کد خبر: ۶۷۱۵
تعداد نظرات: ۴ نظر
حکیم مهر - بحث حلیت آبزیان و سرو آنها در رستورانها از اهمیت بسیاری برخوردار است، به همین دلیل گفتگویهایی با کارشناسان و اساتید دانشگاه در حوزه علوم دریایی و اقیانوسی انجام شده تا تمایز میان لابستر یا شاه میگو، میگو، خرچنگ دراز آب شیرین و خرچنگ پهن روشن شود.

دکتر حسین عمادی استاد علوم شیلاتی دریا و اقیانوس شناسی دانشگاه در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: از نظر فقه شیعه گفته شده که ماهی های فلس دار حلال است، این مسئله از نظر علمی بسیار قابل توجه است، چرا که ماهی های فاقد فلس می توانند از طریق آب مواد سمی را جذب کنند که این امر از نظر علمی همچنان قابل بحث است.

وی افزود: تا کنون تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده به دلایلی که گفته می شود "فقط تحقیق روی ماهی های فلس دار قابل انجام است" متوقف شده است.

میگو (Shrimp)

این استاد اقیانوس شناسی دانشگاه یادآور شد: سخت پوستان به طور مطلق فاقد پولک هستند. برای مقایسه لابستر(Lobster) و ماهی باید گفت که قشری که بدن میگو، لابستر و خرچنگ دراز آب شیرین را پوشانده کاملا با ماهی متفاوت است و از یک پوشش کیتینی برخوردار است. به طور مطلق نمی توان گفت که میگو، لابستر و خرچنگ دراز آب شیرین دارای فلس هستند.

لابستر (Lobster) یا شاه میگو

وی اظهار داشت: چندین سال پیش قرار بود فتاوایی برای حلیت این موجودات گرفته شود، مرکز تحقیقات شیلات در سال 1374 برای گرفتن حلیت اقدام به ارائه اسامی جدیدی برای این آبزیان کرد. آنها لابستر را به عنوان شاه میگوی دریایی با آب شور و خرچنگ دراز آب شیرین (Crayfish) را شاه میگوی آب شیرین نامگذاری کردند .

خرچنگ دراز آب شیرین (Crayfish)

دکتر عمادی تأکید کرد: هنگام مطرح کردن پرسش از فقها، مسئله باید صریح و روشن بیان شود، بدون اینکه کوچکترین عیب و ایرادی در آن وجود داشته باشد.

استاد علوم شیلاتی دریا تصریح کرد: اگر میگو را حلال تلقی کنیم از نظر علمی هیچ فرق عمده ای میان میگو و خرچنگ دراز آب شیرین وجود ندارد. اختلافات این دو از نقطه نظر جانورشناسی تقریبا مثل اختلافات بز و گاو است. از نظر رفتاری هم تقریبا به همان ترتیب است. فرق میگو و لابستر این است که لابستر از میگو بزرگتر است و در اعماق بیشتری از دریا زندگی می کند و در مناطق صخره ای یافت می شود، اما میگو در مناطق کم عمق تر زندگی می کند. لابستر در مقایسه با میگو از طول عمر بیشتری برخوردار است.

خرچنگ پهن(Crab)

وی در ادامه با اشاره به شرایط زیستی این آبزیان گفت: خرچنگ دراز آب شیرین نیز در آب شیرین زندگی می کند، اما میگو و لابستر در آب شور زندگی می کنند، اما یک سری از میگوها نیز در آب شیرین زندگی می کنند و دقیقا مثل میگوهای آب شور هستند. در این میان توجه به خرچنگ پهن یا (Crab) است که اصطلاحا به آن در فارسی خرچنگ گفته می شود و از نظر علما حرام شمرده شده است. از نظر جانورشناسی لابستر، خرچنگ دراز آب شیرین و میگو از یک خانواده نیستند، اما رده های آنها مشابه است. خرچنگ پهن در یک رده دیگر قرار دارد.

همچنین دکتر محمد رضا فاطمی استاد علوم بیولوژی دریایی واحد علوم تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی اظهار داشت: شاه میگو و لابستر تفاوتی با هم ندارند. شاه میگو عنوان فارسی است که برای لابستر انتخاب شده است. لابستر از خانواده سخت پوستان محسوب می شود.

وی با اشاره به اینکه ماهی فلس دارد و فلس آن از جنس آن کیتین است که این کیتین از ماهی حفاظت می کند، گفت:‌ آنچه روی بدن سخت پوستان قرار دارد از جنس همین کیتین است ، از این رو می توان از نظر زیست شناسی این قشر را پولک یکپارچه تلقی کرد.

دکتر علیرضا ساری استاد جانورشناسی دریای دانشکده زیست شناسی دانشگاه تهران نیز در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: لابستر در بازارهای جهانی از غذاهای مهم و ارزشمند شمرده می شود و در زبان فارسی نام شاه میگو برای آنها گذاشته شده است.

وی افزود: این شاه میگوها در کشور ما بیشتر در چابهار صید می شده است و اشکال دیگری از آنها هستند که در اعماق پایینتری از دریا زندگی می کنند و از نظر شکلی مسطح هستند و به آن مادر میگو یا ام الروبیان گفته می شود.

این استاد جانورشناسی دریا گفت: نوعی از خرچنگ که از آن با عنوان خرچنگ دراز آب شیرین یاد می شود که با عنوان شاه میگوی آب شیرین به فروش می رسد، حوزه گونه های این آبزی مناطق شمالی کشور به خصوص تالاب انزلی، دریای خزر و رودخانه ارس است.

وی تصریح کرد: این آبزی به طور کلی در محیطهای رودخانه ای زندگی می کند، اما طی چند سال ایران اقدام به صادرات خرچنگ دراز آب شیرین یا شاه میگوی آب شیرین کرده است که البته به صورت محدودی وارد بازارهای داخلی شده است.

 

 

انتشار یافته: ۴
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۱
دکتر ز
|
-
|
۱۳:۱۲ - ۱۳۹۰/۰۶/۲۳
3
1
تو کتاب خدا نوشته هرچه از دریا صید شود حلال است.....پس مشکلی ندارد؟!!!!!!!!!!
سلیمی
|
-
|
۰۹:۱۴ - ۱۳۹۰/۰۶/۲۴
3
3
در مطالب دکتر علیرضا ساری صراحتاً گفته شده که «نوعی از خرچنگ که از آن با عنوان خرچنگ دراز آب شیرین یاد می شود و با عنوان شاه میگو به فروش می رود ...» یعنی خودشان قبول دارند که لابستر ، نوعی خرچنگ است و در شرع شیعه هم خرچنگ صراحتاً حرام است. با نامگذاری های متفاوت نمی توان چیزی را حلال کرد.
دکترتهرانی
|
-
|
۱۴:۵۳ - ۱۳۹۲/۰۷/۲۹
1
3
آنچه در فقه شیعه حرام شمرده میشود ،دقیقا لفظ سرطان است. نوعی از خرچنگ که در کنار اغلب سواحل شنی جنوب یافت شده وبه شکل گرد با چنگالهای دراز ورنگ واندازه مختلف میباشد وگاه داخل آّب وگاه در خشکی بسر میبرد.مهمترین ویزگی این جانور اختیارحرکت به تمام چهارجهت اصلی است .نام بیماری سرطان هم دقیقا به خاطر همین ویزگی یعنی قابلیت انتشار به هرسو انتخاب شده است.
اما انواع دیگر سخت پوست که بدنهای کشیده دارند(حال چه چنگال دراز داشته باشند مثل لابستر صخره ای ویافاقد چنگال باشند مثل لابستر شنی که خوشبختانه از هردو نوع در ایران یافت میشود) بطور دایمی در داخل آب میزیند واز همه مهمتر فاقد حرکت به چهار جهت بوده وتنها در جهت جلو ویا عقب حرکت دارند و جزو سخت پوستان دراز محاسبه بوده ولفظ سرطان را نمیتوان به آنها اطلاق کرد واستفاده از کلمه خرچنگ در فارسی برای آنها ،باعث ایجاد سوءتفاهم حرام بودن آنها میشود. درحالیکه آنها در گروه خوراکهایی مثل میگو هستند.بنابر این استفاده از الفاظ متداول فارسی مثل شاه میگو برای لابستر صخره ای ویا مادرمیگو(که ترجمه نام عربی ام الروبیان است) برای لابستر شنی خیلی گویاتر بوده وباعث تفکیک این موجودات با انواع خرچنگ گرد حرام(سرطان) میشود.
دکتر مسعود ستاری
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۲:۲۳ - ۱۳۹۵/۰۱/۱۰
1
0
جناب آقای دکتر محمد رضا فاطمی فلس ماهیان را از جنس کیتین عنوان کرده اند که به نظر نمی آید صحیح باشد. فلس ماهیان ساختارى نازك، قابل انعطاف و شفاف شامل يك صفحه قاعده ‏اى از بافت كلاژنى است که در لايه سطحى آن، مواد معدنى رسوب كرده است. به عبارت دیگر ويژگى ساختار فلس الاسموييد (دایره ای و شانه ای)، وجود دو نقش مشخص است: يك لايه سطحى نازك كه به آن لايه خارجى يا لايه استخوانى می ‏گويند و يك لايه ضخيم از الاسمودين كه معمولاً آن را صفحه قاعده‏ اى يا صفحه فيبريلار مى‏ نامند. بنابراین نمی توان پوشش بدن ماهی و میگو و سایر سخت پوستان را یکی دانست. پوشش بدن میگو متشکل از یک پلی مر کربوهیدرات به نام کیتین، مواد معدنی، عمدتاً کربنات کلسیم و پروتئین است. کیتین از لحاظ شیمیایی از جنس پلی ساکارید ازت دار است که در آن گلوکز، آمونیاک و اسید استیک به صورت مولکول های گلوکزامین وجود دارد.
البته به نظر اینجانب نیز شباهت لابستر به میگو بیش از خرچنگ است و در منابع علمی نیز لابستر را مرحله حد واسط بین میگو و خرچنگ می دانند و آن را ورژن بزرگ میگو محسوب می کنند . البته لازم به ذکر است که همه آنها در شاخه بندپایان، زیر شاخه سخت پوستان و راسته ای به نام ده پایان (دکاپودا) قرار دارند و دارای اسکلت خارجی هستند (بر خلاف ماهیان که اسکلت داخلی استخوانی یا مهره دارند). نکته جالب توجه این است که بدن همه آنها بند بند بوده و از 19 قطعه تشکیل شده است که شامل سر، سینه و شکم است (بندهای 1 تا 5 سر را تشکیل می دهند؛ بندهای 6 تا 13 سینه و بندهای 14 تا 19 شکم را شامل می شوند. سر و سینه در همه آنها با هم یکی شده و سرسینه (سفالوتوراکس) را تشکیل داده است و قسمت سر را سخت جامه (کاراپاس) در بر گرفته است. همگی به روشی مشابه پوست اندازی می کنند.
نظر شما
ادامه