سگ‌های بدون‌صاحب، عامل کاهش جمعیت پلنگ ایرانی

کارشناس محیط زیست گفت: برخورد احساسی جامعه با حیوانات نیز با کم و کاستی هایی همراه است که اگر تدبیرلازم در آن دیده نشود؛ خود باعث بروز تعارضاتی در ابعاد انسانی و طبیعی شود که ممکن است جبران ناپذیر باشد.

به گزارش حکیم مهر به نقل از یزدرسا، «محسن شمسایی» با بیان این که رویکرد جامعه در برخورد با طبیعت و حیوانات تغییر کرده است اظهار داشت: متخصصان اکولوژی دیدگاه انسان ها را در برخورد با طبیعت در چهار گروه بی تفاوت، برخورد احساسی، برداشت یادگاری و شناخت روابط اکولوژیکی حاکم بر طبیعت طبقه بندی می کنند که هر کدام از جوامع انسانی بنا به توسعه فرهنگ زیست محیطی در یکی از آنها جای میگیرند.

وی تصریح کرد: نزدیک به 20 سال پیش دیدگاه غالب جامعه ما در نسبت به طبیعت و حیوانات، دیدگاه بی تفاوتی بود که شاهد خشونت های زیادی علیه حیوانات و طبیعت بودیم. اما خوشبختانه با افزایش فرهنگ زیست محیطی می توان گفت در حال حاضر جامعه ما با یک پله ارتقا، به دیدگاه برخورد احساسی رسیده است که این نوع برخورد افراد جامعه بیانگر ارزش و اهمیت موضوع در دیدگاه آنهاست و از این حیث پیامدهای مثبت بیشماری را نظیر ایجاد گروه های حامی حیوانات و مشارکت مردم در حفاظت از طبیعت به دنبال داشته است.

کارشناس اداره کل حفاظت محیط زیست استان یزد با اشاره به مشکلاتی که در برخورد احساسی افراد با حیوانات رخ داده است گفت: برخورد احساسی جامعه با حیوانات نیز با کم و کاستی هایی همراه است که اگر تدبیرلازم در آن دیده نشود؛ خود باعث بروز تعارضاتی در ابعاد انسانی و طبیعی شود که ممکن است جبران ناپذیر باشد.

سگ‌های ولگرد عامل کاهش جمعیت پلنگ ایرانی

شمسایی ادامه داد: به عنوان مثال حمایت های احساسی در برابر سگ های ولگرد داخل و حاشیه شهر ها باعث افزایش جمعیت آنها در یک بازه زمانی کوتاه شده که علاوه بر مخاطرات انسانی، دامن گیر حیات وحش هم شده است به طوری که برخی از محققین دلیل کاهش جمعیت پلنگ ایران را شیوع بیماری دیستمپر در آنها می دانند که غالبا از سگ ها به آنها منتقل می شود البته این موضوع تازگی ندارد و در بسیاری از نقاط دنیا بیماری سگ ها باعث بروز تلفات زیادی در حیات وحش شده است.

وی با اشاره به تبعات منفی افزایش جمعیت سگ های ولگرد اظهار داشت: با افزایش جمعیت سگ های ولگرد در شهرها و روستاها و کمبود منابع غذایی، بخشی از آنها وارد عرصه های طبیعی شده، به مرور خوی وحشی پیدا کرده و حیوانات وحشی نظیر آهو، بز کوهی، پرندگان و ... را شکار می کنند.

شمسایی با بیان این که ورود سگ های ولگرد به طبیعت که جزء حیوانات اهلی به حساب می آیند؛ احتمال شیوع بیماری ها را دو چندان می کند افزود: این موضوع آنجایی به فاجعه تبدیل می شود که یوزپلنگ آسیایی که تعداد آن کمتر از 40 قلاده در دنیا برآورد شده، توسط سگ ها کشته می‌شود و یا جمعیت گونه اندمیک «زیبا موش شیرکوه» که در دنیا فقط در کوهستان شیرکوه زیست می کند، بخاطر شکار شدن توسط سگ های ولگرد رو به کاهش است.

افزایش حملات سگ های ولگرد به انسان

وی تهدید سلامت جامعه انسانی از طریق افزایش گزش و انتقال بیماری خطرناک هاری به انسان را معضل دیگری ازدیاد جمعیت سگ ها دانست و اذعان داشت: از آنجایی که سگ ها در کنار جامعه انسانی زندگی می کنند، از انسان ها نمی ترسند و این موضوع در کنار خوی وحشی که بعضی از سگ ها پیدا کرده اند، می تواند برای انسان ها خطرناک باشد؛ کما اینکه متاسفانه شاهد گزش های زیادی در این مورد هستیم.

این کارشناس محیط زیست با بیان این که این موارد تنها بخشی از تعارضاتی است که ممکن است بخاطر تصمیمات احساسی پدید آید تاکید کرد: تنها راه جلوگیری از بروز چنین پیامد هایی، افزایش آگاهی عمومی و ارتقا سطح فرهنگ زیست محیطی جامعه است و در این صورت افراد جامعه با شناخت قوانین حاکم بر طبیعت در راستای حفاظت از تمام اجزا آن گام بر می دارند و فعالیت های انسانی کمترین تخریب و تعارض را در پی خواهد داشت.