کتاب تبارنامه اسب کاسپین که شهریورماه امسال توسط فدراسیون سوارکاری رونمایی شده بود، با بررسی تحلیل‌ها و بازدید کارشناسان سازمان جهانی اسب کاسپین و بررسی نتایج با آزمایشگاه مربوطه مورد تأیید و پذیرش قرار گرفت.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایانا، معاون فنی فدراسیون سوارکاری امروز در گفتگو با خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا) با اعلام این خبر گفت: سازمان جهانی اسب کاسپین، تبارنامه اسب‌های کاسپین ایران را پذیرفت.
بردبار افزود: در تبارنامه اسب کاسپین، 102 اسبچه خزری بر اساس DNA مورد آزمایش قرار گرفت و سازمان جهانی اسب کاسپین که مقر آن در انگلستان است، پس از بررسی آزمایش‌ها و تحلیل داده‌ها و همچنین اخذ ضمانت‌نامه‌ها و انطباق نتایج آزمایش‌های ثبت‌شده در کتاب با آزمایش‌های مربوطه، تبارنامه اسبچه‌های خزری ایران را پذیرفت.
وی ادامه داد: نخستین تبارنامه اسبچه‌های خزری به معرفی 102 اسب کاسپین بر اساس DNA پرداخت تا بتواند آنها را در خلوص نژاد اسب و ارزش‌گذاری صادراتی آن هدایت کند.
بردبار خاطرنشان کرد: اسبچه‌های خزری یکی از با ارزش‌ترین نژادهای اسب‌های ایرانی هستند که پس از درگذشت زنده‌یاد خانم مری‌لیلی قره‌گزلو به آنها پرداخته نشده بود، اما در این تبارنامه تلاش شد تا اصیل‌ترین اسبچه‌های خزری با تبارنامه‌های شاخص جمع‌آوری شود تا از قاچاق اسبچه‌های خزری جلوگیری و برای صادرات آنها برنامه‌ریزی شود.
تدوین تبارنامه، کار تشکل‌ها بود که به آن نپرداختند
مدیرعامل شرکت صنایع اسب ایران نیز در گفتگو با ایانا اظهار داشت: با فعالیت خانم مری‌لیلی قره‌گزلو، بین 200 تا 400 اسب ایرانی توانسته بودند در مجامع بین‌المللی دارای شناسنامه شوند و ارزش آنها بین 30 تا 400 میلیون تومان تعیین شده بود.
محمدجواد دهقان تصریح کرد: اما سایر نژاد اسب عرب به‌علت آنکه تبارنامه مشخصی ندارند، با قیمتی کمتر از یک تا دو میلیون تومان خرید و فروش می‌شدند و بدون نام و نشان ایرانی، به کشورهای همجوار صادر می‌شوند.
وی یادآور شد: هرچند عربستان به‌تازگی به ثبت اسب خالص صحرای عربستان برای معرفی در مسابقات زیبایی اقدام کرده است، اما از آنجا که این مسابقات جنبه ورزشی ندارد، تبارنامه‌های تشکیل‌شده در کشور عربستان از ارزش و تحلیل مناسب‌تری برخوردار است.
دهقان تأکید کرد: فدراسیون سوارکاری نیز به‌تازگی برای اسب‌های ایرانی در حوزه اسبچه‌های خزری و عربی اقدام به جمع‌آوری تبارنامه کرده است که در صورت آنکه به تأیید فدراسیون‌های جهانی برسد، می‌تواند از ارزش قابل توجهی برخوردار باشد و اسب‌های ایرانی را از قاچاق و صادرات، تنها به علت ذخایر ژنتیکی نجات دهد.
