاری می‌کنیم.

شماره ۱۳۷ برای جمع‌آوری سگ‌های ولگرد

وی توضیح داد: مردم وقتی با شماره ۱۳۷ تماس می‌گیرند، بلافاصله ناظر شهرداری‌ها، مناطق پاک‌سازی را تعیین می‌کند که ما در این میان، فقط اکیپ اعزام می‌کنیم.

مدیر پناه‌گاه پردیس به دلایل افزایش حیوانات در شهر اشاره کرده و گفت: موقعیت جغرافیایی منطقه، رهاسازی‌های غیر اصولی از طرف کارگاه‌ها، افزایش ساخت و سازها و شهرک‌سازی‌ها در مناطق رشدیه و نگهداری حیوانات در کارگاه‌های ساختمانی و رهاسازی آنها بعد از اتمام کار از جمله دلایل افزایش حیوانات در شهر می‌باشد.

همانطور که پور ایران می‌گوید: این حیوانات را برای امنیت مصالح کارگاه نگه می‌دارند و به مراتب، سگ‌ها نیز در آن مکان زاد و ولد کرده و بعد از رهاسازی آنها، منجر می‌شود تا بیشتر به چشم بیایند‌.

البته مدیر پناهگاه پردیس، غذارسانی داخل شهری را از دیگر عوامل افزایش حیوانات در سطح شهر عنوان کرد و گفت: از حامیان حیوانات بی‌سرپرست خواهشمندم تا غذاها را داخل شهر توزیع نکنند چراکه غذاسازی باید خارج شهر و حومه شهر باشد از این‌رو باید کانون‌هایی در حومه شهر ایجاد شود تا غذارسانی‌ها به آن منطقه داده شود و حیوانات برای سیراب کردن شکم‌شان به آن کانون‌ها مراجعه کنند و دیگر به شهر نزدیک نشوند.
او معتقد است: سگی که شکم‌اش سیر شده باشد دیگر برای طعمه‌گذاری به شهر نمی‌آید بلکه در آنجا زاد و ولد می‌کند.

پورایرانی به لزوم وجود درپوش در باکس‌های زباله، گفت: اگر باکس‌ها درپوش داشته باشند، دیگر حیوانات نمی‌توانند به راحتی به زباله‌ها دسترسی داشته باشند چراکه در هرکجا دسترسی به غذا آسان‌تر باشد همانجا زاد و ولد نیز خواهد بود و درنتیجه تعداد حیوانات افزایش می‌یابد.

وی متذکر شد: پسماندها تاثیر بسزایی در افزایش تعداد جمعیت حیوانات بدون صاحب، مخصوصاً سگ‌ها دارد.

رهاسازی سگ‌های بلاصاحب شهرستان‌ها در نزدیکی تبریز

مدیر پناهگاه پردیس، رهاسازی سگ‌ها توسط شهرداری‌های اطراف تبریز را از دیگر مشکلات برشمرد و در این باره توضیح داد: آنها می‌دانند که در تبریز پناهگاه حیوانات بدون صاحب وجود دارد و این کار ما را چند برابر افزایش داده و سخت‌تر کرده است.

وی به معضل دیگری مبنی بر توله‌کشی‌های غیر اصولی که اکثرا در باغات اتفاق می‌افتد، اشاره کرد و گفت: برخی افراد دو حیوان با جنس نر و ماده را به باغ‌ها می‌آورند تا در آن جا زاد و ولد کنند و بعد از بزرگ شدن توله‌ها، ماده‌ها را رها کرده و نرها را نگه می‌دارند و این منجر می‌شود تا ماده‌ها وارد چرخه طبیعت شوند و به هنگام دسترسی به غذا زاد و ولد کنند.

پورایرانی با ابراز تاسف از اینکه به دلیل برخی تبلیغات منفی، اکیپ‌های پناهگاه پردیس مورد توهین قرار گرفته و با استفاده از الفاظ رکیک حتی آنها را کتک و تهدید هم می‌کنند، تصریح کرد: در مقابل دو موج طوفانی قرار گرفته‌ایم چرا که برخی افراد حیوان‌دوست اجازه نمی‌دهند تا اکیپ‌های ما حیوانات را از سطح شهر جمع‌آوری کنند و مدعی هستند حیوانات باید آزادانه زندگی کنند و از طرفی برخی افراد هم نمی‌خواهند حتی یک سگ هم در منطقه زندگی‌شان ببینند.

وی ادامه داد: انجمن حمایتی که شبانه روز در تکاپو بوده و خود را به آب و آتش می‌زند تا شهر را پاک‌سازی کند، دیگر در مقابل عوامل این‌چنینی کم می‌آورد چراکه ما حتی اگر با جارو برقی شهر را از دست سگ‌ها پاک سازی‌کنیم، باز هم پشت سرمان حرف خواهد بود.

افزایش سگ‌های ولگرد یک معضل بوده ولی حذف کامل معضل‌تر است

مدیر پناهگاه پردیس خاطرنشان کرد: بیش از ۱۴ سال است که در زمینه حقوق حیوانات فعالیت می‌کنم. افزایش تعداد حیوانات در سطح شهر یک معضل بوده و حذف کامل آن نیز معضل محسوب می‌شود از این‌رو باید یک نقطه عطف و تعادلی از نظر زیست محیطی و اکوسیستم ایجاد کنیم تا این اکوسیستم به هم نریزد زیرا اگر ما تمام حیوانات را جمع‌آوری کنیم، جمعیت حیوانات دیگر، افزایش خواهد یافت.

به عقیده پورایران، قرار نیست همه حامی حقوق حیات حیوانات باشند و آنها را دوست داشته باشند چراکه برخی افراد از حیوانات ترسیده و حق شهروندی‌شان ایجاب می‌کند تا در آرامش زندگی کنند.

وی افزود: متاسفانه در جامعه ما فرهنگ‌سازی در باب رفتار صحیح با حیوانات شهری وجود ندارد و یک تعداد از روی دلسوزی، این سگ‌ها را افزایش می‌دهند و تعدادی از روی دشمنی با آنها و به خطر انداختن زندگی حیوانات بلاصاحب قصد نابودی‌شان را دارند.

پورایرانی نقش رسانه‌ها در فرهنگ‌سازی و آموزش نحوه رفتار صحیح و اصولی با تمامی حیوانات را بسیار اساسی دانست و گفت: مثلا اگر شهروندی در شهر با گله‌ای از سگ‌ها روبه‌رو می‌شد باید بداند که چه رفتاری کرده مورد حمله سگ‌ها قرار نگیرند.

وی ادامه داد: غذا رسانی به نحوی باشد که سگ‌ها برای سیراب کردن شکم‌شان به شهر نزدیک نشوند و یا در موقع عقیم‌سازی باید توجه کرد که چه کار باید بکنیم تا اکوسیستم یک شهر به هم نریزد.

مدیر پناهگاه پردیس ، غذارسانی داخل شهر برای حیوانات را یک ظلم بزرگی دانست و گفت: این کار باعث می‌شود تا حیوانات برای سیراب کردن شکم‌شان به سطح شهر بیایند و افرادی که طبیعتا سگ‌ها را دوست ندارد و می‌ترسند، آنها را آزار داده و می‌خواهند آنها را از بین ببرند.

او با درخواست از مردم گفت: از مردم می‌خواهم تا با اکیپ‌های زنده‌گیری پناهگاه پردیس همکاری کنند و از ضرب و شتم و ممانعت از فعالیت این اکیپ خودداری کنند.

پورایرانی متذکر شد: در گردابی از کارهای ضد و نقیض مانده‌ام که باید حد اعتدال این کارهای ضد و نقیض مشخص شود.

او تصریح کرد: ما به عنوان اولین انجمن فعال حامی از حقوق حیوانات در تبریز در رابطه با جمع‌آوری و ساماندهی سگ‌های بی‌صاحب در سطح شهر انجام وظیفه می‌کنیم. اما موارد نام برده شده، باعث می‌شود تا فعالیت‌مان کم‌رنگ‌تر دیده شود.

پورایرانی خاطرنشان کرد: اگر توله‌کشی، رهاسازی غیراصولی نبوده و مردم با ما همکاری کنند قطعا موفق خواهیم شد چراکه سگ‌های بلاصاحب شهری اکثرا از یک گربه هم بی‌آزارتر هستند اما به دلیل تشکیل یک کانون که به صورت گله‌ای بوده و یک لیدر برای دفاع از خود دارند، شب‌ها با ایجاد اصوات برای خود حریمی می‌سازند که این امر بین تمامی حیوانات یک حریم سازی جهت غذایابی است و صرفا برای نیامدن سگ‌های دیگر به آن منطقه می‌باشد.

این جوان فعال در حوزه حیوانات اضافه کرد: برخلاف شایعات منفی که پشت سر ما می‌گویند، ما همیشه نسبت به هزینه غذا بدهکار بوده و اکثرا در بین قرض‌های زیادی غوطه‌ور هستیم.

او خاطرنشان کرد: من در ۲۴ سالگی، پذیرش از استرالیا گرفته بودم و اگر قرار بود به خارج از کشور بروم، خیلی وقت پیش رفته بودم و چه لزومی داشت در ایران مانده و بوی فضولات سگ‌ها را تحمل کرده و آنها را تمیز می‌کردم و در مقابل تهمت برخی افراد نادان را تحمل هم کنم؟

پورایران در ادامه یادآور شد: من همیشه خواستم برای کشورم بیشتر از همه برای حیوانات زبان بسته مثمرثمر واقع شوم چراکه جانم برای این حیوانات بی‌زبانی که همیشه مورد ظلم قرار می‌گیرند فدا می‌شود.

وی در تشریح امکانات پناهگاه پردیس با اشاره به وجود ۱۶ دوربین مدار بسته، افزود: ۸ حیوان قطع نخاع، ۵۲ معلول جسمی که دست یا پا ندارد و یا چشم‌شان کور شده است و ۹ گربه، حیواناتی است که در پناهگاه پردیس نگهداری می‌شود.

پورایران در خاتمه گفت: من اگر حیوان‌دوست نباشم از آنهایی که پشت سر من حرف می‌زنند، خواهش می‌کنم تا فقط یک حیوان معلول را به مدت یک هفته نگه دارند.