حکیم مهر: نشریه «مشاور دامپزشک» در نامه ای سرگشاده در ارتباط با طرح صيانت از حقوق عامه در مقابل حيوانات مضر و خطرناک نوشت:
صيانت از شھروندان يا حذف حيوانات
طرح صيانت از شھروندان طرحی است که حريم خصوصی افراد را مورد ھدف قرار می دھد. اين طرح مانند اين است که بگويد شما حق نداريد در خانه شلوار کوتاه يا رکابی بپوشيد. در بسياری از کشورھای دنيا قانون اجازه نگھداری حيوانات وحش در خانه را نمی دھد. قرار دادن، تمساح در ابتدای نام حيوانات تنھا فريب اذھان است. بعنوان يک دامپزشک نگھداری يک تمساح که می تواند چند متری شود را در آپارتمان، نه منطقی می دانم و نه علمی!
در تمام دنيا انسان ھایی ھستند که ممکن است کار نامتعارف انجام دھند؛ ممکن است کسی بخواھد خرس را در آپارتمان نگھدارد. بجای در کردن طرح بھتر است اين فرد را واکاوی کرد؛ مگر آپارتمان کوچک جای محصور کردن چنين حيوانی است!
اگر من به حيواناتی مانند سگ، گربه يا خرگوش و لاک‌پشت علاقه داشته باشم، نگھداری آنھا نبايد مشکلاتی برای ھمسايه ھا ايجاد کند. پارس شبانگاھی و بی جھت سگی که خواب را از چشمان ھمسايگان می پراند انصاف نيست، اما در تعجب ھستم که آيا لاک‌پشت و خرگوش ھم پارس می کنند يا مزاحمتی جھت ديگران ايجاد می کنند يا غيربھداشتی ھستند؟ اگر بھداشت ندارند، ما بايد تمام پرندگان، جوندگان، گربه ھا سگ ھا و حيوانات وحش کشورمان را نابود کنيم؟! در عجب ھستم چگونه افرادی می توانند اين‌چنان شيعه را به سخره بگيرند. بگذاريد ذھنيت کودکی مان درست باشد؛ ما آموخته ايم که پيامبر اکرم قبل از نوشيدن آب افسار شتر را باز می کرد؛ ما آموخته ايم امام حسن (ع) به سگ ھا غذا می داد و آموخته ايم که حيوانات برای محافظت از جانشان به امام رضا (ع) پناه می بردند.
دست به دھان می مانم که اگر نگھداری حيوان خانگی مشکل دارد، گرفتن سالانه بيش از ٣٠ دانشجوی دستياری بيماری داخلی دام کوچک در دانشگاھ‌های ايران که زير نظر وزارت علوم، تحقيقات و فن‌آوری ھستند، برای چيست؟! آيا اين سيل دانشجويان و فارغ التحصيلان قرار است چه موجودی را درمان کنند؟! شايد ھم ھمه آنھا قرار است در دانشگاه به دانشجويان شيوه درمان دام کوچک را ياد بدھند.
کاش نويسنده يا نويسندگان طرح، نامه امام علی (ع) را در ارتباط با شيوه اداره مملکت به مالک اشتر را دوباره می خواندند؛ کاش و کاش ھای ديگر!
