آشنایی با پنیر پارمزان

 در فرآیند تولید آن، بعد از اینکه شیر را به کمک ترکیبات غیراسیدی لخته می‌کنند، حرارت می‌دهند. این پنیر مثل پنیر پیتزا فشرده نمی‌شود؛ در حالی که پنیر پیتزا پس از حرارت، برش داده شده و تحت مرحله فشرده شدن قرار می‌گیرد. بسیاری از افراد از پنیر پارمزان در تهیه غذاهایشان استفاده می‌کنند.

معمولا این پنیر را در انواع سس، پیتزا، ماکارونی و ساندویچ‌ البته برای طعم‌دارشدن به کار می‌برند و اعتقاد بر این است که بدون این پنیر مزه غذای تهیه‌شده چندان تعریفی ندارد.

از نظر ارزش غذایی باید گفت پنیر پارمزان نیز مانند تمامی پنیرها منبع غنی پروتئین، کلسیم، ویتامین‌های A، B و به ویژه ویتامین B2 است.

البته در فرآیند لخته شدن، مقداری از پروتئین و ویتامین‌های گروه B که محلول در آب هستند، کاهش می‌یابد. اما اگر از آب پنیر برای نگهداری خودش استفاده شود پروتئین و ویتامین B کمتری از بین می‌رود.

یادتان باشد که این پنیر را نیز از شیر گاو تهیه می‌کنند. غذای گاو باید علف و یونجه باشد. پس از دوشیدن شیر، مقداری از چربی آن گرفته می‌شود و به روش سنتی مایه پنیر را به آن می‌زنند.

در ضمن، ترکیبات اسیدی مثل اسیداستیک یا اسیدسیتریک در تهیه این پنیر جایگاهی ندارند؛ بلکه به کمک مایه پنیر آن را تهیه می‌کنند.

بعد از لخته شدن شیر، آن را حرارت می‌دهند ولی همان‌طور که گفتیم پنیر فشرده نمی‌شود. از آنجایی که چربی این پنیر کم است مصرف آن منعی برای گروهی خاص ندارد و می‌توان آن را به عنوان یک منبع خوب کلسیم در غذا به حساب آورد. البته در رابطه با نمک باید گفت میزان نمک این پنیر با توجه به مدت زمان نگهداری آن متفاوت است یعنی پنیرهایی که برای مدت طولانی نگهداری می‌شوند، نمک بیشتری دارند.