تعرفه مسئولین فنی بهداشتی باید شناور باشد نه ثابت/ خیلی از همکاران حقوق خود را مطابق تعرفه دریافت نمی‌کنند/ قانون غلط باید اجرا شود تا نقاط ضعف آن پیدا شود

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «مشکل ماده ۱۸ آیین‌نامه نظارت بهداشتی دامپزشکی تعیین تعرفه‌ها نیست، چون پیشنهاد مشترکی که سازمان دامپزشکی و نظام دامپزشکی دادند، تصویب و ارائه شد؛ مشکلی که داریم راجع به نظام پرداختی‌هاست.» این را معاون فنی سازمان نظام دامپزشکی در گفت‌وگو با حکیم مهر می‌گوید: «مثلا یک کارخانه در روز ۱۵۰ تن مرغ قطعه‌بندی می‌کند، باید یک مسئول فنی بهداشتی داشته باشد و حقوق همان کارگاهی را بدهد که سه تن در روز یا یک تن در روز تولید می‌کند.»

«دکتر محمدحسن گلپایگانی» تصریح می‌کند: «متاسفانه در سال‌های گذشته یک دستورالعمل نوشته و ابلاغ شده اما علمی و میدانی نگارش نشده است. عده‌ای معتقدند قانون غلط نباید اجرا شود، اما به نظر من قانون غلط باید اجرا شود تا نقاط ضعف آن پیدا شود. قوانین ماده ۱۸ و ۱۹ در خیلی از استان‌ها اجرا و نقاط ضعف و قوت آن هم دیده شده اما الان یک همت می‌خواهد که دوباره بنشینند و آن را به صورت عملیاتی بنویسند.»

حکیم مهر: آقای دکتر، فلسفه ماده ۱۸ آیین‌نامه نظارت بهداشتی دامپزشکی چیست و ارزیابی شما از آن چگونه است؟

مطابق ماده ۱۸ آیین‌نامه نظارت بهداشتی دامپزشکی، حقوق مسئولین فنی به پیشنهاد مشترک سازمان دامپزشکی و سازمان نظام دامپزشکی تعیین و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید. تعرفه اشتغال به کار مسئولین فنی حدود سال‌های ۹۰ یا ۹۱ به تصویب هیات وزیران رسید. قبلا به این شکل بود که هر ساله رقم آن را اعلام می‌کردند، اما هیات وزیران کار را راحت کرد و سه جدول بر اساس ضریب مدرک، ضریب محل کار که نوع دامداری و کارگاه‌ها و... بود و همچنین ضریب فاصله از مرکز استان و شهرستان تعیین کرد. بر اساس این جداول، فرمولی تعریف شده که البته روی آن اختلاف وجود دارد که ضرب باشد یا جمع، اما چیزی که مشخص و مبرهن است این است که چه جمع باشد و چه ضرب، خیلی از همکاران ما حقوق خود را مطابق آن عددی که به دست می‌آید، دریافت نمی‌کنند. مشکل در تعیین تعرفه‌ها نیست، چون پیشنهاد مشترکی که سازمان و نظام دادند، تصویب و ارائه شد.

حکیم مهر: پس مشکل کجاست؟

مشکلی که داریم راجع به نظام پرداختی‌هاست. مثلا یک کارگاهی که سه تن در روز یا یک تن در روز تولید دارد باید یک مسئول فنی دائمی داشته باشد و حقوق همان کارگاهی را بدهد که یک کارخانه با تولید  ۱۵۰ تن مرغ را در روز  قطعه‌بندی می‌کند. یا کشتارگاهی که 4 هزار قطعه در ساعت تولید می‌کند، به اندازه کشتارگاهی که ۶ هزار قطعه در ساعت تولید می‌کند، حقوق می‌دهد و جالب‌تر این است که مسئول فنی در تمام طول شبانه‌روز در قبال این کارگاه مسئول است و ما نمی‌توانیم بگوییم که چون یک کشتارگاه دو ساعت کار کرده، مسئول فنی آن کار نکرده است؛ یا مسئول فنی بعد از ساعت تعطیلی واحد هم نسبت به همه اتفاقات در آن واحد مسئول است. این احتیاج به یک فرمول خاص دارد و ما نمی‌توانیم بگوییم که حقوق مسئول فنی برای کارگاه سه تن در شیفت  ۲۵ میلیون تومان است و برای کارگاه ۱۵۰ تن در شیفت هم ۲۵ میلیون تومان.

لذا متاسفانه در تعیین تعرفه‌های اشتغال، به هیچ عنوان ظرفیت دامداری‌ها عنوان نشد و چون ظرفیت عنوان نشد، قاعدتا هر چقدر کارگاه‌ها بزرگتر باشند، پرداخت حقوق مسئول فنی بهداشتی برای تولیدکننده بیشتر می‌صرفد. به همین دلیل است که در حال حاضر در پرداخت حقوق مسئولین فنی در کارگاه‌های بزرگ مشکلات خاصی نداریم و بیشتر مشکلات ما در ارتباط با کارگاه‌ها و دامداری‌های کوچک، مثلا مرغداری ده هزار قطعه‌ای یا واحدهای فرآوری کم‌ظرفیت است.

حکیم مهر: آیا این امکان وجود ندارد که یک مسئول فنی برای چند کارگاه مختلف فعالیت کند و به نوعی در استخدام مشترک آنها باشد؟

ما نمی‌توانیم این کار را بکنیم. مسئول فنی واحد برای هر شیفت یک نفر است و سایر افراد به عنوان ناظر و دستیار محسوب می‌شوند. حقوق مسئول فنی و ناظر هم یکی هست، اسم‌ها و رسم‌ها کار را پیچیده می‌کنند و البته مسئولیت‌های افراد هم در این بین دستخوش تغییر و هجمه می‌شود. یک عده معتقدند قانون غلط نباید اجرا شود، اما به نظر من قانون غلط باید اجرا شود تا نقاط ضعف آن پیدا شود. قوانین ماده ۱۸ و ۱۹ در خیلی از استان‌ها اجرا و نقاط ضعف و قوت آن هم دیده شده اما الان یک همت می‌خواهد که دوباره بنشینند و بنویسند و البته آن را به صورت عملیاتی ببینند.

متاسفانه ما بعضاً در تدوین این قوانین، تعصب حرفه‌ای به کار می‌گیریم و می‌گوییم که فقط با حضور سازمان دامپزشکی و سازمان نظام دامپزشکی باید نگارش شود. به نظر من باید هم تشکل‌های صنفی دامپزشکی و هم تشکل‌های تولیدی و حقوقدانان و همکاران اداره کار و تامین اجتماعی در تدوین آن دخیل شوند. بیایند حرف خود را بزنند و نظرات خود را بگویند تا یک رضایت و اجماع همه جانبه داشته باشیم و قانون به صورت عملی و کاربردی باشد. با نشستن در دفاتر کار و پیش‌بینی کردن یا از این و آن شنیدن نمی‌توانیم این قوانین را به درستی اجرا کنیم.

یکی دیگر از ایرادها در ارتباط با حقوق مسئولین فنی این است که قرار است واحدهای مرغداری‌های گوشتی از ۱۰ هزار قطعه ای تا ۲۰۰ هزار قطعه ای تقسیم شوند. آن واحد ۱۰ هزار قطعه‌ای چقدر باید تعرفه پرداخت کند و آن ۲۰۰ هزارقطعه ای چه مقدار؟ از همه مهمتر اگر بپذیریم که مثلا در آن واحد ۱۰ هزار قطعه‌ای، شخص می‌تواند ۱۰ واحد ۱۰ هزار قطعه‌ای را به‌عنوان مسئول فنی بهداشتی بر عهده بگیرد و این موضوع را بین واحدها سرشکن کند و متصدی این واحدها حقوق پرداخت کنند، چه کسی باید بیمه را پرداخت کند؟ متاسفانه موضوع بیمه تامین اجتماعی و اشتغال (بیمه اجباری) که مهمترین دغدغه همه همکاران ما هم هست، در این قوانین دیده نشده است. برای همین است که فکر می‌کنم باید یک بازنگری هم در آیین‌نامه‌ها و هم قوانینی که در سازمان دامپزشکی و سازمان نظام دامپزشکی در حال انجام است، صورت گیرد.

باز هم تاکید می‌کنم، اینکه منِ گلپایگانی در سازمان نظام دامپزشکی به همراه یک همکار دیگر در سازمان دامپزشکی پیشنهاد دهیم، فکر نمی‌کنم راهگشا باشد.

حکیم مهر: راهکار نهایی از نظر شما چیست؟

باید در جلسات کارشناسی متعدد، تشکل‌های مختلف صنفی از جمله انجمن کشتارگاه‌ها، انجمن مرغ مادر، انجمن مرغ گوشتی، صنایع بسته‌بندی، واردکنندگان فراورده‌های خام دامی و... چه از سمت دامپزشکی و چه مسئولین فنی و مسئولین فنی بهداشتی هم حضور داشته باشند. گفته شده که حتی شرکت‌های دارو و درمان هم طبق تعرفه حقوق می‌دهند، چون مسئول فنی دارند. اینها باید حضور داشته باشند و به یک اجماع برسیم و بر اساس آن تعرفه‌ها نوشته شود و تعرفه‌ای که نوشته می‌شود، شناور باشد نه ثابت. یعنی نباید این‌گونه باشد که بگوییم یک تعرفه را در کل کشور بستیم و هر کسی در مرکز استان کار می‌کند، مثلا ۳۰ میلیون تومان می‌گیرد و هر کس در منطقه دورافتاده باشد، ۳۵ میلیون تومان، چون قاعدتا مناطق محروم استان تهران با منطقه محروم استان مازندران فرق می‌کند. کلان‌شهری مثل تهران تفاوت زیادی با کلان‌شهری مثل رشت یا اصفهان و اهواز دارد و خود اینها نیز با هم متفاوتند، لذا همه این مسائل باید دیده شود و یک شیوه‌نامه جامع و کامل در این خصوص نوشته شود.

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.