جوابیه «دکتر حسین مروتی» به خبر منتشر شده در حکیم مهر/ برخی از افرادی که اکنون طرفدار حقوق زنان شده‌اند، بازی با روح و روان دختران دانشجو بخشی از سابقه آنهاست!

در بخشی از این جوابیه آمده است: من یک دانشگاه را گفته‌ام و شما عموم دانشگاه‌ها را! باور کنم که این عمل، سهوی بوده است؟!

صفحه نخست » عمومی

تعداد بازدید: ۸۲۵۸

تاریخ انتشار: 20 March 2021 - ۳۰ اسفند ۱۳۹۹ - ۰۹:۳۸

حکیم مهر: چند روز پیش اظهارات «دکتر حسین مروتی» کارشناس حوزه جمعیت که خود نیز دامپزشک و دانش‌آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران می‌باشد، در صدا و سیما خبرساز شد و انتقادات زیادی را برانگیخت.

به گزارش حکیم مهر، وی در بخشی از صحبت خود در برنامه صبحگاهی شبکه پنج سیما اظهار داشت: «خواهر من دانشجوی رشته روانشناسی بود که از نظر او بیشترین مشکلات بیماری‌های روانی یک دانشگاه را دختران دانشجوی رشته دامپزشکی داشتند.»

در پی انتقادات مطرح شده، «دکتر حسین مروتی» با ارسال جوابیه‌ای به حکیم مهر، به ارائه توضیحاتی در این خصوص پرداخت. متن این جوابیه به شرح زیر است:

بسم ا... الرحمن الرحیم

آقای دکتر کاظمی

مدیرمسئول پایگاه خبری حکیم مهر

با سلام و احترام

پیرو نشر مطلبی با عنوان «دختران دانشجوی رشته دامپزشکی بیشترین مشکلات بیماری‌های روانی دانشگاه را دارند!» نکاتی را حضور شما و مخاطبان محترمتان عرض می کنم. مقتضی است که مطابق متن ماده 23 قانون مطبوعات، جوابیه بنده را به منظور تنویر افکار عمومی منتشر نمایید.

1- حسین مروتی هستم؛ دانش‌آموخته دامپزشکی دانشگاه تهران از ورودی 84. ورودی ویژه‌ای بود. همکلاسی‌ها، باصفا و بسیار شلوغ بودند و هر روز، ماجرایی داشتیم. سر سوزن ذوقی داشتم و یادداشت‌ها و شعرهایم، معمولا پای ثابت برنامه تشکل‌ها بود. شاید نوشته‌ای را که در مراسم بزرگداشت استاد عزیز، آقای دکتر بازرگانی خواندم به خاطر داشته باشید.

مدیرمسئول هفته‌نامه «صدای دانشجو» هم بودم که حقوق دانشجویان را مطالبه می‌کرد. یک تیم خوب و منسجم از دختران و پسران دانشجو بودیم و در این مسیر فعالیت می‌کردیم. اگر ماجرایی پیش می‌آمد و ناچار می‌شدم، شب‌نامه‌ای تهیه می‌کردم؛ اول صبح و پیش از اینکه استادها برسند، می‌انداختم زیر درب اتاقشان. دانشکده به هم می‌ریخت!

یادم است که یک بار، رئیس وقت دانشگاه تهران که به بیمارستان مردآباد کرج آمده بود، بعد از انتقادات محکم و البته محترمانه‌ام، من را به کمیته انضباطی فراخواند! از اقتضائات جوانی بود و جسارت و آزادگی.

بعدها عشق و علاقه‌ام به فرهنگ، من را به وادی علوم اجتماعی کشاند. بار دیگر وارد دانشگاه تهران شدم، این بار در رشته جمعیت‌شناسی.

بگذریم... همین‌قدر خواستم بگویم که انتقاد و مطالبه، بخشی از زندگیم بوده و اکنون نیز انتقاد دیگران، آزارم نمی‌دهد؛ حتی اگر ناروا باشد! مگر همه انتقادات خودم روا بوده است؟!

2- متن صحبت‌های من که در خبرگزاری حوزه، منتشر و سپس در حکیم مهر بازنشر شده، با اصل صحبت‌هایم، متفاوت است. (کلیپ صحبت‌ها که 4 دقیقه و 26 ثانیه است را خدمت شما ارسال می‌کنم تا در صورت صلاحدید منتشر کنید) جالب آنکه عالیجنابان در «حکیم مهر» ترجیح داده‌اند که همان متن ناقص و اشتباه را هم به صورت گزینشی منتشر کنند!

به عنوان نمونه شما آورده‌اید که بنده پس از ترسیم شرایط کشتارگاه گفته‌ام:

«اما دختران ما در این فضا باید ۶ ماه تحصیل کنند. در این قضایا سکوت کرده‌ایم و خواهر من دانشجوی رشته روانشناسی بود که از نظر او بیشترین مشکلات بیماری‌های روانی یک دانشگاه، را دختران دانشجوی رشته دامپزشکی داشتند»

در حالی که اصل صحبت بنده چنین بوده:

- مروتی: "...این (فضای کشتارگاه) فضایی است که مثلا دختر بنده باید 6 ماه در آن تحصیل کند"

- مجری: "آقای دکتر نمی‌شود که ممنوعیت بگذاریم برای انتخاب یک رشته خاص"

- مروتی: "دقیقا"

- مجری: "می‌شود که با فرهنگ‌سازی و با اقناع ذهنی، این مسیر را ترسیم بکنیم، پیش از انتخاب (رشته)"

- مروتی: "اتفاقی که افتاده این است که ما کلا در این قضایا ساکت هستیم. خاطرم هست که خواهرم دانشجوی روانشناسی یک دانشگاهی بود (که اسمش را نمی‌آورم) و می‌گفت بیشترین مشکل بیماری‌های روانی دانشجویان فلان دانشگاه برای دخترانی بوده که رشته دامپزشکی می‌خواندند. ببینید! فضا، فضای دخترانه نیست و ما قبل از این که بچه‌هایمان بخواهند تعیین رشته کنند، این فضا را به آنها معرفی نمی‌کنیم لااقل، که آگاه باشند و آگاهانه انتخاب کنند"

تفاوت را احساس می‌کنید؟! بنده در آن برنامه، با حضور زنان در رشته دامپزشکی مخالفت نکرده‌ام و گفته‌ام یک دختر این حق را دارد که پیش از ورود به فضایی که با روحیات لطیف زنانه سازگار نیست، آگاه شده باشد. ضمنا صحبتی از نظر خواهرم نکرده‌ام، بلکه حاصل سنجش او را نقل کرده‌ام؛ همان را هم تعمیم نداده‌ام و حتی اسم دانشگاه را نیاورده‌ام تا احیانا توهینی صورت نگیرد.

آقای دکتر کاظمی! بیایید فرض کنیم که طبق متن منتشر شده، بنده گفته‌ام: «بیشترین مشکلات بیماری‌های روانی یک دانشگاه را، دختران دانشجوی رشته دامپزشکی داشتند» حال آیا تیتر شما با متن خودتان منطبق است؟! خیر!

تیتر شما از این قرار است: «دختران دانشجوی رشته دامپزشکی بیشترین مشکلات بیماری‌های روانی دانشگاه را دارند» من یک دانشگاه را گفته‌ام و شما عموم دانشگاه‌ها را! باور کنم که این عمل، سهوی بوده است؟!

باز اگر فرض کنیم که ناخواسته این اشتباه صورت گرفته است، چرا بخش ذیل از متن مربوط به خبرگزاری حوزه، سانسور شده است؟!

"این پژوهشگر حوزه جمعیت در پایان گفت: قبل از تعیین رشته، فضا را باید به فرزندانمان معرفی کنیم تا آگاهانه انتخاب کنند"

اگر هم تصمیم داشته اید که صحبت‌های بنده را به صورت گزینشی نشر دهید، دیگر چرا در ابتدای متن، مدعی شده‌اید که «متن کامل» صحبت‌های بنده را منتشر می‌کنید؟!

12 سال از آن زمان می‌گذرد که اخبار دامپزشکی را می‌نوشتم و از دفتر جهاد دانشگاهی دانشکده برای خبرگزاری ایسنا فکس می‌کردم. دغدغه‌مند جایگاه رشته‌ام بودم و دوست داشتم خبرهایی که می‌فرستم دیده شوند؛ دوست داشتم، ولی نه به هر قیمتی!

3- مهمترین ابزار فرزندپروری مادران، مهربانی و روحیات لطیف آنهاست و هرگونه آسیب روحی- روانی آنها، خانواده و نسل‌های آینده خودمان را به تباهی می‌کشاند. فضای اشتغال و تحصیل زنان باید ساماندهی شود، آن هم به گونه‌ای که زن و خانواده آسیب نبیند و کرامت زن حفظ شود. بنده بی هیچ تعارف و با صدای رسا می‌گویم که به فرمایش حضرت رسول که سلام خدا بر او و خاندانش باد، معتقدم: «المرأه ریحانه»

اصلا اعتقاد بنده به کنار، آیا دختران این سرزمین، این حق را ندارند که به فضای رشته تحصیلی‌ای که می‌خواهند به آن وارد شوند، آگاه شوند و سپس آزادانه تصمیم بگیرند؟! آیا نباید فضای تحصیل و اشتغال زنان، متناسب با روحیات آنها باشد؟! آیا نباید بین ورودی دانشگاه‌ها و بازار کار تناسبی وجود داشته باشد؟! آیا رواست که مسئولین، نخبگان و تریبون‌دارها از روی ترس، بی‌مسئولیتی و محافظه‌کاری، در قبال این امر مهم سکوت کنند و عمر و سلامت دختران این سرزمین، بعضا برای هیچ و پوچ، تلف شود؟! آیا موافق هستید که با انجام یک نظرسنجی از عموم دانش‌آموختگان دختر رشته دامپزشکی، میزان رضایتشان از دوران تحصیل و اشتغال بررسی شود؟ آیا خاطرتان هست که حکیم مهر، حاصل مطالعه دکتر سعیده امانی در دانشگاه ارومیه را منتشر کرد که نشان می‌داد: تنها 23 درصد از خانم‌های دانشجوی دامپزشکی از رشته تحصیلی خود رضایت کامل داشته‌اند؟ در آن مطالعه تنها 30 درصد از دانشجویان دامپزشکی گفتند که یک خانم را به انتخاب رشته دامپزشکی تشویق خواهند کرد. تنها 1 درصد از دختران بر اساس علاقه این رشته را انتخاب کرده بودند.

بیایید این چند سطری که قبلا حکیم مهر در مورد این مطالعه منتشر کرده است را مرور کنیم:

«52 درصد دانشجویان، با عدم پذیرش دانشجویان دختر در رشته دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی مخالف و 39 درصد موافق بودند .عده‌ای از آقایان دلیل موافقت خود را اینگونه ابراز داشتند که ورود زنان دامپزشک به بازار کار (به جای مردان دامپزشک) باعث کاهش رقابت کاری به نفع مردان می‌شود، زیرا زنان دامپزشک توانایی و مقبولیت کمتری دارند! عده‌ای دیگر از آقایان، دلیل موافقت خود را جذاب شدن محیط دانشکده می‌دانستند!»

نیاز به توضیح بیشتر که ندارد احیانا؟!

دوران دانشجویی بود و در حیاط دانشکده با یکی از مسئولین در مورد این موضوع صحبت می‌کردم. هنوز صدایش در گوشم است که گفت: چه کار داری مروتی! دخترها که بیایند، در آینده شغل کمتری برایشان وجود دارد و به نفع شما پسرها می‌شود!

آقای دکتر کاظمی! شاید شما مخالف حرف‌هایم باشید، خب مسئله‌ای نیست! ولی خواهش می‌کنم اجازه بدهید که گفتگو شکل بگیرد؛ در یک فضای سالم و دوستانه و بدون هرگونه جنجال و هیاهو. ضمنا آقای دکتر! کسانی هستند که با اغراض مختلف نمی‌خواهند این آگاهی ایجاد شود و یک رسانه هوشمند باید اینها را بشناسد و مراقبت کند که در دامشان نیفتد. اگر نمی‌دانید، بدانید که برخی از این افراد که اکنون طرفدار حقوق زنان شده‌اند، حقوق زنان زیادی را رعایت کرده‌اند! بازی با روح و روان دختران دانشجو، بخشی از سابقه آنهاست و طبیعی است که برای سلامت روحی و روانی ایشان ارزشی قائل نباشند!

4- برخی از مخاطبین شما، به بنده و خواهر عزیزم توهین کرده‌اند. البته که ما سلام گویان می‌گذریم، ولی روا نبود که ظرف چند دقیقه و بر اساس یک متن مخدوش، کار را به تکفیر یک همکار برسانند. هرچند این موضوع، بسیار کم‌اهمیت و کوچک بود و با رفع سوء تفاهم به اتمام می‌رسد، ولی این نگرانی بزرگ وجود دارد که اینگونه واکنش‌ها و تصمیم‌های احساسی، در عرصه‌های مهمتر تکرار شده و عموم مردم ایران را برای چندین سال دیگر، به خاک سیاه بنشاند. کاش همواره حواسمان به غفلت و احیانا شیطنت رسانه‌ها باشد و فریب سیاست‌بازان را نخوریم.