آیا
بستر شغلی با توجه به وضعیت اقلیمی ایران برای همه فارغ‌التحصیلان دامپزشکی فراهم می‌شود؟
دکتر
فائزه علی‌پور
متخصص
جراحی و کلینیسین دام‌های کوچک
به
نام آنکه تن را نور جان داد
خرد
را سوی دانایی عنان داد...
با سلام و درود
خدمت همکاران و همراهان محترم خبرنامه هدهد،
به لطف همکاران
عزیز در انجمن جراحی دامپزشکی ایران این فرصت برای من فراهم شد تا به عنوان سخن
آغازین این شماره از خبرنامه وزین هدهد نکاتی از دیدگاه کلینیسین دام کوچک عنوان
کنم.
سالیانه تعداد
بسیاری فارغ‌التحصیل در رشته‌های دامپزشکی از دانشگاه‌های دولتی و آزاد وارد بازار
کار دامپزشکی می‌شوند. اما آیا بستر شغلی با توجه به وضعیت اقلیمی ایران برای همه
فارغ‌التحصیلان این رشته فراهم می‌شود؟ یکی از شاخه‌های مورد توجه در این رشته تحصیلی،
«طب حیوانات خانگی» است که واحدهای آموزشی در این رابطه در دروس دامپزشکی تدریس می‌شود.
علاقه‌مندانی در این زمینه در هر دانشگاهی وجود دارد و به نظر می‌رسد که این رشته
همچنان خلاهایی در زمینه‌های تخصصی در مقایسه با سایر کشورهای پیشرفته دارد اما مسئله‌ای
که اخیرا اکثر کلینیسین‌های دام کوچک با آن روبرو هستند، «عدم امنیت شغلی» است.
تصمیمات دولتی برای تغییر مکان کلینیک‌ها به خارج از شهر، برنامه‌های مبارزه با سگ‌گردانی
که شامل ممنوعیت نگهداری حیوانات خانگی، توقیف حیوانات خانگی بذون فراهم کردن زیرساخت‌های
لازم، برای جمعیتی از جوانان این کشور که حداقل 7 الی 12 سال از زندگی و دوران
جوانی‌شان را صرف گذراندن این رشته دانشگاهی کرده‌اند، شرایطی نگران‌کننده ایجاد
کرده است.
در سال‌های
اخیر با همه‌گیری بیماری کووید-19 بسیاری از مشاغل دستخوش تغییرات جدی شدند.
بسیاری از مشاغل از کار بیکار شدند. برخی از مشاغل شرایط کاری بهتری برایشان فراهم
شد. در این میان دامپزشکان بخش خصوصی علی‌رغم تعطیلی (برخی از بخش‌های دولتی و
دورکاری) همچنان به فعالیت ادامه دادند و گاها با کمترین امکانات، بیماران
اورژانسی را از مرگ حتمی نجات دادند. اما در زمان برخورد با شرایط سخت از جمله تصمیم‌گیری‌های
دولتی، بسیاری از سازمان‌ها و ارگان‌ها سکوت میکنند و حل مسئله را به شاغلین بخش
خصوصی می‌سپارند که هیچ صلاحی برای دفاع از حقوق خود ندارند.
در طی دو سال
اخیر با گسترش بیماری کووید، شرکت در گردهمایی‌های ملی و بین‌المللی به صورت حضوری
برای دانش‌آموختگان فراهم نمی‌شد. بسیاری از دانش‌آموختگان دامپزشکی فرصت مواجه
شدن با برخی بیماری‌ها و انجام برخی جراحی‌ها را ندارند از این نظر که امکانات
تشخیصی و ابزاری استاندارد و به روز در بخش‌های خصوصی به مراتب کمتر از دانشگاه می‌باشد.
به نظر می‌رسد تنها تعداد معدودی از دانشجویان و دامپزشکان انگیزه کافی برای
مطالعه با همت و پشتکار فراوان شخصا به مطالعه پرداخته و یا سرمایه‌گذاری مناسبی
برای به‌کارگیری تنها در بخش‌های خصوصی میکنند و در مقابل جمعیت فراوانی در حال
مطالعه و تلاش برای شرکت در آزمون‌های تخصصی خارج از کشور و پیدا کردن مسیری برای
خروج از کشور با هدف پیشرفت و پشت سر گذاشتن موانعی که در کشور خودمان باعث کاهش
میزان کار و درآمد می‌شود، هستند. ایجاد این حجم دلسردی و نادیده گرفته شدن و عدم
ارتباط با مراکز جهانی و غیر مبتنی بر روشمندی علمی، شرایط را رو به اضمحلال خواهد
برد.
اکنون که در
حال نگارش این مطلب هستم، چند روزی به برگزاری همایش بین‌المللی جراحی دامپزشکی
باقی مانده است. به این مسئله فکر میکنم که با شرایط موجود، آیا دانش‌آموخته
دامپزشکی این نیاز را در خود احساس می‌کند که تازه‌های علمی را در کارهای اجرایی
دریافت کند؟ روش‌های تشخیصی و درمانی که روز به روز با سرعت در حال تغییر و پیشرفت
است را با ارتباط گرفتن با دیگر متخصصان این حرفه دریافت کند؟ در کارگاه‌های عملی
که حاصل مطالعه و تجربه برگزارکننده است، شرکت و همراهی کند؟
در کنار این حس
نیاز درونی برای تغییر شرایط، گاها فرصت‌هایی فراهم می‌شود که می‌توان برای کسب
توانمندی و مهارت صرف زمان و هزینه کرد تا خمیر مایه‌ای برای ورزیده کردن ذهن‌ها
در برابر شرایط غیرقابل پیش‌بینی فراهم شود.
آشنایی
دانشجویان دامپزشکی با نیازهای به روز این حرفه با شرکت در همایش می‌تواند باعث
ایجاد مسیر مناسب برای تغییر شرایط و ایجاد مطالبه‌گری برای کسب دانش به روز شود و
امید داریم که برگزاری این همایش‌ها علاوه بر ایجاد توانمندی و مهارت در دانشجویان
و دانش‌آموختگان، شرایطی برای حل مسائل و مشکلات پیش رو این حرفه فراهم کند.
منبع: خبرنامه
انجمن جراحی دامپزشکی ایران (ماهنامه هدهد)
باید از این کشور رفت. چه تحصیلی چه کاری، ولی فقط باید رفت. اینجا هیچ ارزشی نداریم 
کانادا به عنوان دومین کشور بزرگ دنیا با ۳ دانشکده نیوزیلند و استرالیا هر کدام با۳ یا ۴ دانشکده و آن جمعیت عظیم دامی ( میلیون ها راس دام بزرگ و کوچک و طیور و حیوانات خانگی ) ایران گرفتار خشکسالی تحریم اختلاس سیل و هزار بدبختی دیگر ۱۷ دانشکده دارد . جمعیت دامی هم که ۳۰٪ کم شده جمعیت دامی کوچک هم زیر فشار بی امان لایه های افراطی مذهبی قرار دارد . نبود دام یه طرف، بودن همکاران ........ بخش دولتی که انگار ارث نداشته پدرشون رو از ما طلب دارند یه طرف دیگه بستر شغلی مناسب رو الان عرض میکنم : | امان از 1 و 2 !!!!!!! 
شما بازم بهترین از ماها کلینیسین های دام بزرگ هستید، کمرم از چند جا درد میکنه بله اقتضای شغلم هست، دیروز دامدار منو تهدید کرد که اگه واکسن رایگان نیاری تمام شیشه های درمانگاه رو رو سرت خورد میکنیم، واکسن رایگانی که دولت داده بود تمام شده، اما مگه به گوش نیروهای ........ دولتی میره، اما هیچ چیز بجز اذیت کردن بخش دولتی خودمون منو آزار نمیده، اینکه وقتی میریم اداره کل کمتر از آبدارچی اداره کل بهمون احترام میزارن، اصلا حتی شبکه شهر کوچکمان، خنده داره دادن گزارش اینکه بله من ۲۰ تا گاو دیدم اینقدر پول گرفتم، موندم نظام و انجمن صنفی بی خود دامپزشکی دارند چکار میکنند، به والا امروز قلبم گرفت از لحن حرف زدن مدیرکل با خودم، بماند احترام دامپزشک بودنم رو نگرفتند، حتی شعور برخورد با یک خانم هم ندارند، این سازمان بازرسی کشور کجاست که خودش رو زده بخواب، روسای ادارات دولتی دامپزشکی گمان میکنند ما نوکر حلقه به گوش پدرشون هستیم، ............... | انتظار از روسای شبکه ها که واقعا توقع بیجایی است به دو دلیل: بسم الله بخش درمان دامپزشکی چه دام کوچک و چه بزرگ و چه طیور تا پنج سال دیگه جزو مشاغل از بین رفته است.به فکر کار دیگه باشید با سلام فقط اسنپ | فقط دکه فلافل...15 تومن میدی یه دکه . ماهی 12 13 تومنم پول نون و نخود و خیارشور و... از ساعت 6 بعد از ظهر تا 2 شب کار میکنی ماهی 30 دخل نزنی خیلی .....زمستونم لبو و باقالی و نخود داغ و لبو .... سازمان دامپزشکی نیازمند اصلاحاته باید از هم بپاشه و از نو ساخته بشه اینو من از داخل مجموعه سازمان میگم افکار و رفتار توهین آمیز و افکار پوسیده باید برچیده بشه | یه تعداد ادم فسیل شده پشت میز که عین روبات انقدر کارهای تکراری رو بدون اینه خودشونم بدونن چرا انجام دادن که دیگه عملا شدن عین درخت !! نه میشه به این راحتیا جابجاشون کرد نه متوجه میشن که باید حرکت داشت و به روز شد ! 
