حکیم مهر: رئیسجمهور در حکمی «دکتر محمدرضا مخبر دزفولی» را به عضویت هیئت امنای موسسه تحقیقات واکسن و سرمسازی رازی منصوب کرد.
به گزارش حکیم مهر، متن حکم «دکتر مسعود پزشکیان» به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای محمدرضا مخبر دزفولی
در اجرای بند (۸) و تبصره ماده (۴) اساسنامه موسسه تحقیقات واکسن و سرمسازی رازی، مصوب ۳۰ اردیبهشت ۱۳۸۱ شورای گسترش دانشگاههای علوم پزشکی، بنابر پیشنهاد وزیر محترم جهاد کشاورزی و با عنایت به تخصص و تجارب علمی ارزشمند جنابعالی، به موجب این حکم، برای مدت ۴ سال به عنوان «عضو هیئت امنای مؤسسه تحقیقات واکسن و سرمسازی رازی» منصوب میشوید.
انتظار دارد با اتکال به خداوند متعال و در چارچوب قانون اساسی، اهداف سند چشمانداز، سیاستهای کلی مصوب مقام معظم رهبری (مدظله العالی)، برنامه هفتم پیشرفت و با رعایت منشور اخلاقی کارگزاران دولت چهاردهم؛ ضمن حضور فعال در جلسات و تشریک مساعی سایر اعضای محترم، نسبت به توسعه فعالیتهای آموزشی، تولیدی و تحقیقاتی مبتنی بر دانش و فناوریهای نوین در سطح ملی و منطقهای و حفظ بهداشت و سلامت جامعه، در چارچوب اهداف کلان موسسه، مجدانه کوشا باشید.
توفیقات روزافزون آن جناب را در انجام شایسته وظایف محوله از درگاه خداوند سبحان خواستارم.
مسعود پزشکیان
رئیس جمهوری اسلامی ایران
«مهم کسی است که واکسن با کیفیت تولید کند، حتی اگر تخصص غیر داشته باشد. چه تضمینی دارید دامپزشک بیاید واکسن مناسب درست شود؟»
و با استناد به اساسنامه مؤسسه تحقیقات واکسن و سرمسازی رازی که در آن صراحتاً آمده است رئیس مؤسسه باید دامپزشک باشد، تحلیل این دیدگاه از منظر علمی، حقوقی و منطقی ضروری بهنظر میرسد.
دلایل علمی و منطقی:
تخصص دامپزشکی اساس فعالیت مؤسسه رازی است. این مؤسسه بهطور مستقیم در حوزه بیماریهای دامی، بیماریهای مشترک انسان و دام (زئونوزها)، و تولید واکسنهای تخصصی دامی فعالیت دارد. بدیهی است که اداره چنین نهادی مستلزم درک عمیق از این حوزههاست که تنها از طریق آموزش تخصصی دامپزشکی حاصل میشود.
پروسه طراحی و تولید واکسن، یک فرایند میانرشتهای است اما محور آن، دانش بیماریشناسی دامی و ایمنیشناسی است، که آموزش آن در رشتههایی نظیر مهندسی صنایع یا مدیریت صنعتی وجود ندارد. فردی که حتی یک واحد درسی در مورد بیماریهای دامی نگذرانده، نمیتواند اولویتهای حیاتی این مجموعه را درک و راهبری کند.
مؤسسه رازی یک نهاد دولتی است، نه خصوصی. در نهادهای دولتی، رعایت ضوابط حرفهای و صلاحیت تخصصی الزامی است. این نهادها متعلق به مردماند و نباید با تصمیمهای غیراصولی به حاشیه رانده شوند.
دامپزشکان در پایان تحصیل، سوگند یاد میکنند که متعهد به حفظ سلامت انسان و دام باشند. فردی که از اساس در این فرهنگ تربیت نشده، طبیعی است که نه تعهد اخلاقی و نه نگاه مسئولانهای نسبت به مخاطرات اپیدمیولوژیک در جامعه انسانی و دامی نخواهد داشت.
خطای فردی نباید به کل یک حرفه تعمیم داده شود. اگر مدیری از بدنه دامپزشکی عملکرد ضعیفی داشته، این مجوز حذف دامپزشکان از سطوح مدیریتی نیست. همانطور که خطای یک پزشک یا مهندس، دلیل حذف کل آن جامعه تخصصی نمیشود.
جمعبندی:
وظیفه یک رئیس در مؤسسهای چون رازی، تنها مدیریت نیست؛ هدایت علمی، حفظ هویت تخصصی، و پاسخگویی به سلامت ملی نیز هست. واگذاری این مسئولیت به فردی فاقد صلاحیت علمی در حوزه دامپزشکی، نهتنها مغایر با اساسنامه و روح علمی این مؤسسه است، بلکه ظلمی آشکار به بدنه تخصصی، نیروی انسانی متعهد، و ساختار دانشمحور کشور است.