دولت فدرال استرالیا به‌تازگی، بر اساس یک طرح ملی اعلام کرد برای مقابله با مقاومت ضدمیکروبی، همکاری بین بخش‌های بهداشت و کشاورزی، مورد نیاز است.
به گزارش ایانا از وب‌سایت theconversation ، مقاومت ضدمیکروبی زمانی رخ می‌دهد که میکروارگانیسم‌ها (باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها یا پروتوزوآها protozoans ) برای زنده ماندن در معرض آنتی‌بیوتیک‌ها قرار گیرند. مقاومت آنتی‌بیوتیکی و به اصطلاح "superbugs"، مربوط به باکتری‌ها است، اما مقاومت ضدمیکروبی شامل مقاومت به تمام عوامل ضدمیکروبی بوده و تنها محدود به استفاده این مواد در حوزه پزشکی نیست.
مقاومت ضدمیکروبی، به‌عنوان تهدیدی عمده برای سلامت افراد در قرن ۲۱ به‌شمار می‌رود؛ بنابراین برای مقابله با این معضل، طرح مشترک بین وزرای بهداشت و کشاورزی ایجاد شد. آنها اشاره کردند که این همکاری به‌صورت "one health" خواهد بود.
تنها بخش بهداشت مسئول نیست
برای حل این مشکل، نیاز به شناخت انسان، حیوان و بهداشت محیط است و سلامت انسان بستگی به سلامت در دو بخش دیگر دارد.
در سال‌های اخیر بیماری‌هایی که انسان‌ها به آن دچار شده‌اند، مانند آنفلوآنزای خوکی یا سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS )، از حیوانات سرچشمه گرفته و توسط فعالیت‌هایی مانند تسطیح زمین، کشاورزی فشرده، اهلی کردن حیوانات animal domestication و تغییرات آب و هوا ایجاد شده‌اند.
بنابراین ارتباط بین انسان، حیوان و بهداشت محیط می تواند یک راهکار جامع و موثری برای حل این مشکل باشد.
با این حال، اگر فکر کنیم درمان مقاومت ضد میکروبی تنها یک مشکل در حوزه پزشکی و سلامت است، این بدین معناست که رفتارمان در برابر محیط زیست، کشاورزی، اقتصادی و مشارکت های های اجتماعی را نادیده گرفته‌ایم. میزان استفاده بیش از حد آنتی‌بیوتیک‌ها در حیوانات و انسان، عاملی برای مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک به‌شمار می‌آیند.
همچنین استفاده بیش از اندازه آنتی‌بیوتیک‌ها برای "محرک رشد آنتی بیوتیک" یا برای جلوگیری از بیماری به جای درمان حیوانات بیمار، نگرانی‌ای است که در سطح بین‌المللی درباره حیوانات مزرعه وجود دارد، زیرا هر بار که یک ضدمیکروبی استفاده می‌شود، میکروارگانیسم‌هایی مقاوم رشد می‌کنند و جایگزین گونه‌های حساس‌تر می شوند. میکروارگانیسم‌ها یا ژن‌های مقاوم که در کشاورزی و یا حیوانات اهلی رشد می‌کنند، به‌راحتی می توانند در میان انسان‌ها و حیوانات گسترش یابند.
ضایعات مربوط به درمان در خانواده‌ها، بیمارستان‌ها و مزارع، با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، وارد محیط زیست شده و این می‌تواند رشد میکروارگانیسم‌های مقاوم را افزایش دهد. این زباله‌ها همچنین می‌توانند باعث آزاد شدن ژن‌ها و میکروارگانیسم‌های مقاوم در محیط شوند. باکتری‌ها و ژن‌های مقاوم به‌طور بالقوه می‌توانند به لحاظ جغرافیایی گسترش یابند و دوباره از طریق فعالیت‌های کشاورزی و زنجیره غذایی و از راه حیوانات و انسان تولید شوند.
بنابراین برای رسیدن به هدف مقابله با مقاومت ضدمیکروبی در انسان و حیوان، کنترل گسترده باکتری‌ها و ژن مقاوم، از طریق بهبود اِعمال ضایعات باید انجام شود. حتی این مسئله در سطح جهانی پیچیده‌تر است. انجام این کار در یک کشور ممکن است فوایدی داشته باشد، اما چنانچه کشورهای دیگر اقدامی انجام ندهند، ارزش آن محدود خواهد بود، بنابراین رویکرد جهانی برای مقابله با مقاومت ضد میکروبی بسیار مهم است.
برای پیاده‌سازی طرح "one health" به همکاری بین رشته‌ها و در سراسر بخش‌‌ها نیاز است. با این حال، این همکاری‌ها همیشه آسان نیست. محققان باید فرصتی برای صحبت کردن با افراد در حوزه غیرتخصص خود داشته باشند تا ایده‌های جدید عنوان و تلاش شود تا بیشتر بتوانند همدیگر را درک کنند. در این راستا، دوره‌های میان رشته‌ای دانشگاهی نقش مهمی در پرورش رهبران آینده دارد تا به راحتی بتوانند با متخصصان رشته‌های دیگر گفت‌وگو کنند.
همچنین تأمین بودجه باید در نظر گرفته شود؛ همکاری مؤثر بین علوم زیستی life sciences (۱) و علوم زیست محیطی(۲)، علوم اجتماعی و سیاست گذاران برای اجرای سیاست‌های موفق بسیار مهم خواهد بود که این کار با مشاوره با ذی‌نفعان می‌تواند دارای بیشترین تأثیر را داشته باشد.
ترجمه: فرحناز سپهری
منبع: https://theconversation.com /
پی‌نوشت:
١- life sciences: علوم زیستی به تمامی رشته‌های علمی از قبیل زیست‌شناسی، پزشکی، انسان‌شناسی و بوم‌شناسی گفته می‌شود که با موجودات زنده، فرایندهای زیستی و روابط متقابل آنها با یکدیگر و زیست‌بوم آنها سروکار دارد.
۲- environmental sciences : علمی میان‌رشته‌ای است که با علوم زیستی و اطلاعات فیزیکی (ازجمله محیط زیست، زیست‌شناسی، فیزیک، شیمی، جانورشناسی، کانی‌شناسی، Oceanology، علوم خاک، زمین‌شناسی، علوم جوی و...) به مطالعه محیط زیست می‌پردازد.
