حکیم مهر - پاسخ سازمان نظام دامپزشکی به مقاله توهینآمیز روزنامه شهروند به حرفه شریف دامپزشکی منتشر شد.
به گزارش کانال اطلاع رسانی سازمان نظام دامپزشکی ج.ج.ا، متن پاسخ «دکتر محمد حسین انصاری فرد» مشاور رئیس و مدیر حوزه ریاست سازمان نظام دامپزشکی به این مقاله، به شرح زیر است:
مدیر مسئول محترم روزنامه شهروند
احتراماً در شماره 1059 روزنامه شهروند روز سه شنبه مورخه 18/11/95 مطلبی تحت عنوان "حیوانات چگونه به اقتصاد ملی کمک میکنند؟!" به قلم آقای شجاعیفرد معاون گروه شهر ونک آن روزنامه به چاپ رسیده که متأسفانه حاوی جملات و عباراتی توهین آمیز علیه حرفه بزرگ و شریف دامپزشکی میباشد.
کاملاً قابل پیشبینی است که اینگونه اهانتهای آشکار و غیر قابل توجیه به حرفهی دامپزشکی فریاد اعتراض دهها هزار دامپزشک و تحصیلکردگان مرتبط با حرفه دامپزشکی را به همراه داشته باشد.
بدون تردید عدم اطلاع کافی از جایگاه رفیع دامپزشکی و عدم اشراف لازم بر ابعاد مختلف فعالیتهای دامپزشکان و نقش کلیدی آنها در تأمین بهداشت عمومی و سلامت جامعه میتواند یکی از دلایل عدم توجه لازم برخی خبرنگاران و نویسندگان در رسانهها به موضوع حریم و منزلت حرفهی دامپزشکی باشد.
لذا جهت مزید اطلاع خبرنگاران و نویسندگانی که به انحاء مختلف موضوعات مرتبط با حرفه دامپزشکی را سوژه مطالب خود قرار میدهند، بویژه معاون گروه شهر ونک آن روزنامه، برخی ابعاد خدمات حیاتی و نقش آفرینیهای راهبردی دامپزشکان و تحصیلکردگان مرتبط با حرفهی دامپزشکی در حوزه سلامت و بهداشت عمومی جامعه مورد اشاره قرار میگیرد:
1- بیش از 35 هزار دامپزشک و فارغالتحصیلان رشتههای مرتبط با حرفه دامپزشکی که عضو سازمان نظام دامپزشکی کشور میباشند درصف اول فرآیند تضمین سلامت مواد غذایی با منشأ دامی مورد مصرف مردم قرار دارند. آنها مسئولیت کنترل بهداشتی این مواد حیاتی را از مزرعه تا سفرهی مردم عزیز کشورمان بر عهده دارند.
تنها در سایه دانش و تجربه و تلاش بیمنت این عزیزان است که مهر تأیید بر سلامت میلیونها تن محصولات و فرآوردههای پروتئینی با منشأ دامی نقش میبندد و هموطنان عزیزمان از خطر ابتلاء به بسیاری از بیماریهای خطرناک و مشترک بین انسان و دام مصون میمانند.
2- برخلاف برخی تصورات عام، رسالت و وظایف حرفهای دامپزشکان تنها در مداوای دام و طیور و آبزیان بیمار و صیانت از بهداشت و سلامت آنها خلاصه نمیشود. دامپزشکان مسؤلیتهای بسیار خطیری چون ریشهکنی صدها بیماری مشترک بین انسان و دام که برخی از آنها حجم بزرگی از امکانات و تخت های بیمارستانها و درمانگاههای کشور را به اشتغال خود در آوردهاند را برعهده دارند. حتی تصور اینکه عدم کنترل بیش از 750 بیماری مشترک بین انسان و دام میتواند چه فجایعی را برای مردم ببار آورد بسیار تکان دهنده است.
برای درک اهمیت این موضوع کافیست اشاره شود در شرایطی که کشورمان در آستانه کنترل بیماری بروسلوز (تب مالت) دردامهای کشور قرار دارد هر ساله بیش از 18 هزار نفر از هموطنان عزیزمان به این بیماری خطرناک دچار میشوند و افراد مبتلاء باید حداقل 60 روز مداوم تحت درمان آنتی بیوتیکی قرارداشته باشند و در ادامه زندگی نیز باید برخی مراقبتهای خاص را مراعات کنند.
همین مسئله به نوعی دیگر در مورد بیماریهای خطرناکی چون سل، کیست هیداتیک، تب دنگی، سالمونلوز، هاری، کزاز و دیگر بیماریهای میکروبی و انگلی مطرح است.
نکته مهم آن است که دامپزشکان و کمک دامپزشکان برای مهار و ریشهکنی این بیماریها نیاز به تلاش فداکارانه دارند و نام دامپزشکان و کمک دامپزشکانی که در این مسیر زندگی و حیات خود را فدای صیانت از جان و سلامت هموطنان خود کردهاند تا ابد بر تارک تاریخ این مرز و بوم خواهد درخشید.
3- در آن سالهای سخت جنگهای جهانی اول و دوم بیماریهای مهلک واگیر همچون سل، کزاز، دیفتری، سیاه سرفه و طاعون و فلج اطفال میلیونها هموطن عزیزمان را درگیر رنج و مشقت کرده بود و تلفات سنگین دامها بر اثر بیماریهای واگیرهمچون طاعون و سل و تب برفکی، تأمین مایحتاج غذایی مردم را با تهدیدات جدی و حتی قحطی مواجه کرده بود گروهی از دامپزشکان فداکاربه رهبری امثال مرحوم دکتر رفیعی، مرحوم پروفسور میرشمسی، مرحوم دکتر کاوه، و. . . با کمک اساتید دانشکده های دامپزشکی با تلاشهای شبانه روزی موفق به تهیه واکسن های مورد نیاز برای کنترل و ریشه کنی آنها شدند و خوشبختانه با افتخار می توان گفت درحالحاضراز لحاظ کنترل این بیماری ها در سطح منطقه و حتی جهان از جایگاه بسیار خوبی برخودار هستیم.
4- اهمیت دامپزشکی در دنیای امروز به اندازهای ارتقاء پیدا کرده که پرفروشترین کتاب سال 2015 در آمریکا یک کتاب تحت عنوان "آنچه که پزشکان باید از دامپزشکی بدانند" بوده است. در این کناب اهمیت والای حرفهی دامپزشکی با استدلال ها و استفادههای علمی و تجربی به تصویر کشیده شده و تأکید شده است پیشرفت در بسیاری از علوم از جمله پزشکی تنها در سایه رشد و موفقیتهای دامپزشکی امکانپذیر خواهد بود.
یکی از استدلالهای مهم مطرح شده در این کتاب ارزشمند آن است که در دنیای امروز چاره ای جز حرکت در مسیر "یک جهان ، یک سلامت" وجود ندارد و جوامع بشری باید برنامه های بهداشت محور و پیشگیری از بیماریها را در اولویت قرار دهند و جوامع درمان محور قطعاً با بن بست های شدید مواجه خواهند شد.
5- رابطه بین انسان و حیوان قبل از آنکه یک رابطه تغذیهای و بهرهبرداری باشد یک رابطه عاطفی و برخاسته از نظم و عواطف حاکم بر جهان آفرینش است. مفاهیم عمیق نهفته در آیات قرآن کریم در رابطه با هدف از خلقت حیوانات و جایگاه آنها در نظام آفرینش الهی و ضرورت رعایت حقوق حیوانات گویای این مسئله مهم است.
تأمل در تاریخچه دامپزشکی و منافعی که حیوانات برای انسانها در طول تاریخ داشته اند میتواند دریچه تازهای
از معرفت و معنویت را در مقابل دیدگان هر یک از ما قراردهد. در این رابطه کتاب" تاریخچه دامپزشکی و پزشکی ایران" نوشته دامپزشک برجسته و چهره ماندگار علمی ایران جناب آقای پروفسور حسن تاجبخش میتواند یکی از بهترین کتب مرجع باشد.
6- در دنیای امروز برای مقابله با بسیاری از بیماریها بویژه بیماریهای نوظهور و بازپدید از تکنیکهای نوینی چون انتقال داروهای مورد نظر به خون حیوانات مختلف و سپس استفاده از شیر و دیگر فرآوردههای پروتئینی آنها استفاده میشود. بدیهی است تحقق صحیح این شیوه شگرف درمانی مستلزم همکاری کامل دامپزشکان و اتخاذ رویکردهای جدید در قبال مقوله دام و بهداشت و سلامت آن میباشد.
7- کسی تردید ندارد که عبارت "دام سالم، غذای سالم،انسان سالم" به هیچوجه یک شعار نیست. این یک جمله کوتاه در توصیف زنجیرهی سلامت است و بدون تردید دروازهی ورود به زندگی خالی از رنج بیماریها و اضطرابهای تغذیهای محسوب میشود. کنترل و تضمین سلامت این زنجیرهی سلامت نیز بر عهده دامپزشکان است.
البته توضیحات در مورد جایگاه و اهمیت حرفهی دامپزشکی بسیار فراتر از موارد فوق رادر بر میگیرد و آنچه بطور اجمال مورد اشاره قرار گرفت صرفاً برای آن بود که به دوستان عزیز در رسانهها یاد آوری شود به کار بردن عباراتی چون "کسی دکتر دامپزشک را دکتر حساب نمی کرد" و "طبیب ستوران" ، "یک مطب زدهاند بالای شهر با یک منشی پلنگ" به هیچوجه زیبنده ی حرفه ی شریف و با منزلت دامپزشکی نیست و مقایسه کردن کار دامپزشکان با سلمانی ها و سفر کنندگان به روستاها برای واکسن زدن و . . . یک خطای بزرگ و یک توهین آشکار به صاحبان علم و دانش و تلاشگران فداکار عرصه ی سلامت و بهداشت عمومی جامعه است.
به امید آنکه حرمت و حریم حرفهای تمامی اقشار درتحت هر شرایطی مراعات شود و همه بتوانیم دست در دست یکدیگر به وظایف خود به بهترین شکل عمل کنیم و همراه هم جامعه ای سعادتمند و برخوردار از کرامت و فضیلت را شکل دهیم.
دکتر محمد حسین انصاری فرد