اسراف یک میلیارد تنی مواد غذایی! / یک سوم غذاها دور ریخته می‎شوند

حکیم مهر -  یک سوم مواد غذایی تولید شده برای مصرف انسان ، سالانه در دنیا دور ریخته یا اسراف می‎شود.

سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در گزارشی اعلام کرد حجم ضایعات و اسراف مواد غذایی سالانه حدود 3/1 میلیارد تن در دنیا است که این میزان بیش از نصف کل محصول غلات جهان را شامل می‎شود!

این گزارش نتیجه پژوهشی است که یک مؤسسه سوئدی که در زمینه غذا و بیوتکنولوژی فعال است برای فائو انجام داده و نتایج آن در کنگره بین‎المللی مرتبط با همین موضوع که 16 و 17 می 2011 (26 و 27 اردیبهشت 90) در آلمان و همزمان با نمایشگاه صنعت بسته‎بندی موسوم به Interpack2011 برگزار می‎شود ارائه خواهد شد.

برپایه این گزارش به ترتیب 670 و 630 میلیون تن اسراف در زمینه مواد غذایی و دورریز، سهم کشورهای صنعتی و درحال توسعه است و بیشترین میزان ضایعات هم مربوط به میوه‎ها و سبزیجات است.

در این گزارش بین ضایعات و زائدات مواد غذایی هم تفکیک صورت گرفته است. ضایعات اقلام غذایی معمولاً مربوط به تولید، برداشت و پس از برداشت در مراحل فرآوری است و این موضوع در کشورهای در حال توسعه از اهمیت بالایی برخوردار است. زیرا در این کشورها فقدان زیربناهای قوی ، تکنولوژی نه چندان پیشرفته و عدم سرمایه‎گذاری کافی در سامانه‎های تولید مواد غذایی سبب افزایش میزان ضایعات می‎گردد.

این در حالی است که دورریز مواد غذایی و اسراف در کشورهای صنعتی یک مشکل عمده محسوب می‎شود و اغلب هم بدین شکل است که توسط خرده‎فروش‌‎ها و مصرف‎کنندگان ، چه بسا کل یک ماده غذایی بعنوان زائدات به سطل زباله انداخته می‎شود.

مؤید این ادعا آماری است که در این گزارش به آن اشاره شده و بر اساس آن سرانه دورریز مواد غذایی در اروپا و آمریکای شمالی بین 95 تا 115 کیلوگرم در سال است، در حالی‎که این شاخص در مورد کشورهای آفریقایی و آسیای جنوب‎شرقی تنها 6 تا 11 کیلوگرم در سال است.

با توجه به آنکه سرانه تولید غذا برای مصرف انسان در کشورهای ثروتمند 900 کیلوگرم و در کشورهای فقیر حدوداً نصف این میزان یعنی 460 کیلوگرم در سال است، در کشورهای درحال توسعه ، 40 درصد ضایعات در مراحل پس از تولید و هنگام فرآوری شکل می‎گیرد، در حالی‎که در کشورهای صنعتی بیش از 40 درصد ضایعات در سطوح خرده‎فروشی و مصرف ایجاد می‎شود.

این گزارش در پایان با اشاره به مسئله مهم درآمد کشاورزان اینگونه نتیجه‎گیری کرده که هر چه میزان ضایعات در مراحل پس از تولید بیشتر باشد به معنای کاهش درآمد کشاورزان و صرف هزینه بیشتر برای خرید در میان افراد کمتر ثروتمند است و کاهش ضایعات می‎تواند بطور معناداری به بهبود وضعیت معیشت و امنیت غذایی بیانجامد.