ادعای روزنامه شرق: افزایش دامپزشکان بیکار به عاملی علیه حقوق حیوانات تبدیل شده است!

به عنوان یک دامپزشک و کلینیسین مطالب ایشان را تایید میکنم. حقیقت تلخه. ولی تا اشکالات خود را نپذیریم چطور پیشرفت کنیم

حرف حق جواب نداره...تمام مواردی که گفته وجود داره و مقصرتمام این موارد مسولان دامپزشکی هستن ... یک نگاه به اخذ بیش از ظرفیت پیراپزشکی تو وزارت بهداشت بندازیم بعد می بینیم که مسولان دامپزشکی هیچ کاری انجام نمیدن و نمی‌خوان هم انجام بشه.

خداروشکر جمعیت دامی روبه نابودیه وشما خیالتون راحت باشه دیگه هیچ حیوانی محیط زیست روخراب نمیکنه وآب روهدرنمیده همش میمونه برای خودتان قشنگ مدیریت کنید تا افتخارنابودیش فقط مال شماباشه
درمورد بقیه مطالب هم درست هست رقابت ناسالم به حیوان آزاری هم کم کم کشیده شده

دانشکده های دامپزشکی که باید محل تجمع افراد حیوان دوست و محافظ حیوانات باشند قتلگاه و گاها شکنجه گاه آنها شده هر دانشجوی دامپزشکی برای کالبد گشایی جراحی پایاننامه داخلی و... با توجه به نبود امکانات فرا کلینیکی نیاز به کار روی حیوانات بی دفاع دارد .بارها دیده ام چه شکنجه ای به حیوانات بابت نبود امکانات نگه داری و آموزشی در دانشکده های دامپزشکی داده میشود .افزایش بیرویه دانشکده های دامپزشکی (بخصوص آزاد ) جنایتی است در حق حیوانات بی زبان و خود حرفه مقدس دامپزشکی که اجازه میدهد افرادی که هیچ حس حیوان دوستی ندارند فقط به اسم بی مسمای دکتر وارد این حرفه شوند .

با سلام و عرض ادب

مقوله افزایش تعداد دانشکده ها کیفیت آموزش و به دنبال آن افزایش دانش آموختگان بحث کاملا جدای صنفی بوده که خوشبختانه از سوی سازمان نظام و سازمان دامپزشکی کشور در حال پیگیری می باشد ، ان شاء الله که به نتیجه مطلوب برسد.
اما این موضوع هیچ ارتباطی با تضییع حقوق حیوانات از سوی جامعه ی دامپزشکی نــــداشته و ندارد.
نگارنده ی گزارش روزنامه ی شرق ، ذره ای به خود زحمت نداده که راجع به کار و فعالیت های بیدریغ مجموعه دامپزشکی (تکنسین ، کلینیسین ، آموزش و تحقیقات ، جراح ، متخصصان آزمایشگاه و ... ) مطالعه و بررسی کند که چگونه عزیزان در بخش های مختلف روستا ها ، شهرها ، گرما و سرما ، شب و روز با چه مشقتی بر بالین حیوان حاضر شده ، خود را در معرض بیماری های مشترک ، عفونت های نوپدید ، عفونت های بازپدید قرار داده و بعضا با حداقل میزان دریافتی به ارائه خدمت مشغولند .
ایشان اگر راجع به یکی از بیماری های مشترک و خانمانسوز ، توجه بفرمایید خانمانسوز ، نظیر هـــــــــــــــــاری در حد یک کودک دبستانی مطالعه می فرمود ، می فهمید که مراکز درمانی حیوانات خانگی در شهر ها چه خدمت بزرگی را به خانواده های من و شما ارائه می دهند. البته این حرفه هم مانند سایر مشاغل دارای کمبود ها و نقص هایی است که باید تصحیح و جبران شود که البته در درجه اول همدلی مدیران را می طلبد...
متاسفانه ایشان هرآنچه که نگاشته صرفا از روی کاهلی و جهل بوده . جهل برخاسته از غوغاهای عده ای سودجو و فرصت طلب در فضای مجازی و غیر مجازی !!
دوست گرامی ! در نهایت لازم به ذکر است:
سیاست های افزایش یا کاهش تولیدات دامی مقوله ی دیگریست، که در حوزه اختیارات معاونت محترم بهبود تولیدات دامی وزارت جهاد کشاوزی می باشد.

سازمان دامپزشکی کل کشور به عنوان نهاد نظارتی، صرفا با اجرای قوانین و دستورالعمل های بهداشتی ، وظیفه ی صیانت از سرمایه و صنعت دام ، طیور و آبزیان را برعهده دارد.
و اینکه آیا صنعت دامپروری ، به محیط زیست آسیب وارد می سازد یا خیر ؟؟!!!!! در حوزه اختیارات سازمان محترم محیط زیست است.

دانشگاه آزاد باید منحل بشه.

کلا" طبق ضوابط تصویبی تعداد دکتر دامپزشک بر اساس سرانه دامی لازم و بایسته است که تربیت شود نه بیشتر نه کمتر و کسانیکه دست اندر کار هستند و باین امر مهم توجه ندارند لازم است پاسخگو شود در غیر اینصورت کاسه همین است و آش همین است

عحیب است که این نویسنده کاملا یک سویه عمل کرده و فقط به بخشی از فعالیتهای دامپزشکی اشاره کرده است و کمترین اشاره ای حتی غیر مستقیم به نقش حیاتی و اساسی سازمان دامپزشکی در حفظ و تضمین بهداشت و سلامت مردم نکرد؟!!
این حقیقت مثل روز بر هر کس که به دامپزشکی می پردازد بایستی روشن باشد که سازمان دامپزشکی کار درمان دامها را به بخش خصوصی سپرده است و کار این تشکیلات دولتی با بودجه و اعتبارات ناچیز نظارت بهداشتی بر کار دامداری ها و کشتارگاه ها، مبارزه با چند بیماری عفونی بالقوه فراگیر تهدید کننده تولیدات دامی همچون تب برفکی و آنفلوانزای طیور
و در عین حال و توامان مواجهه با بیماری های قابل انتقال به انسان مثل سل، بروسلوز، آنفلوانزای فوق حاد زئونوتیک و CCHF است!

نویسنده مطلب از عنوان درستی استفاده کرده و بر نکته اساسی و به نوبه خود مهمی دست گذاشته و آن با شرحی واضختر این است که افزایش بیقاعده و غیر لازم دامپزشکان که حاصل تعدد انفجاری دانشکده های دامپزشکی غیر استاندارد و پذیرش دانشجوی خارج از ظرفیت به مراتب بدتر از تعداد دانشکده ها و آموزش بی کیفیت و غیر استاندارد و تولید به اصطلاح دامپزشکانی که فاقد علم و مهارت کافی هستند ، همگی نقض غرضی عظیم از بابت تربیت دامپزشکی است که قرار بوده به حفظ و توسعه دامپروری و سرمایه ملی ( حتی از نوع وحشی آن )از یک طرف و کاستن از درد و رنج حیوانات از هر نوع آن از طرف دیگر کمکی موثر کند !!
اما حالا حتی در یک روند ساده درمانی،در عمل ، در بسیاری موارد بیش از آنکه دردی از حیوان بیچاره کاسته شود و جلوی خسارتهای مالی یا حتی عاطفی سرپرست حیوان گرفته شود ، برعکس با ندانم کاری در فرم خوبش و یا با پیچیده کردن و کش دادن درمان و استفاده نادرست از داروها و روشهای درمانی غیر ضروری برای کسب بیشتر و منافع شخصی ناسالم ، بر آلام حیوان و سرپرست حیوان می افزایند .

به عنوان یک متخصص که سالها تو دانشکده های دامپزشکی کشور تحصیل و تدریس کرده تمام حرفهای نویسنده روزنامه شرق رو تایید می کنم.

این چیزایی که می گم جو غالبه نه اینکه همه جا همین باشه. ممکنه برخی جاها «یک» استاد دلسوز وجود داشته باشه که هیچکدام از موارد زیر در موردش صدق نکنه؛ ولی:

دانشکده دامپزشکی ما بی تعارف شکنجه گاه حیوانات بی پناهه. حیوونی که پاش به دانشکده باز بشه بدبخته. نه آب و غذای درست درمون بهش می دن، نه جای درست داره، نه باهاش درست رفتار میشه، تمام مدت هم درد و رنجه که بهش تحمیل می کنن. به خودتون بیاید از تعارفات دست بردارید: سیستم آموزشی دامپزشکی ما هنوز تو 50 سال قبل «گیر» کرده! گیر کرده برادر من هی از زحمات نیروهای خدوم و تکنیسین های دامپزشکی داد سخن سر نده. استادای جوون ما همون کارایی رو الان دارن می کنن که اساتیدشون 50 سال قبل یاد گرفتن.

به دانشجو از روز اولی که وارد دانشکده می شه «یاد» می دن که حیوون یه موجود پست و بی ارزشه: با فرت و فرت کشتن حیوونای سالم بدبخت و برگزاری یه کلاس نیم بند آناتومی با کلی خنده شوخی و آخر دور ریختن حیوون و دوباره کشتن یکی دیگه و یکی دیگه. خودمون خوب می دونیم که سال بعد که نه، یه هفته بعد حتی یک نکته از کل اون کلاس آناتومی یاد هیچکدوممنون نمی موند. الان که بعد از 20 سال بماند؛ اصلاً کسی یادش نیست عملیات آناتومی مقایسه ای چند واحد بود؟! کلاسای جراحی؛ 30 نفر جمع میشن استاد یا رزیدنت یه حیوونو باز می کنه جراحی می کنه، آخر سه ساعت جراحی یه تزریق می کنن می کشنش. مثینکه دارن منچ بازی می کنن. خوب این چه فرقی داشت با نمایش یه فیلم؟؟؟؟ فقط باید یه خونی ریخته میشد؟ همینا یعنی دهن کجی به حرمت زندگی یه موجود زنده اگر کسی یه ذره وجدان داشته باشه.

یوتانزی بی مورد داره بیداد می کنه. تا یه کیسی یه ذره سخته و چالش برانگیز به هزار حیله و نیرنگ سعی می شه صاحب دام رو متقاعد کنن که حیوون رو «راحت کنه» که خود پرسنل راحت بشن. یوتانزیمون هم همش غیر اصولی و اشتباه؛ با سولفات منیزیم! تزریق داخل قلبی. تو دنیا این کارو کنی کلاً از دامپزشکی اوتی میری گوشه زندون.

بیهوشی هایی که برای حیوانات استفاده میشه اکثراً غیر اصولیه. حیوون داره درد میکشه دست و پاش رو میبندن با یه کلرال هیدرات وریدی شکمشو باز می کنن. برای ارتوپدی کتامین-دیازپام می زنن فکر می کنن کتامین داروی جادوییه هر عملی میشه باهاش کرد!!

بخوام همشو بنویسم باید کتاب نوشت. فقط یه بار کنار یه کلینیسین اون ور آبی کار کنید قشنگ دستتون میاد از کجا اومدین و بهتون چه شکلی نگاه می کنن.

خلاصه بگم خدا از اون اساتیدی نگذره که به من و امثال من علم درست و درست رفتار کردن با حیوانات رو یاد ندادن؛ یه بار زحمت نکشیدن از اتاقشون بیان بیرون ببینن تو بخشا چه خبره؛ و طوری شد که الان که فهمیدیم چه خبره، همش به یاد جنایتهایی که در حق چهار تا زبون بسته کردیم افسوس بخوریم و مو به تنمون سیخ بشه. ما گذشتیم ولی خدا ازتون نگذره.

من بعنوان کسی که یک حیوان با مشکل ارتوپدی داشتم و به بیش از ده تا کلینیک و بیمارستان و دانشکده دامپزشکی مراجعه کردم و همه شون در اولین نگاه میگفتند نمیشه برای این کاری کرد، راحتش کنین، صد در صد با نظر روزنامه شرق موافقم.
من قبل از این تجربه فکر میکردم یکی از دلایلی که افراد دامپزشکی میخونند، بجز پرستیژ اجتماعی و عنوان دکتر بودن، عشق و علاقه ای ست که به حیوانات دارند؛ زهی خیال باطل. قصابهای سنتی ما عشقشون به حیوانات خیلی بیشتر از اینهاست.
دامپزشکهای ما به هیچ عنوان وجود حس و درد و ادراک برای حیوان قائل نیستند و هیچ حرمتی برای حق حیات حیوان قائل نیستند. احساسی که یک انسان برای اسباب بازیش داشته باشه بیشتر ازاحساس دامپزشکهای وطنی به حیوانات معصوم است.
البته من یک نفر رو در اینترنت دیدم که واقعا حیوانات رو دوست داشت وخیلی با من همدردی کرد و راهنمایی کرد ولی قبول کنید یک نفر از بیست نفر ، یعنی فاجعه.