استفاده درمانی از جلبک‌ها و سبزیجات دریایی دارای سابقه دیرینه‌ای است. بنابر تحقیقات اخیر مصرف منظم سبزیجات دریایی، بهترین منبع تأمین نیاز به ید بیومولکولی است. گفته می‌شود ید موجود در
18 کیلوگرم از سبزیجات تازه یا میوه، معادل ید موجود در یک گرم برگ کتانجک دریایی است.
ید، ماده اصلی هورمون تولید شده غدد تیروئید است. هورمون تیروئید واکنش‌های سلولی را تسریع کرده، مصرف اکسیژن را افزایش داده، و بر روند رشد انرژی سوخت و ساز بدن، مشتق گیری و سنتز پروتئین تأثیر می‌گذارد.
علاوه بر این ید ماده ضروری برای حیات است که در هوشیاری، فعالیت سریع ذهن و ممانعت از گرفتگی رگ‌ها نقش دارد. همچنین ید در جلوگیری از فیبروید‌های سینه و رحم، تومورها، التهابات پروستات، کم کاری آدرنال، سمی بودن کبد و بیماری‌های کلیوی مؤثر است.
باید گفت تمام انواع ید برای بدن مفید نیست و تیروئید نیز نمی‌تواند بین ید سفید 127 و ید رادیواکتیو 131 تمایز قائل شود. از آنجایی که سبزیجات دریایی منبع غنی‌ید 127 هستند، استفاده از آنها توصیه می‌شود.
روی هم رفته، سبزیجات دریایی قهوه‌ای رنگ بیش از سبزیجات قرمز رنگ حاوی ید هستند. برای مثال یک برگ کامل کتانجک دریایی بطور تقریبی حاوی
450 میکروگرم ید در هر گرم سبزی است.
نیاز بدن انسان به ید روزانه بین 150 تا 100 میکروگرم است. اما برخی از افراد به ید حساس بوده و از این رو هنگام استفاده از این سبزیجات باید میزان ید موجود در آن را نیز مورد توجه قرار دهند.
