حکیم مهر - سمیه بهمنی در شبکه خبری ایران نوشت : روشی که امروزه در برخی خانواده ها رایج شده مانند نگهداری سگ و میمون و حتی برخی حیوانات وحشی دیگر الگو گیری از کشورهای غربی است و در فرهنگ دینی ما پذیرفته نیست.
این عمل در واقع نوعی خود باختگی است که افراد درب خانه های خود را به سمت فرهنگ غرب باز می کنند و امری غیر قابل دفاع و تأمل است.
نگهداری حیوان در منزل الگوگیری از فرهنگ و آداب غربی است و آسیب های جدی نیز به همراه دارد. در غرب به دلیل نبود عاطفه و روابط خشک و غیر انعطافی میان افراد در خانواده و جامعه این گروه به سمت نگهداری حیوانات روی می آورند.
حال باید دید که در کشور ما با وجود فرهنگ اسلامی و دینی، صله رحم و سنت های بسیار عمیق چرا برخی افراد به سوی چنین فرهنگ پوچی روی آورده اند که هیچ گونه اصالتی ندارد.
گاهی در این میان به افرادی برخورد می کنیم که با وجود داشتن توان مالی بسیار بالا ولی به جای فرزندار شدن روی به نگهداری حیوان در منزل می آورند که باید گفت که این گونه افراد به دلیل دوری از مبانی اعتقادی طریقه سپاس از نعمت هایی که خداوند به آنها عطا کرده را نمی دانند که در این خصوص باید فرهنگ سازی شود.
امروز و در جامعه کنونی با توجه به اینکه برخی افراد به نان شب محتاج هستند چگونه برخی خانواده ها برای نگهداری برخی حیوانات هزینه های میلیونی صرف می کنند؟
افرادی که از یک سو ادعای فهم و تمدن و روشنفکری دارند و از سوی دیگر حیواناتی که منشأ انواع بیماری ها هستند را در خانه نگهداری می کنند.چگونه می توانند این گونه رفتارها را توجیه کنند؟
چرا در جامعه ما که برخی خانواده ها برای درمان کوچکترین بیماری با مشکلات مالی مواجه هستند بایستی کلینیک های خصوصی برای درمان سگ، گربه و انواع حیوانات خانگی دیگر مستقر باشد؟
در اینجا باید گفت زمانی که خداوند به انسان نعمتی را عطا می کند نباید آن فرد آرام آرام از معنویت و لطافت های معنوی فاصله بگیرد و خدا ، قیامت و روابط انسانی را فراموش کندبه هر حال باید در این زمینه فرهنگ سازی شود و این فاصله ها نیز پر شود.
سینا جوان 30 ساله ای که در کنار سایر اعضای خانواده اش از انتی، سگ خانگی اش نگهداری می کند به خبرنگار شبکه ایران گفت: انتی سگ بامزه ای است و علاقه من و خانواده ام به این سگ زیاد است.
وی درباره خانواده اش چنین می گوید: من به همراه پدر، مادر و خواهرم زندگی می کنم و انتی نیز در کنار ما صمیمیت خاصی ایجاد کرده است.
این جوان 30 ساله در پاسخ به این سوال که چرا از یک سگ در خانه نگهداری می کند، گفت: با توافق سایر اعضای خانواده ام تصمیم گرفتیم که این سگ را در خانه نگهداری کنیم .
سینا ادامه می دهد: ما در واقع انتی را به عنوان عضوی از خانواده خود می دانیم و ترجیح می دهیم که حتی در این زمینه اگر لازم باشد با سایر بستگان خود که از وجود این سگ در خانه ما ناراحت هستند قطع رابطه کنیم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا قصد ازدواج دارد، می گوید: به دلیل مشکلات مالی ازدواج برایش غیر ممکن است و در حال حاضر نیز آمادگی ازدواج را ندارد.
سینا همچنین در خصوص هزینه نگهداری سگ خانگی خود می گوید: چون علاقه زیادی به این سگ داریم بنابراین هزینه نگهداری آن هر قدر هم که باشد مهم نیست.
نگهداری حیوان نشان از افسردگی افراد است
دکتر غلامرضا قاسمی کبریا، جامعه شناس در گفت و گو با شبکه ایران درباره نگهداری حیوان در خانه گفت: ارتباط انسان با حیوان در خانه یکطرفه است به همین دلیل حس عاطفی در میان آنها برقرار نمی شود.
وی افزود: داشتن چنین ارتباط یک طرفه ای روحیه انزوا را زیاد می کند و دیگر محیط خانه محیطی عاطفی برای افراد خانواده تلقی نمی شود.
دکتر قاسمی با بیان اینکه حیوان در مقابل محبت انسان هیچ گونه محبتی را به انسان انتقال نمی کند، اظهار داشت: انسان موجودی اجتماعی است و تنها با ارتباط با دوستان و اطرافیان می تواند احساسات خود را بروز دهد و به آرامش ماندگار دست یابد.
وی با تأکید به این موضوع که قبول حیوان به عنوان عضوی از خانواده صحیح نیست، ادامه داد: افرادی که روی به نگهداری حیوان می آورند در واقع بدون آگاهی لازم و چشم و گوش بسته حیوان را به حریم خانوادگی خود وارد می کنند و از عوارض و بیماری های آن هیچ گونه اطلاعی ندارد.
این جامعه شناس اضافه کرد: قاسمی با بیان اینکه نگهداری حیوان در منزل بسیار اقدام خطرناکی است، اظهار داشت: این اقدام تقلید از فرهنگ پوچ غربی است و چنین رفتارهایی نشان از انزوا و افسردگی در جامعه است که این افسردگی نیز در پایان انحرافات اجتماعی را به دنبال دارد.
وی افزود: چنین افرادی دارای عقده های شخصیتی هستند و تنهایی و عدم ارتباط با محیط موجب پناه بردن آنها به نگهداری حیوان می شود.
حقیقت اینه که انسان تو خیلی چیزا آزاده ولی نمیدونم کی وچجوری این مردم به این بینش می رسن.نمی دونم چی باعث شده ما ایرانی ها همچین بینشی پیدا کنیم که واسه گفتن حرفمون از مثالهای نامربوط استفاده کنیم.این خبرنگارمحترم بهتر می بود که تضاد طبقاتی رو تو جامعه مورد بحث قرار می دادند و میگفتن:چرا در جامعه ما که برخی خانواده ها برای درمان کوچکترین بیماری با مشکلات مالی مواجه هستندخیلی ها هم ماشین صدمیلیونی سوار میشن.چرا خیلی ها واسه نداشتن هزینه درمان بیماری هاشون گریه میکنن در حالی که بعضی ها وجود یک خال رو پشت گوششون که دیده هم نمیشه تحمل نمیکنن و می رن جراحیش میکنن!! خبرنگار محترم درد انسانها بارفع این مشکلات حل میشه نه اینکه عدم نگهداشتن حیوانات خانگی!!این که مردم هم میان سگ و گربه وهمستر،... نگه می دارن به ای خاطر هست که ماها مطابق اصول اسلامی با حیوانات برخورد نکردیم و خواستیم اونارو کلا از زندگیمون کنار بزاریم در حالی که نشانه های قامت خدارو کنار گذاشتن،اولماز! از ماست که بر ماست... ........................ به هر حال پیشنهاد دوستانه من به خبرنگار مذکور این هست که پیش از نوشتن خبر و ........... حرفه دیگران (که خیلی ها پاش استخون خورد کردن)، بهتره اول کار خودش رو خوب یاد بگیره. یکی از اولین و پیش پا افتاده ترین اصلی که هر خبرنگار باید بدونه، بی طرفی در نگارش خبر هست. هرچند ایشون خیلی ناراحته، ولی صلاحیت اظهار نظر در مورد دامپزشکی، پزشکی، روانپزشکی، جامعه شناسی، و ... رو نداره. که اگر هم می داشت باید بی طرفانه قضاوت می کرد. خبرنگار فوق یک تنه پیش قاضی رفته و راضی هم برگشته! با سیاه نمایی کامل تصور کرده که تونسته تکلیف دامپزشکی، و پزشکی و غیره رو یکجا در یک مقاله مشخص کنه. چند نفر همفکر هم پیدا کرده و تکمیل! وقتی به کتاب جراحی دام کوچک پروفوسور فوزوم با بیش از هزار صفحه نگاه می کنم، این خبر برام خنده دار به نظر می رسه. فرض کنید ترجمه این متن رو بدن فوزوم بخونه! به این دکتر جامعه شناس توصیه می کنم یکبار در عمرشان هم که شده به یک گربه یا سگ ولگرد یک لقمه غذا بدن. اونوقت در مورد حرفشان که گفتند حیوان در مقابل محبت انسان هیچ گونه محبتی را به انسان انتقال نمی کند، دوباره قضاوت نمایند!! واقعا که می خاین زندگیمونو تعطیل کنیم و کلا به ....بپردازیم این جوری بهتره نه!!!!!! وقتی این مطلب رو به عنوان یه دامپزشک خوندم خیلی تأسف خوردم تأسف به حال مردم جامعه ام با وجود همچین عقاید پوچی رشته ی دامپزشکی هیچ گاه ارزش خودشو پیدا نخواهد کرد چرا که یکی از علت های عقب ماندگی ایران رو میشه ناشی از این طرز فکرها دونست چرا که اولا نویسنده برای خودش بریده و دوخته و نتیجه گیری کرده یکی نیس بگه اخه تویی که خودتو مسلمون میدونی تو دینت نیومده که حیوون هم افریده ی خداست و کمک کردن بهش چه قدر سفارش شده اخه مسلمونی به اینه که فقط بگی چون من اشرف مخلوقاتم درمان من مهمه و یه حیوون به هزار یک دلیل درد داره میشه کمکش کرد اهمیت نداره فقط میتونم تاسف بخورم که تو دنیایی که دامپزشکی حرف اول رو تو اقتصاد یه مملک میزنه یه نویسنده میاد و عقاید شخصیش رو درمورد یه رشته ی به این مهمی و بدون هیچ اطلاعی مطرح میکنه باید بگ م شاید خیلی از افراد جامعه به انواع حیوانات علاقه مند باشن اسب پرنده گربه و سگ و واقعا احمقانه اس یه نویسنده بدون هیچ اطلاعاتی بیاد بگه هر کی حیوان نگه داری میکنه افسرده اس در اخر سر باید بگم من به رشته ی خودم افتخار میکنم و تمام تلاش خودم رو در این رشته ی مقدس انجام میدم 
