گزارش تحلیلی: بوتولیسم در گاوداریهای ایران - وقوع، تلفات و ملاحظات کنترلی
دکتر محمدرضا شعلهپاش
رئیس گروه مطالعات اپیدمیولوژیک بیماریهای دامی سازمان دامپزشکی کشور
۱. مقدمه
بوتولیسم یک مسمومیت کشنده ناشی از سم بوتولینوم است که توسط گونههای Clostridium botulinum و برخی کلستریدیومهای مرتبط تولید میشود. این سم از قویترین سموم شناختهشده در جهان بوده و در دامها، بهویژه گاو، عمدتاً از طریق مصرف خوراک یا آب آلوده به لاشه حیوانات و بقایای آلی فاسد منتقل میشود. در ایران، وقوع بوتولیسم در گاوداریها هرچند بهصورت مداوم گزارش نمیشود، اما شواهد اپیدمیولوژیک و میدانی نشان میدهد که این بیماری میتواند تلفات گسترده و خسارات اقتصادی قابلتوجهی به همراه داشته باشد.
۲. اپیدمیولوژی و موارد گزارششده در ایران
۲٫۱. اپیدمی استان بوشهر ( ۱۳۸۵)
در فاصله مرداد تا آذر ۱۳۸۵، اپیدمی بوتولیسم در دامهای اهلی (گاو، گوسفند و بز) استان بوشهر به وقوع پیوست. بر اساس گزارش رسمی اداره کل دامپزشکی استان:
۲٫۲. کانون اطراف تهران ( 1399 )
در مرداد ۱۳۹۹، یک گاوداری پرواری با علائم عصبی پیشرونده در دامها مواجه شد. بررسیها نشان داد که خوراک حاوی نان خشک مخلوط با تکههای گوشت بهعنوان منبع آلودگی عمل کرده است.
۲٫۳. هشدارهای اخیر (1404)
در تیر و مرداد ۱۴۰۴، اداره کل دامپزشکی خراسان رضوی موارد زمینگیری و تلفات مشکوک به بوتولیسم را گزارش کرد و کمیته تخصصی تشکیل داد. این موارد همزمان با خشکسالی و کاهش کیفیت علوفه و خوراک دام بروز یافتند.
جدول آمار تلفات وقایع بوتولیسم در گاوداریهای ایران (بر اساس دادههای گزارش)
۳. عوامل خطر و زمینهساز در گاوداریها
عوامل شایع مؤثر در بروز بوتولیسم در ایران عبارتند از:
۱. خوراک آلوده به لاشه حیوانات (بهویژه جوندگان و پرندگان مرده در سیلو یا انبار علوفه)
۲. شرایط اقلیمی سخت (خشکسالی) که منجر به کمبود فسفر و پروتئین و ایجاد "گِندهخواری" (pica) میشود.
۳. سیلوهای با pH نامناسب یا کپکزده که رشد کلستریدیوم را تسهیل میکنند.
۴. مدیریت نامناسب لاشهها و قرار گرفتن آنها در دسترس دام.
۵. استفاده نادرست از طعمهکشهای جونده که لاشههای آلوده را بدون دفع بهداشتی باقی میگذارد.
۴. پاتوژنز و تیپهای سم
۵. تشخیص
۶. پیشگیری و کنترل
۱. جمعآوری و دفع بهداشتی لاشهها (سوزاندن یا دفن در عمق مناسب با آهک)
۲. کنترل کیفیت خوراک و سیلو (pH زیر 5.5، جلوگیری از کپکزدگی و آلودگی)
۳. تأمین مواد معدنی و پروتئینی برای جلوگیری از گندهخواری.
4 .کنترل جوندگان و پرندگان و دفع ایمن لاشههای آنها.
۵. آموزش دامداران برای شناسایی علائم اولیه و اقدام سریع.
۶. واکسن: توکسوئیدهای اختصاصی علیه تیپهای C/D در کشورهای دیگر استفاده میشوند، اما در ایران بهطور گسترده در دسترس نیستند.
7. بحث (تحلیل و تفسیر اپیدمیولوژیک و مدیریتی)
۷٫۱. الگوهای جغرافیایی و فصلی: در ایران، موارد بوتولیسم عمدتاً در مناطق گرم و نیمهخشک و طی فصول گرم سال گزارش میشوند، که با افزایش فساد مواد آلی در خوراک و کاهش کیفیت آب همراه است.
۷٫۲. مقایسه بینالمللی: در کشورهایی مانند استرالیا و آفریقای جنوبی، بوتولیسم در گاو بهعنوان یکی از علل اصلی تلفات سالانه مطرح است، در حالی که در ایران موارد کمتر ثبت میشوند؛ این تفاوت احتمالاً ناشی از کمگزارشی، ضعف نظام پایش و تشخیص دیرهنگام است.
۷٫۳. پیامدهای اقتصادی: علاوه بر تلفات مستقیم، کاهش تولید شیر، هزینههای معدومسازی، ضدعفونی و خسارت به اعتبار تجاری گاوداریها از پیامدهای مهم هستند.
۷٫۴. نقش تغییرات اقلیمی: خشکسالیهای متوالی و کاهش کیفیت علوفه میتوانند بهطور غیرمستقیم با افزایش بروز بیماری مرتبط باشند.
۸. پیشنهادهای تحقیقاتی و عملی
۸٫۱. اقدامات عملی کوتاهمدت:
۸٫۲. اقدامات میانمدت:
۸٫۳. اقدامات بلندمدت:
۹. نتیجهگیری
بوتولیسم در گاوداریهای ایران یک بیماری نادر اما بالقوه فاجعهبار است که میتواند در مدت کوتاهی دهها یا صدها رأس دام را تلف کند. عوامل مدیریتی و تغذیهای نقش کلیدی در بروز آن دارند و با توجه به محدودیت درمان مؤثر، پیشگیری از طریق بهداشت خوراک، مدیریت لاشهها و آموزش دامداران، مهمترین راهکار محسوب میشود. افزودن ظرفیتهای تشخیصی و واکسیناسیون میتواند در آینده نقش مهمی در کنترل بیماری ایفا کند.