آب از آب تکان نخورد...!
نویسنده: امضا محفوظ
در روزهایی که خانواده‌ای در تهران با دلهره و انتظار، چشم‌به‌راه خبری از عزیز گمشده‌شان هستند از شهرستان اندیکا؛
و در حالی‌که مهندس بهزاد ابراهیمی، نیروی خدوم و جهادگر دامپزشکی، بیش از سه روز است که در کوه‌های صعب‌العبور ناپدید شده؛
تلخ‌ترین واقعیت شاید نه فقط بی‌خبری… بلکه سکوت جمعی ما باشد.
در بسیاری از شبکه‌های رسمی، کانال‌های اداری، و صفحات مرتبط با دامپزشکی،
نه پیامی، نه اطلاعیه‌ای، نه حتی یک جمله همدردی ساده دیده نمی‌شود.
نه برای دفاع،
نه برای تحلیل،
نه حتی برای همدردی…
انگار آب از آب تکان نخورده...
سکوتی که دردناک‌تر از هر خبر تلخ دیگری است.
او فقط یک جهادگر نبود، بلکه پرسنل دامپزشکی بود، او مسئول هماهنگ‌کننده گروه‌های جهادی دامپزشکی در سازمان بود ؛ یکی از ما.
و حتی اگر از ما نبود، انسان بود…
و انسان، در سختی، باید تنها نماند.
ما اگر کاری از دست‌مان برنمی‌آید،
حداقل می‌توانیم همدل باشیم.
به امید بازگشت سلامت مهندس ابراهیمی،
و بیدار شدن وجدانی که در این روزها، سخت خوابیده است...
پس بیایید قدر یکدیگر بدانیم 
از این حادثه درسها باید گرفت. | مهمترین درس
چقدر اطلاع رسانی سازمان ضعیف. همکار عزیزمون در ماموریت اداری جهادی مفقود شده از چند روز یک عکس+ چار خط خبر !!! الان باید طوری اطلاع رسانی میشد از نیروهای سایر ادارات کل استانها و دستگاه ها فراخوان داده میشد. دیگه از این جهادی تر ندارین که؛ حداقل ۱۰۰۰ نفر برای گشت باید میومدن. اگه کارمند ارگان دیگری بود الان یک هفته سر تیتر کل اخبار کشور بود. واقعاً برای مسئولین متأسفم 
هنوز معلوم نیست که چه کاسه ای زیر نیم کاسه است مردم چکارمون کنن