حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: چندی
پیش و در یکی از سلسله گزارشهای حکیم
مهر از وضعیت دانشکدههای دامپزشکی سراسر کشور،
دانشجویان دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد کرج نسبت به برخی کمبودها در این دانشکده
انتقاداتی را مطرح کرده بودند. به گفته آنان تعداد ورودیهای سال ۹۷ به یکباره چهار
برابر شده، تعداد کیسهای پرندگان دانشکده کم بوده و دانشکده فاقد کانونهای فعال
پژوهشی است (اینجا).
رئيس دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد کرج در گفتوگو با حکیم مهر،
با بیان اینکه این دانشکده یک دانشکده تراز اول، نه به ادعای بنده بلکه به گواه
رنکینگ فرهنگستان علوم است و از دیرباز جزو دانشکدههای برتر دامپزشکی کشور بوده،
گفت: «در این گزارش دانشجو قاضی خوبی است اما بعضا بینش لازم را ندارد. البته بسیاری
از گفتههای آنها صادقانه بود و من لذت بردم اما زهر محتوای این مطلب، بهعنوان
نظر شخصی در تیتر آمده بود.»
«دکتر علیرضا شقایق» تصریح میکند: «آنچه در
سال ۹۷
اتفاق افتاد، در اختیار دانشکدهها و واحدها نیست، بلکه سازمان سنجش و مرکز آزمون
افراد را میفرستند. ما صرفا مجری آموزشی هستیم و تعریف کننده تعداد قبولی نیستیم.
یکسری
سند پذیرش دریافت میکنیم که فلان اشخاص با این سند پذیرش در آزمون کنکور قبول شدهاند.
از آن لحظه، این شخص دانشجوی ما میشود و مسیر آموزشی را طی میکند.»
حکیم مهر: آقای دکتر، ارزیابی شما از انتقادات مطرح شده از
سوی دانشجویان دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد کرج چیست؟
بنده در خصوص این گزارش انتقاداتی دارم. دانشکده دامپزشکی
دانشگاه آزاد کرج یک دانشکده تراز اول نه به ادعای بنده بلکه به گواه رنکینگ
فرهنگستان علوم است و از دیرباز جزو دانشکدههای برتر دامپزشکی کشور اعم از دولتی
و غیردولتی بوده که سابقه آن هم به ۴۰
سال میرسد. در این گزارش دانشجو قاضی خوبی است اما بعضا بینش لازم را ندارد. وقتی
رسانهای مثل حکیم مهر گزارشی را مینویسد، این بررسی باید خیلی جامعتر باشد و حتی
به صحبت من رئيس دانشکده هم اکتفا نکند، کمااینکه وقتی این اظهارنظرها انعکاس پیدا
میکند، تبدیل به نوعی قضاوت در مورد اعتبار یک دانشکده میشود.
بسیاری از نظرات این افراد درست است و آنها حق دارند که نظر
خود را بگویند اما در بخشی از این متن درخصوص دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد کرج
صحبت کرده و در بخش دیگر نظر خود را نسبت به رشته دامپزشکی گفتهاند. مثلا گفتهاند
که علاقه ۸۰
درصد افراد به حوزه دام کوچک است. درصورتی که حتی اگر من از ۸۰ درصد بگویم، شما نباید بپذیرید.
چون یک قضیه آماری است و کسی نمیتواند در مورد درصد قضاوت کند. شما در تیتر گزارش
عقاید شخصی یک فرد را که به لحاظ اعتباری قطعا فاقد شناخت است، انعکاس دادهاید.
البته بسیاری از گفتههای آنها صادقانه بود و من لذت بردم اما زهر محتوای این
مطلب، بهعنوان نظر شخصی در تیتر آمده است. اگر مینوشتید که نظر دانشجویان نسبت
به رشته دامپزشکی این است، صحیح بود.
به هر حال ما تلاش زیادی کردیم که تا حد ممکن به جایی برسیم
که زبانزد باشیم. فضای بیمارستان دام بزرگ ما ۹ هکتار زمین، با بیش از ۱۵ هزار متر سازه و ۲۰ میلیارد تومان وسیله است. بیمارستان
دام کوچک ما که تحت عنوان «پیروز» در مهرشهر ایجاد شده، ۲ هزار متر عرصه و هزار متر کلینیک
دارد که شاید بهترین کلینیکهای خارج از کشور هم بعضی از امکانات آن را به سختی
داشته باشند و ما توان رقابت با آنها را داریم. واقعیت این است که وقتی چنین گزارشهایی
را میخوانیم، خستگی در تن ما میماند.
حکیم مهر: یکی
از گلایههای دانشجویان این بود که تعداد ورودیهای سال ۹۷ به یکباره چهار برابر
شد. پاسخ شما چیست؟
آنچه در سال ۹۷ اتفاق
افتاد، در اختیار دانشکدهها و واحدها نیست، بلکه سازمان سنجش و مرکز آزمون افراد
را میفرستند. ما صرفا مجری آموزشی هستیم و تعریفکننده تعداد قبولی نیستیم.
یکسری سند پذیرش دریافت میکنیم
که فلان اشخاص با این سند پذیرش در آزمون کنکور قبول شدهاند. از آن لحظه، این شخص
دانشجوی ما میشود و مسیر آموزشی را طی میکند. اینکه چه اتفاقی در سال ۹۷ افتاد،
من اطلاع دقیقی ندارم اما میدانم که در آن سال، اختلالی در اعلام ایجاد شد و
ابعاد هم پیدا کرد. این اختلال منجر به این شد که تعدادی بیش از ظرفیت ایجاد شود
که راهکار آن ریجکت کردن پذیرفتهشدگان نبود. کماینکه اهمال و مشکل از خود انتخابکنندگان و مراکز سنجش
آزمون بود، لذا سعی کردند که این را پایش کنند.
این مساله در تمام این
سالها فقط یکبار اتفاق افتاد و یکبار اشتباه شد. اما الان
همان ورودیهای ۹۷ کارورز هستند و دوره اینترنی را میگذرانند. هر زمان که خواستید
میتوانید تشریف بیاورید و آنها را ملاقات کنید. حتی یک نفر از آنها بابت زحمتی که
کشیده شد تا بهترین سیستم آموزشی را داشته باشند، ناراضی نیست. کمااینکه اگر تعداد
آنها زیاد بود، کلاس را بیشتر کردم، اساتید را به شکل همکار گرفتم، وسعت سرویسدهی
و آزمایشگاه را افزایش دادم و از این جهت آسودهام. اگر نگویم بهتر از سایرین
آموزش دیدهاند، اما الان راضیترین دانشجویان ما هستند.
آن دو سال کرونا هم در عین
حال که سایه آن بر کل آموزش کشور بود، اما باز هم سیستم مجازی و پایشهایی که
انجام شد، به قدر امکان بهترین پایش آموزش بود. لذا این افراد دانشجویانی هستند که
در شرف دانشآموختگی هیچ احساس بدی ندارند. اما اینکه چه اتفاقی در کل کشور افتاد یک
چیزی بود بالاتر از سطح دانشکدهها و مربوط به مراکز سجش آزمون کشور بود که البته
هندل شد. چون این جوانها بیتقصیر و شایسته بودند، زحمت مازادی کشیده شد، نه اینکه
آنها را با این امید که پذیرفته شدهاند، آزرده کنیم. چون اصلا دست آنها نبود و
تصمیمگیر نبودند و ما از این آزمون روسفید بیرون آمدیم.
بله، بنده هم قبول دارم
که در آن سال تعدادی که خیلی بیشتر از تعداد معمول بود، پذیرش شد اما نه فقط در اینجا
بلکه در کل کشور این اتفاق افتاد. دانشکده ما که مثلا ۶۰ دانشجو میگرفته، به یکباره
۳۰۰ نفر گرفت، چون ما همیشه انتخاب شده تعداد بیشتری از جامعه داوطلبین هستیم.
مثل این است که بگویید برای دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران بیشتر میجنگند و آن
را نسبت به دانشکده دامپزشکی یک شهرستان دورتر، بیشتر انتخاب میکنند. این یک واقعیت
است که من اصلا آن را نفی نمیکنم. حتی وقتی این بخش از گزارش را خواندم، آزرده
نشدم و گفتم که یک جوان عین واقعیت را گفته است. من به عنوان فردی که کار بالینی میکند،
از توانایی کسب شده آنها که با تلاش خودشان و بسترسازی ما بوده است، احساس غرور میکنم.
حکیم مهر: یکی
دیگر از انتقادات این بود که دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد کرج کانونهای فعال
پژوهشی ندارد.
چه کسی قاضی این است که
انجمنها فعال نیستند؟ کمااینکه زمانی که ما بیلان میگیریم، همیشه انجمنها رتبه
میگیرند. آیا کسی که این نظر را داشته، خودش اهل پژوهش هست یا نه؟ ما کارگاه،
ژورنال، مجله انجمن و کانون را داریم. ۳۰ سال است که مجله «رهاورد دامپزشکی» در
سطح دانشگاههای آزاد پخش میشود و اعتبار دارد.
ما یک انجمن علمی و یک
کانون داریم و هریک ژورنالی دارند که با کمک دانشکده زیر نظر آنها هدایت میشود.
باید ببینیم قیاس ما چیست؟ این دانشجویان در هر آزمون دانشگاه آزاد اسلامی که در خصوص
رنک کردن انجمنها و کانونها بوده، بارها و بارها در سالهای اخیر رتبه آوردهاند.
یعنی بهترین کانون دانشگاه آزاد و بهترین انجمن دانشگاه آزاد شدند، گرچه همیشه
توقع است که اینها بهتر شوند. میزان فعالیت آنها متر و وجب ندارد اما ابدا غیرفعال
نیستند. از طریق حوزههای ذیربط پژوهش و امور فرهنگی دائما رصد میشوند و در حال
بیلان دادن و رنک شدن هستند. این مساله به شکل مستمر وجود دارد و در آغاز هر ترم
از آنها بیلان ترم قبل و برنامه ترم آتی برای فعالیت خواسته میشود و به آنها
بودجه اختصاص پیدا میکند و حمایتها به قدر تلاش آنها خواهد بود. اگرچه میتواند
بسیار بهتر باشد چون همیشه جا برای مرتبه بالاتر وجود دارد اما ابدا جزو حاشیههای
انجمن و کانون دانشگاه نیستند، بلکه جزو سرامدان هستند. دانشجویانی خوشفکر، پرشور
و با درجه هوشی بالا هستند.
یکی از مواهب هر دانشکدهای
این است که مخاطب چقدر مطالبهگر است. در دانشکدههای دامپزشکی و پزشکی افرادی
وارد میشوند که همیشه مطالبهگر و تمامیتخواه بودند و به شدت با هم ارتباط دارند
و به هیچ وجه انسانهای غافلی نیستند. همین مطالبهگری باعث رشد بیشتر این مراکز میشود،
چون درست میگویند، استانداردها را میدانند و در نتیجه رسیدن به آن استاندارد را
همیشه مطالبه میکنند.
حکیم مهر: یکی
دیگر از انتقادات این بود که کیس طیور در دانشکده کم است. نظر شما چیست؟
بعد از سالهای کرونا، یک
افت شدید در ارجاعات طیور بود، اما من خواهش دارم که این مساله را در سایر دانشکده
ازجمله دانشگاه دولتی هم بررسی کنید. چون طیور وابسته به یک صنعت است و صنایع
معمولا از نظر اقتصادی بسیار روبه راه هستند. اصولا این مراکز به لحاظ کنترل بیماریها
با مراکز درمانی هیچ گپ و گفتی ندارند و کلینیسینها هستند که با آنها قرارداد میبندند.
اگر یک دام یا گاو شیری از یک دامداری خارج شود، هیچ وقت به آن گاوداری برنمیگردد
و میرود که حذف شود، چون اثرات ورود و خروج آن میتواند به آلوده شدن یک مجموعه
منجر شود.
اما با تلاشی که صورت
گرفته، تمام تلفات و همچنین مواردی که هنوز زنده هستند، از سطح مرغداریهای مطرح
منطقه که بیمارستان ما در آنجاست، برای قضاوت از طریق اساتید ما به بیمارستان دام
بزرگ که طیور صنعتی را کار میکنند، انتقال پیدا میکند و تمام آنها بعد از اینکه
بهترین آموزشها درخصوص بیماریها به دانشجو داده میشود، نظر اساتید به مرکز
اعلام میشود که مثلا شما الان درگیر آنفلوانزا هستید و....
ما در خود بیمارستان دامهای
بزرگ اصطبل و دامداری فریاستایل داریم، همچنین یک مرغداری گوشتی پایلوت به انضمام
مرغ تخمگذار داریم و دانشجویان به لحاظ پرورشی و به لحاظ بیماری، با کیسهایی که
ما میآوریم، آشنا میشوند. توقع دانشجو این بوده که مثل دامداریهای سنتی که مثلا
دو گوساله را میآورند و ما ویزیت میکنیم، مرغدار نیز این کار را بکند، در حالی
که هیچوقت مرغدار این کار را نمیکند.
حکیم مهر:
ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
سلامت باشید