کور سوی تاریکی!
تحلیلی بر دانشکده های دامپزشکی ایران
جلال غلامرضایی (دانشجوی سال پنجم دامپزشکی)
سال های زیادی از تاسیس اولین دانشکده نوین دامپزشکی در ایران سپری نمی شود که می توان گفت در همین سال های اندک مملکت ما گوی رقابت را از کشور های اروپایی و آمریکایی، در تاسیس دانشکده های دامپزشکی گرفته است. طوری که در حال حاضر بیش از 20 دانشکده دامپزشکی در ایران مشغول به فعالیت هستند.
اما نکته ای که بسیاری از اساتید بزرگ و اهل فن به آن اشاره دارند بررسی مقایسه ای بین خدمات دانشکده های ایران و کشورها توسعه یافته است.که می توان به مواردی از جمله سطح آموزش، امکانات آموزشی و وجود امکانات کمک آموزشی و درخور برای دانشجویان مقطع دکترای عمومی اشاره کرد. که به حق می توان گفت چنین مقایسه ای مع الفارق است و به قول شاعر:
دانه فلفل سیاه و خال مه رویان سیاه هر دو جانسوزند اما این کجا و آن کجا
در کشور ما، بر اساس سیاست جلوگیری از خروج ارز و جذب دانشجویان در داخل کشور چندی است شاهد افزایش ظرفیت ها و آغاز به کار رشته های جدید در دانشگاه های دولتی و غیر دولتی هستیم امری که رشته دامپزشکی نیز از آن بی نصیب نمانده است و متاسفانه به جای استفاده از نظرات کارشناسان و بزرگان در جهت بالا بردن سطح کیفی محل های موجود همه در پی راه اندازی رشته دامپزشکی در شهرهای جدید هستند.
و داستان به این جا ختم نمی شد و تازه پس از تاسیس و راه اندازی دانشکده های جدید مشکلات شکل جدی تری به خود می گیرد. و آن زمانی است که افراد غیر آشنا و نابلد سکان هدایت مراکز آموزشی دامپزشکی را عهده دار می شوند فعلی که هم طیف دانشجو و هم استاد را تحت تاثیر حواشی های گسترده در جهت رفع مشکلات و معضلات بسیار کوچک می کند.
اما این موضوع را نباید از ذهن کنار گذاشت که تمام این موضوعات در نهایت دست به دست هم داده و در آینده ای نچندان دور باعث پرورش یافتن افرادی غیر متخصص و ناکارآمد خواهد شد که تنها داری مدرک دکترا هستند. و بی کاری گسترده نیز تنها یکی از عواقب این رفتار غیر حرفه ای خواهد شد.
شاید واکنش جدی مسئولین امر دامپزشکی و ایستادگی آنان در برابر خواسته هایی غیر تخصصی بسیاری از موسسات آموزشی بتواند این کلاف سر در گم را از هم باز کند. اما موثر واقع شدن آن دور از انتظار است و تنها باید قشر دامپزشکی کشور از خواب عمیق بیدار شده و این بار با اتحاد و انسجام مواضع مشخص خود را نشان دهد.
هر چند سوال های بی جواب بسیار است، اما چند سوال کلیدی:
1. چرا مسئولین سازمان ونظام دامپزشکی واکنش مناسبی در جهت نشان دادن اقتدار جامعه دامپزشکی نشان نمی دهند؟
2. آیا سطح آموزشی و امکانات ما در رشته دامپزشکی مطابق استاندارهای کشورهای توسعه است که به فکر ارتقاء کمیت باشیم؟
3. آیا نیاز سنجی مناسبی برای این حجم از فارغ التحصیلان گرفته شده است؟
لازم است با توجه به سو برداشت انجام شده از طرف دوست عزیزمان عرض کنم بنده جلال غلامرضایی، دانشجو دانشگاه آزاد می باشم. 
فقط میتونم بگم متاسفم دانشگاه های دولتی هم ظرفیتشون بردن بالا و واحد جدید زدن خواهشا اونارم بگین 
دلمون خوشه همكارامون،هم رشته اى هامون دكترن!!!مغز هاى كشورن!!!
كسى نيست بگه آخه بى انصاف اگه شما درس خوندين دانشگاه آزادى هام درس خوندن!چه بسا بيشتر شما هم خوندن...ما اگه خبر داشتيم مدريت دانشگاه ها اينقدر افتضاح ميشه سرمون درد ميكرد عمرمونا صرف درس خوندن كنيم بعد هم بگن "خوب.درس خوندين؟آفرين ولى از مجوز كار خبرى نيست!"
اگه به سطح علميه هم از دانشگاه آزادى ها هم دولتى ها پس از فارق التحصيل شدن اكتحان بگيرن ببينن نتيجش چى ميشه!
من نميدونم اون بدبخت دانشگاه آزادى مگه جاى شما را تنگ كرده؟!اگه شما بهترى ازش سبقت بگير ديگه اين تز دادن ها واسه چيه؟!
از دولت مردان هم تشكر ميكنم كه نه تنها مدريت و منطق ندارن بلكه چون زورشون به هم نميرسه هركى كار خودشا ميكنه بعد هم همه چيزا سر دانشجوى بدبخت خراب ميكنم.
وطنم پاره ى تنم...