برخلاف اغلب استان‌ها ما با کمبود دامپزشک مواجه هستیم/ نماینده مجلس برای کاهش حقوق مسئولین فنی بهداشتی دامپزشکی فشار می‌آورد و رقم‌ها کمی پایین‌تر می‌آید

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «برخلاف خیلی از استان‌ها که آن‌قدر دامپزشک دارند که نمی‌دانند در چه حوزه‌ای از آنها استفاده کنند، خراسان جنوبی کلی مسئول فنی خالی دارد که دامپزشک برای آنها ندارد». این صحبت رئیس نظام دامپزشکی استان خراسان جنوبی با حکیم مهر است: «همه افراد بعد از یک بررسی اجمالی به این نتیجه می‌رسند که اوضاع کلینیک‌ها و داروخانه‌های دامپزشکی خراب است و حقوق‌های پرداختی به مسئولین فنی به دلیل ضعف شرکت‌های فعال و کوچک بودن آنها، به اندازه‌ای نیست که بتوانند تامین مالی انجام دهند. البته بخشی از علت آن عادت کردن مردم به استفاده از تسهیلات رایگان اداره در حوزه درمان بوده است.»

«دکتر رضا کمیلی» در گفت‌وگو با حکیم مهر تصریح می‌کند: «اجرای ماده ۱۹ به آن شکلی که مطابق دستورالعمل و سقف پرداختی انجمن صنفی باشد، نیست اما یک بازه متوسط و مورد تایید اداره دامپزشکی و شخص مدیر کل و بنده و یکی از اعضای شورا که مسئول این کار است، اجرا می‌شود و اوضاع تحت کنترل است.»

حکیم مهر: آقای دکتر، مهمترین مشکلات بخش خصوصی دامپزشکی استان خراسان جنوبی چه مواردی هستند؟

متاسفانه یکی از معضلات اصلی ما، نداشتن کلینیک یا داروخانه موفق در اکثر شهرستان‌ها است. دلیل آن نیز وضعیت اقتصادی ضعیف منطقه و عدم توجیه اقتصادی بسیاری از مشاغل است که باعث شده انگیزه ورود افراد جدید هم از بین برود. تا جایی که برخلاف خیلی از استان‌ها، ما دچار کمبود نیروی انسانی دامپزشکی هستیم. خیلی از استان‌ها آن‌قدر دامپزشک دارند که نمی‌دانند در چه حوزه‌ای از آنها استفاده کنند اما ما در حال حاضر کلی مسئول فنی خالی داریم که دامپزشک برای آنها نداریم. همه افراد بعد از یک بررسی اجمالی به این نتیجه می‌رسند که اوضاع کلینیک‌ها و داروخانه‌های دامپزشکی خراب است و حقوق‌های پرداختی به مسئولین فنی به دلیل ضعف شرکت‌های فعال و کوچک بودن آنها، به اندازه‌ای نیست که بتوانند تامین مالی انجام دهند. از طرفی فشارهای گوناگون از جاهای مختلف مبنی بر لزوم حمایت‌های خاص از سیستم‌های تولیدکننده وارد می‌شود و به همین دلیل ما خیلی نمی‌توانیم به تولیدکننده‌ها فشار بیاوریم که حقوق مسئولین فنی مطابق تعرفه انجمن صنفی پرداخت شود. این مسائل مقداری دست ما را برای مدیریت اینکه چه فردی در کجا فعالیت کند، بسته است.

در حال حاضر ما در خیلی از نقاط استان داروخانه لازم داریم اما کسی را نداریم که داروخانه بزند. در خیلی از شهرستان‌ها اصلا کلینیک نداریم اما مثلا تقاضای داروخانه دوم به دست ما می‌رسد. من همین الان در جلسه شورای اداری استان بودم و رئیس دامپزشکی شهرستان درخواست مجوز داروخانه دوم را داد. پاسخ من این بود که مجوز داروخانه دوم را با امید به نسخه‌ی چه کسی بدهم؟ مگر داروخانه سوپرمارکت است؟

حکیم مهر: به نظر شما ریشه این مشکلات کجاست؟

شاید بخشی از علت آن عادت کردن مردم به استفاده از تسهیلات رایگان اداره در حوزه درمان بوده است که باعث شده این وضعیت پیش بیاید. بسیار اتفاق می افتد که کلینیک راه‌اندازی می شود اما بعد از مدتی دوام نمی آورد و تعطیل می‌شود. علت دیگر آن هم این است که فضای استان از نظر اقتصادی بسیار ضعیف است و این مشکل اساسی بخش خصوصی است.

حکیم مهر: چه راهکاری برای حل این مشکل به ذهن شما می رسد؟

واقعیت این است که من اگر راهکاری بلد بودم، حتما آن را انجام می‌دادم اما تا زمانی که اقتصاد درست نشود، نمی‌توان کاری کرد، چون در این شرایط هر دامپزشکی را که می‌آورم، فرار می‌کند! در شهرستان بشرویه، علی‌رغم فعالیت دو داروخانه و نبود کلینیک، من با تلاش زیاد توانستم یک کلینیک را با مدیریت یک خانم دکتر راه‌اندازی کنم که ایشان هم خیلی از کارهای دامپزشکی را به دلیل بعد مسافت، نمی‌توانست انجام دهد. این کار را در مقطعی انجام دادیم که باید مطابق ویرایش دوم صدور پروانه داروخانه‌ها، محدودیت‌های تعداد داروخانه و کلینیک رعایت می‌شد، اما ما رعایت نکردیم تا بتوانیم به هر قیمتی یک کلینیک را فعال کنیم، اما کلینیک بعد از شش ماه جمع کرد و رفت.

وقتی درآمدی نباشد، مردم برای کار درمان دچار مشکل می‌شوند و مدیریت این مساله از نظر اقتصادی دست من و شما نیست. شاید اگر حمایت‌های سیستم‌های دولتی از بخش خصوصی به گونه‌ای باشد که مردم نیاز به درمان خود را در ادارات حل نکنند، مشکل تا حدودی حل شود که البته این یک کار بلندمدت است. تا زمانی که فرد موفقی در منطقه‌ای نباشد، دیگران رغبتی پیدا نمی‌کنند که آنجا کار انجام دهند. وقتی می‌بینند همه افراد فعال در منطقه از نظر اقتصادی ناموفق هستند، شخص جدید نمی‌آید که کار کند.

در همین اوضاعی که خیلی‌ها خواهان پروانه داروخانه هستند و برای آنها صادر نمی‌شود، من شش ماه است که دو پروانه داروخانه صادر کردم و کسی نمی‌آید که آن را راه‌اندازی کند. در ابتدا خیلی‌ها تمایل دارند که داروخانه راه‌اندازی کنند اما زمانی که وارد منطقه و اقتصاد منطقه می‌شوند و فروش‌ها را می‌بینند و بررسی می‌کنند، پشیمان می‌شوند و می‌روند. در شهرستان دیگری من در حالی پروانه دوم را صادر کردم که داروخانه اولی با وجود یک سال تمدید، اما باز هم نیامد. آن پروانه را باطل و پروانه دیگری صادر کردیم. الان هم حدود پنج ماه از آن می‌گذرد هنوز کسی نیامده، چون اقتصاد ما ضعیف است. من اگر راهکاری بلد بودم که انجام دهم و این مشکل صرفا به دست من حل می‌شد، حتما انجام می‌دادم اما این یک معضل کلی است. بحث اقتصاد منطقه ما ضعیف‌تر از آن است که بتوان کاری کرد، فقط خود شهرستان بیرجند چند کلینیک و داروخانه موفق و سرپا دارد و در سایر جاها اوضاع روبراهی نداریم.

حکیم مهر: در نقاط قوی‌تر استان، وضعیت حقوق مسئولین فنی و اجرای ماده ۱۹ چگونه است؟

اجرای ماده 19 به آن شکلی که مطابق دستورالعمل و سقف پرداختی انجمن صنفی باشد، نیست اما یک بازه متوسطی که مورد تایید اداره دامپزشکی و شخص مدیر کل و بنده و یکی از اعضای شورا که مسئول این کار است، اجرا می‌شود و اوضاع تحت کنترل است. قراردادها حتما امضای عضو شورای و امضای شبکه دامپزشکی را می‌گیرد و رقم آن تقریبا مشخص است. آن عدد شاید حدود 15 درصد از سقف انجمن صنفی پایین‌تر باشد، اما ما اجازه نمی‌دهیم که تولیدکننده هر عددی را که دلش می‌خواهد، پرداخت کند. رقم نهایی به هرحال از نظر مسئولین منطقه ما قابل قبول است.

حکیم مهر: این رقم چقدر است؟

حقوق مسئول فنی کشتارگاه‌های ما حدود ۱۴ و ۱۵ میلیون تومان است و عدد خیلی پایینی نیست، اما به هر حال از نظر مسئولین دامپزشکی و ما، بیشتر از این هم نمی‌توان فشار آورد. اگر ماده ۱۹ به آن عنوانی که داشت می‌رفت تا در شرکت تهران ثبت شود، انجام و عددها در آنجا تعیین می‌شد، بیشتر قابل حل بود تا اینکه ما در استان بخواهیم اعداد را دستکاری و بر آن نظارت کنیم. چون در اینجا به هر حال فشارهای سیاسی وجود دارد و نماینده مجلس فشار می‌آورد و رقم‌ها کمی پایین‌تر می‌آید. اما به نظر خود من، رقم قابل قبول است و خیلی پایین نیست. البته در اینکه به صورت کلی درآمد دامپزشکی پایین است، شکی نیست. ارقامی مثل ۱۵ میلیون تومان و ۲۰ میلیون تومان پایین است. اما خیلی از داروخانه‌های ما الان همین ۱۵ میلیون تومان را هم ندارند که حقوق دهند و اگر این روند ادامه پیدا کند، خیلی‌ها تعطیل می‌شوند.

حکیم مهر: یکی از مشکلاتی که در بعضی استان‌ها مشاهده شد، الزام کلینیک‌ها به خروج از شهر و فعالیت در حاشیه شهرها بود. این مشکل در استان شما هم وجود داشت؟

خوشبختانه در استان ما با تعاملی که با همه دوستان داشتیم، هنوز چنین اتفاقی نیفتاده است و چنین درخواستی از ما نشده و هیچ مشکلی در این خصوص نداشتیم.

حکیم مهر: آقای دکتر، تعامل شما با بخش دولتی دامپزشکی چگونه است؟

بسیار خوب است. همین الان که شما تماس گرفتید، شورای اداری اداره کل بود و من همیشه کنار مدیر کل می‌نشینم و روی صحبت همه افراد با من است. شرایط در سنوات قبل و در زمان چهار مدیر کل قبلی نیز همین گونه بوده و بنده با همه تعامل داشتم. هیچ وقت در مقابل هم نبودیم و همیشه در کنار هم بودیم و الان بهتر از قبل هم هست.

حکیم مهر: به عنوان حرف آخر...

ما یک ساختمان داریم که ۱۰ سال پیش با هزار زحمت توانستیم زمین آن را در سایت اداری و در کنار ادارات دیگر به عنوان نظام دامپزشکی، با روابطی که داشتیم از سازمان مسکن و شهرسازی بگیریم. مشکلی که داشتیم این بود که باید حتما ۶۰ درصد زمین زیر بنا می‌رفت اما متاسفانه به دلیل نبودن نقدینگی در نظام دامپزشکی کل کشور و همچنین نبود منابع خاص در استان، مقدار زیربنای ما بیشتر از ۱۵ درصد نبود. با کمک سازمان نظام دامپزشکی در سال ۹۹ و نیمه اول سال ۱۴۰۰ تقریبا بنا کامل شد ولی در حد سفت‌کاری باقی ماند. یکی از اولویت‌های ما این است که باید این ساختمان تمام شود و پایان کار بگیریم تا قرارداد مسکن و شهرسازی برای ما تبدیل به سند شود، در غیر این صورت آنها می‌توانند قرارداد را برگردانند. من این مسائل را خدمت دکتر زارعی منعکس کردم اما آنها هم مشکلات خودشان را دارند و من نمی‌توانم خیلی به آنها فشار بیاورم. این ساختمان بسیار شکیل و آبرومند است و شاید یکی از بزرگترین ساختمان‌های نظام دامپزشکی در کل کشور باشد. لذا همه ما باید کمک کنیم تا بتوانیم آن را به اتمام برسانیم. این ساختمان متعلق به شخص من نیست، بلکه برای نظام است و اگر تمام شود، آبروی نظام است.

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.