
«مهدی مالمیر» در شهروند نوشت:
چند روز پیش، بازیگر مشهوری عکسی در صفحه شخصیاش از گربه خانگی مردهاش منتشر کرد. بازیگر معروف چند خطی با احساس مادرانه در سوگ حیوان خانگیاش نوشت که غوغایی در رسانههای مجازی بهپا کرد، تماشایی!...
بسیاری بر این باور بودند در کشوری که در چنبره هزارجور گرفتاری اسیر است، اینگونه حرکات تنها میتواند برآمده از بیدردی و پَرتبودن آدمها از مسائل گرداگردشان باشد وگرنه در سرزمینی که هنوز بسیاری از کودکانش در کَپَرها درس میخوانند و بیکاری و فقر از در و دیوارش بالا میرود، این «شوآف»ها هیچ محلی از اِعراب ندارد و... 
حکایت این انتقادها حکایت جوان تازهبالغی است که در بیرون از خانه با مشکلی رو در رو میشود و به جای حل مشکل، به پر و پای پدر و مادرش (به تنها کسانی که زورش میرسد!) میپیچد و عصبانیتش را بر سر والدینش خالی میکند!... 
آنهایی که با حیوان خانگی زندگی کردهاند، میدانند که درست یا نادرست، گهگاه پیوندهای شگفتآوری میان انسان و حیوان برقرار میشود. چند هفته پیش فیلمی در اینترنت دستبهدست میگشت که نشان میداد حیوان خانگی چگونه توانست کودک مبتلا به بیماری «اوتیسم» را آرام کند و روند درمانی کودک را بهبود بخشد. هقهقِ گریه از سر ذوق مادر با دیدن آرام گرفتن کودکش در کنار حیوان خانگی، اشک هر انسان ذیحسی را جاری میکرد...!
امروز حیوانات در ماجراهای تراژیکی که هر از به چندی گریبان انسان را میچسبند، در کنار آدمها قرار دارند و همیشه یک پایِ کمک به انسانها در حوادثی همچون سیل، زلزله، آتشسوزی و.. هستند. تنهایی و ملال هم امروز یکی از بزرگترین تراژدیهای آدمی است که حیوانات خانگی میتوانند تا حدودی به جبران آن برخیزند.
این زیاده آمد تا اشارهای شود به اینکه برخی منتقدان به عکس حیوان خانگی خانم بازیگر، افزون بر اینکه چشمانشان را بر نقش بزرگ حیوانات در زندگی آدمی بستهاند، به مرتب کردن «اولویت»هایشان نیز چندان توجهی نشان نمیدهند!
توضیح اینکه: اگر عکس حیوان خانگی مرده شخصی اینچنین غوغایی بهپا میکند، مسأله به بیدردی صاحب حیوان خانگی و شکمسیری و... خلاصه نمیشود! دلیل این همه نوشتههای نیشزننده و شماتتبار، فقری است که سر و پای جامعه را برداشته است و سوگمندانه نظرها را تنگ و به بخلورزیها و حسادتها پر و بال داده است. 
اگر در کشور ما امکانات زندگی عادلانهتر توزیع شود، اگر کودکان ما از زندگی آسودهتری برخوردار شوند و در یک کلام: غم نان این همه نبود؛ بیشک از حجم ناسزاها، تکهپرانیها و توهینها نیز کاسته میشد. اولویت امروز ما گلایه از عکس یک حیوان خانگی مرده که صاحبش نه «آقازاده» بوده و نه از رانتی سود جسته نیست.
نوک پیکان انتقادهای ما میباید به سوی رانتخواریها و سودجوییها و تلاش برای ترمیم سیستم اقتصادیای باشد که به جای تولید ثروت، شغل و... در کار پروار کردن بخلها و حسادتهاست. اگر چنین کاری را جدی نمیگیریم، بهتر است عصبانیتمان را بر سر یک حیوان خانگی و چند خطی که در سوگ حیوانی که در هر حال برای صاحبش عزیز بوده، سرازیر نکنیم.
از تکرار این نکته گریزی نیست که حکایت برخی از ما حکایت همان جوان تازهبالغی است که با روبهرو شدن با نخستین مشکل و دلگیر شدن از دوست و آشنا و... دق دلیاش را در خانه و بر سر مادر و پدر پیرش خالی میکند و دلخوش به این میشود که بالاخره کاری انجام داده است!
         		            درست است عده ای اولویتشان تنگناهای معیشتی است و به این دلیل این رفتار و عکس العمل خانم بازیگر را به درستی تقبیح می کنند ولی مطلب و نکته اصلی این است که این خانم بازیگر و این آقای مالمیر یا فراموش کرده اند یا نیاموخته اند که هدف از خلقت انسان برای رسیدن به مقام خلیفةالهی است و هر انسانی به نوبه خود باید در این راه بکوشد و قدم بردارد مثل حضرت زینب (س) که در اثر فهم عمیق این مسئله، از خود آن حماسه را در عین حیا و اطاعت از ولی زمان خودش نشان دهد نه اینکه زندگی خود را به انس با یک حیوان بگذراند و در هنگام مرگ آن، احساس پوچی پیدا کند و به این دلیل فقط آرزوی مرگ کند!!! نکته این است که جهان بینی این خانم بازیگر بسیار بسیار اشتباه است. «ما رأیت الا جمیلا» حضرت زینب (س) در آن واقعه عظیم کجا و جملات این خانم بازیگر کجا ؟!!!!!         		                     		        
         		            با سلام خدمت همكار محترم 
         		            دوست دامپزشک مساله ی ازدواج و فرزند اوری بخاطر سال ها درس خوندن و دکتر شدن و بیکار موندن به حاشیه رانده شده. بخاطر فقر و نا امیدی از آینده هست نه داشتن حیوان خانگی, کی متوجه میشوید؟؟         		                     		        
         		            برای این خانم امیدوارم غم و درد واقعه تاسف بار از دست رفتن حیوان مونسشان و هجمه هایی که به مجازات آن متحمل شده اند، قابل تحمل شده و زودتر آرامش خودشون رو بازیابند.         		                     		        
         		            نباید مسایل را پیچیده دید و مسایل مذهبی و دینی را وارد این موضوع کرد.این هنر پیشه نه الگوی زنان اسلامی ایران است و نه یک بازیگر هالیوود بلکه گربه خوش شانس بوده.
         		            اون دوستی که گفته دوری از ازدواج و فرزندآوری مربوط به بیکاری است بله در جمعیت افراد بیکار همین گونه است ولی ایشان این مسئه را هم متوجه باشند که کسانیکه شبیه این خانم بازیگر با سگ و گربه خانگی خود انس دارند و از زمان ازدواج یا فرزندآوری شان گذشته است عموما به علت تأثیر پذیری از فرهنگ غرب است که از ازدواج رسمی و یا فرزندآوری دوری می کنند و اکثریت آنها تنگناهای متعارف معیشتی ندارند.         		                     		        
         		                            |         		                            
         		                    نه دوست عزیز علت اصلی عدم ازدواج و فرزند آوری بر هم خوردن نظم طبیعی و عرفی اجتماع و روابط اجتماعی بخصوص میان زن و مرد ناشی از ....... و جنگ و بسیاری شرایط غیر طبیعی و غیر ضروری دیگری است که مستقیم به آنها اشاره نمیکنم . 
         		            قابل توجه دوستی که گفته مسایل مذهبی و دینی به این موضوع ارتباطی ندارند عرض شود که اسلام بر خلاف مسیحیت رایج، به تمامی ابعاد زندگی انسان  ربط دارد و دیدگاه این دوست ما نوعی سکولاریسم و جدایی دین از ابعاد اجتماعی زندگی انسان است. به هرحال هدف از خلقت هر انسانی چه این خانم بازیگر و چه حضرت زینب (س) رسیدن او به قرب الهی و این سعادت عظیم است. بله درست است هر دامداری به دامش علاقه دارد، خب اکثر پیامبران دامدار بودند ولی هیچ پیامبری و هیچ امامی و هیچ امام زاده ای و هیچ مرجع تقلیدی و هیچ شهیدی و هیچ انسان با هدف الهی ای، سگ و گربه مونسی خانگی نداشته و به این کار توصیه هم نکرده است چه برسد به اینکه هنگام مرگ گربه مونسش! دچار احساس پوچی شود و فقط آرزوی مرگ کند! دقیقا سبک زندگی امثال این خانم بازیگر سبک زندگی غربی وارداتی و بسیار دور از جهان بینی الهی است. مگر حضرت زینب (س) که عزیزترین عزیزانش جلویش پرپر شدند، احساس نداشت؟! به آنها علاقه نداشت؟! نکته این است که اگر انسان در زندگیش قرب الهی را دنبال کند، از آن فاجعه عظیم،  «ما رأیت الا جمیلا» را در می آورد و اگر با علاقه مندی های ساختگی فرهنگ غربی بزرگ شود، مثل این خانم بازیگر بابت از دست دادن گربه انیس و مونسش! اینجور دچار احساس پوچی می شود!!!         		                     		        
         		            یادل سنگی داری...یا هنوز یه حیوون خونگی نداشتی ببینی چقدوابستش میشی..وقتی میمیره قلب آدم میترکه..چون زبون نداره حرف بزنه.چون جونش براخیلیا بی ارزشه.واما مث انسان درد را سردی را گرمی را گشنگی را متوجه میشه..حیوونا اکثرا بی آزارن.این دنیایی ک پرش از دزد وکثیفی هست کار آدمهاست...کسی ک برای یه بی زبون گریه میکنه خنده نداره..ما آدمها از همه جانداران روی زمین بی رحم تریم.