۴ نمایشگاه در ۶ ماه ؟!! این همه نمایشگاه و ...
دکتر علی منصوبی
همه اذعان داریم که مهمترین خصیصه یا ویژگی یک نمایشگاه تخصصی آن است که فعالیتهای اقتصادی و علمی را در یک محدوده خاص [از نظر زمان و مکان] متمرکز میسازد، به گونهای که عرضهکنندگان کالا و خدمات یا افرادی که علاقهمند به انتخاب کالا هستند، میتوانند از این «تمرکز» حداکثر بهره را ببرند. نمایشگاه عبارت است از یک فضای اقتصادی استثنایی یا یک موقعیت اقتصادی ویژه و خارقالعاده که در آن عرضهکنندگان و بازدیدکنندگان میتوانند با فعالیتهای سازمان یافته و هماهنگ به مبادله کالاها، خدمات، دانش و اطلاعات اقدام کنند.
حداقل بیش از یک دهه است که نمایشگاههای مرتبط با صنعت دام و طیور و دامپزشکی رونق و جایگاه مناسبی پیدا کرده و در تقویم نمایشگاهی پایتخت و مراکز بسیاری استانها تثبیت شده است. بدیهی است از مهمترین اهداف شرکت کنندگان در این نمایشگاههای تخصصی، ارائه آخرین تولیدات و خدمات به بازدیدکنندگان و سایر شرکتکنندگان میباشد که در ماههای پیش رو شاهد برگزاری چهار نمایشگاه تخصصی در حوزه صنعت دام و طیور و دامپزشکی در کلانشهر تهران به شرح ذیل هستیم:
با نگاهی اجمالی و مقایسه ای، به نظر می رسد که:
- سه نمایشگاه عنوان اولین را برای خود برگزیده اند.
- سه نمایشگاه واژه بین المللی را در عنوان خود آورده اند.
- سه نمایشگاه در محل دائمی نمایشگاه های تهران برگزار می شوند.
- سه نمایشگاه در سه ماه متوالی تابستان برگزار می شود.
- سه نمایشگاه اصل هدف گزاری خود را بر صنعت دارو و فرآورده های بیولوزیک گذاشته اند.
ضمن احترام و تقدیر از زحمات برگزارکنندگان و دست اندرکاران نمایشگاه های تخصصی، بدون هیچ شرح دیگری، امیدوارم سه سوال یا ابهام مطروحه ذیل صرفاً بهانه و سر آغازی باشد برای ارائه دیدگاه های همکاران، صاحبنظران، برگزارکنندگان، فعالان اقتصادی این عرصه در فضایی نقدپذیر و اخلاق مدار در جهت آسیب شناسی بیشتر و رفع نواقص و چالش های مرتبط برای ارتقای سطح کیفی برگزاری نمایشگاه هایی با کیفیت و استانداردهای لازم حرکت کرده و بتوان با خرد جمعی قدم های موثری در این مسیر برداشت.
1- آیا با نگاهی واقع بینانه به چرخه اقتصادی، تولیدات و خدمات فعالان عرصه صنعت دام، طیور و دامپزشکی، در شرایط کنونی کشش و ظرفیت بهره برداری مناسب از این چهار نمایشگاه در این بازه زمانی کوتاه وجود دارد؟
2- آیا نمی توان با کمی تعامل، چشم پوشی از برخی منافع شخصی و سازمانی و درک شرایط موجود به نوعی همگراهی، همراهی و هماهنگی در برگزاری واحد چنین رویدادهایی، حداقل در سال های بعد رسید؟
3- آیا این همه تکرار و یکنواختی واژه ها که در پوسترهای این چهار نمایشگاه مشهود است، به شکل برگزاری، حامیان مالی، مشارکت کنندگان، غرفه داران و بازدیدکنندگان نیز سرایت نخواهد کرد؟