گفت‌وگوی حکیم مهر با «دکتر روح‌الله جمشیدی» رئیس اداره دامپزشکی شهرستان جویبار که فرزندش رتبه ۱۹ کنکور تجربی را کسب کرد/ دلم می‌خواهد فرزندم در ایران بماند و به این کشور خدمت کند

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: پس از اعلام نتایج اولیه کنکور سراسری سال جاری، مشخص شد که «پرشان جمشیدی» فرزند «دکتر روح‌الله جمشیدی» رئیس اداره دامپزشکی شهرستان جویبار در گروه آزمایشی علوم تجربی، موفق به کسب رتبه نوزدهم شده است. این موفقیت بهانه‌ای شد تا به سراغ رئیس اداره دامپزشکی شهرستان جویبار برویم و دقایقی را با وی به گفت‌وگو بنشینیم.

حکیم مهر: آقای دکتر، ورودی چه سالی و کدام دانشگاه هستید؟

بنده ورودی سال ۷۱ رشته دامپزشکی دانشگاه آزاد تبریز و فارغ‌التحصیل سال ۷۷ هستم.

حکیم مهر: چرا رشته دامپزشکی را انتخاب کردید؟ آیا علاقه‌مند بودید یا دست تقدیر شما را در این مسیر قرار داد؟

بنده از دوران کودکی بسیار به این حوزه علاقه‌مند بودم. زمانی هم که در دوران دبیرستان محصل بودم، حدود ۱۰ گوسفند داشتم. آن زمان در باغ‌هایی که درس می‌خواندم، گوسفندان من هم در اطرافم می‌چریدند و دوستانم می‌گفتند که این گوسفندان هم پروفسور شده‌اند. خلاصه اینکه علاقه زیادی به حیوانات داشتم و انواع مختلف پرندگان و... را نگهداری می‌کردم. پس رشته دامپزشکی برای من یک رشته تحمیلی نبود و از روی عشق و علاقه آن را انتخاب کردم. بعد از دیپلم ابتدا به خدمت سربازی رفتم و در سال ۷۱ وارد تبریز شدم.

حکیم مهر: بعد از فارغ‌التحصیلی چه کردید؟

بعد از فارغ‌التحصیلی طرح نیروی انسانی را در گلوگاه بهشهر گذراندم. همزمان با اینکه معاون شبکه بهشهر بودم، در گلوگاه مطب داشتم. حدود ۱۰ سالی در آنجا در مطب و کشتار‌گاه‌ها و مرغداری‌ها فعالیت می‌کردم. بعد در آزمون استخدامی شرکت کردم و قبول شدم و به اداره آمدم. بعد از مدتی مسئولیت اداره دامپزشکی بهشهر را گرفتم و مدتی آنجا بودم. بعد از آن، چند سالی مسئولیت اداره دامپزشکی نکا را داشتم، از نکا به اداره کل آمدم و کارشناس اداره بهداشت و مبارزه با بیماری‌های دامی شدم. الان هم دو سالی هست که در جویبار در خدمت شما هستم.

حکیم مهر: مهمترین مشکلات دامپزشکی شهرستان چیست؟

واقعیت این است که در حال حاضر مشکل خاصی به ذهنم نمی‌رسد که عنوان کنم و تنها دغدغه‌ای که وجود دارد، از ناحیه مرغداران و درخصوص تهیه نهاده و... است. بجز این، دغدغه خاصی که قابل طرح کردن باشد نداریم.

حکیم مهر: آقای دکتر، به موضوع افتخارآفرینی آقا «پرشان» فرزندتان در آزمون سراسری گروه علوم تجربی بپردازیم. ضمن تبریک مجدد، آیا ایشان در کودکی هم نشانه‌های نبوغ را داشت؟

بله، پرشان از همان روزهای کودکی و مدرسه نشانه‌های نبوغ را از خود نشان می‌داد. مثلا انواع ضرب‌های دو رقمی، سه رقمی و چهار رقمی را انجام می‌داد. همان زمان هم ما احساس می‌کردیم که نابغه ریاضی است. در کنکور امسال هم که اکثریت داوطلبان از سخت بودن درس ریاضی شاکی بودند، پرشان ۷۸ درصد زد. متاسفانه یکی از دلایل پایین آمدن رتبه‌اش، دروس عمومی بودند که اصلا خوشایند او نیست. مثلا به زور به او می‌گفتیم که ادبیات، دینی، عربی و اجتماعی بخوان، چون اصلا تمایلی به این دروس نداشت. اما وقتی با دروسی مثل شیمی، فیزیک، ریاضی و زیست چلنج می‌کند، حس بسیار خوبی می‌گیرد.

حکیم مهر: دوران ابتدایی آیا در مدرسه دولتی بود یا غیر انتفاعی؟

تا سال پنجم مدرسه پیشتازان بود و بعد هم در آزمون تیزهوشان قبول شد و به مدرسه سمپاد شهید بهشتی ساری رفت.

حکیم مهر: به‌عنوان یک پدر حمایتگر، نقش شما در این موفقیت چه بود؟

راستش بچه‌ها من را مسئول تغذیه می‌دانستند، چون خیلی نسبت به تغذیه آنها حساس بودم و همیشه به زور به آنها صبحانه می‌دادم. یک جورهایی می‌توانم بگویم که کارهای حمایتی و هماهنگی با مادرش بود و من بیشتر کار پشتیبانی، حمل و نقل و... انجام می‌دادم.

حکیم مهر: آیا همسر شما شاغل هستند؟ نقش مادرشان چه بود؟

همسرم متخصص بیهوشی و فلوشیپ درد و عضو هیات علمی دانشگاه مازندران است. ایشان نقش بسیار پررنگی داشتند و بچه‌ها حساب خاصی از ایشان می‌برند، چون در زمینه درس و کلاس شوخی نداشتند. بچه‌ها گاهی که می‌خواستند از ایشان سوال درسی بپرسند، به صورت پتوپیچ می‌آمدند که اگر احیانا بلد نبودند، مورد اصابت ضربه قرار نگیرند. در کل مادرشان خیلی بچه‌ها را تحت پوشش قرار می‌دهد و ارتباط بسیار خوبی با آنها دارد.

حکیم مهر: چند فرزند دارید؟

دو فرزند. پسر دیگرم کلاس پنجم است.

حکیم مهر: ایشان هم نشانه‌های نبوغ دارند؟

بله. خود پرشان می‌گوید که برادرم از من قوی‌تر است. پسر دومم شم اقتصادی قوی‌تری دارد.

حکیم مهر: احتمالا مادرشان در انتخاب رشته تجربی نقش پررنگی داشتند.

بله، صد درصد. هنوز هم سر این قضیه با مادرش چلنچ دارد و می‌گوید که من می‌خواستم رشته ریاضی بروم و شما اجازه ندادید و به تجربی رفتم. گذشته از آن سر این مساله هم بحث دارند که پرشان به رشته دندانپزشکی شهید بهشتی علاقه‌مند است اما مادرش می‌گوید پزشکی تهران را انتخاب کن. حتی دیروز هم مادرش او را به اتاق عمل برد و با چند نفر از جراحان باسابقه شهر صحبت کرد که نظر او را عوض کند و از فکر دندانپزشکی بیرون بیاید و به رشته پزشکی برود.

حکیم مهر: آقای دکتر، البته که تکلیف این رتبه تقریبا مشخص است اما احساس درونی خودتان چیست؟ آیا هیچ‌وقت تمایلی نداشتید که فرزندتان دامپزشکی بخواند؟

حقیقت را بخواهید خیر و هیچ‌وقت این مساله را از او نخواستم.

حکیم مهر: آیا شما یا خودشان به مهاجرت هم فکر می‌کنید؟

خیر. به خودش هم گفتم که تو فرزند این مملکت هستی و اینجا برای تو زحمت زیادی کشیدند و باید به این مملکت خدمت کنی. اگر هم به این مرحله رسیدی، با امکانات این مملکت و زحماتی بوده که در مدرسه تیزهوشان برای تو کشیده‌اند. مدرسه سمپاد جزو مدارس دولتی است و برای تو هزینه کرده است. مثل این است که شما برای رشد یک درخت و باغ زحمات زیادی بکشید و میوه‌ آن را یک نفر دیگر بچیند، لذا از نظر اخلاقی هم صحیح نیست. در کل گاهی از این صحبت‌ها می‌کند اما من مخالفت می‌کنم و می‌گویم باید همین‌جا خدمت کنی، اما اینکه تا چه اندازه موثر باشم، نمی‌دانم.

حکیم مهر: نحوه استفاده ایشان از کلاس‌های فوق برنامه چطور بود؟ آیا در کلاس کنکور خاصی شرکت کرده بود؟

با گروه‌های مختلف کار می‌کرد اما اصلا او را ارضا نمی‌کردند و بلافاصله از آنها فاصله می‌گرفت. من هر آموزشگاهی که او را ثبت‌نام می‌کردم، دو جلسه می‌رفت و دیگر ادامه نمی‌داد و می‌گفت این به دردم نمی‌خورد و وقت تلف کردن است. اما بیشتر آزمون‌ها را به صورت اینترنتی شرکت می‌کرد.

حکیم مهر: برنامه روتین ایشان در سال منتهی به کنکور چطور بود؟ عموما در طول روز چقدر درس می‌خواند؟

زیاد درس نمی‌خواند، به گونه‌ای که مادرش نگران بود و می‌گفت با این روند درس خواندن، ممکن است نتیجه نگیرد. مادرش او را با خودش مقایسه می‌کرد و می‌گفت که من در طول روز ۱۶ ساعت و ۱۷ ساعت درس می‌خواندم اما او بیشتر از ۶ و ۷ ساعت درس نمی‌خواند. ما هم نگران بودیم اما بعدا متوجه شدیم که این مدت کم را به صورت عمیق می‌خواند.

حکیم مهر: آیا در مهمانی‌ها و برنامه‌های تفریحی شرکت می‌کرد؟

خیر،‌ اصلا شرکت نمی‌کرد. در این یک سال ما هر جا که می‌رفتیم، او در خانه می‌ماند و شرکت نمی‌کرد. حتی در عید قربان هم که نذری داشتیم و گوسفند قربانی کردیم، نیامد و برای او کباب و گوشت بردیم. اگر خیلی می‌خواست که برای خود زنگ تفریح در نظر بگیرد، یک مهمانی را در حد یک ربع می‌آمد و شام می‌خورد و می‌رفت.

حکیم مهر: آیا در میان بستگان نیز سابقه چنین درخششی در کنکور داشتید؟

خیر، لااقل در این حد نداشتیم.

حکیم مهر: حالا به نظر می‌رسد که وظیفه شما به‌عنوان پدر سنگین‌تر شده است. برنامه شما از این به بعد چیست؟

همچنان نقش حمایتی خود را باید ادامه دهم تا درسش تمام شود. اگر لازم باشد در تهران برای او خانه‌ای کرایه کنم تا راحت باشد. به هر حال ما پدرها محکوم به حمایت از فرزندان هستیم.

حکیم مهر: برای پدر و مادرهایی که سال آینده فرزند پشت کنکوری دارند، چه توصیه‌هایی دارید؟

این که این مساله را جدی بگیرند و مخصوصا به آزمون‌های عمومی بها دهند. معدل پرشان به خاطر دروس عمومی پایین آمد، اگر نه حتما جزو ۱۰ نفر اول می‌شد. کمااینکه خودش می‌گوید دوستانی که الان رتبه تک‌رقمی آوردند، در آزمون‌ها از من عقب‌تر بودند، اما معدل پایین باعث شد که تراز او افت کند. توصیه من این است که دوستان دروس عمومی، امتحان نهایی و معدل را جدی بگیرند چون امسال تاثیر ۵۰ درصد داشت. ما از این مساله غافل شدیم و زیاد آن را جدی نگرفتیم.

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.