دانشمندان روسیه اعلام کردند که موفق به کشف یک توله در سیبری شده‌اند که به‌خوبی حفظ شده است و حدود ۱۸ هزار سال قدمت دارد.
به گزارش حکیم مهر به نقل از زومیت، توله‌ای که به‌تازگی در
نزدیکی شهر یاکوتسک در شرق سیبری کشف شده، در زمان مرگ تنها ۲ ماه داشته است. این توله به
دلیل به دام افتادن در دل پرمافراست‌ها (خاک‌منجمد) شرایط فوق‌العاده سالمی دارد.
خود توله در روسیه نگهداری می‌شود، اما دانشمندان برای انجام آزمایش‌های ژنتیکی
بخشی از دنده‌ی آن را به سوئد برده‌اند. دانشمندان مؤسسه دیرین-ژنتیک سوئد که
پروژه‌ای مشترک بین دانشگاه استکهلم و موزه‌ی تاریخ طبیعی سوئد است، با استفاده از
روش سالیابی رادیوکربن قدمت این توله را ۱۸
هزار سال، یعنی در انتهای آخرین عصر یخبندان تخمین زده‌اند.
همان‌طور که در تصاویر هم می‌بینید، توله‌ی یافته‌شده به خوبی حفظ شده است و دندان‌ها و پوست و پوزه‌اش کاملا دست‌نخورده باقی مانده‌اند. دانشمندان جنسیت این توله را مشخص کردند و دریافتند او نر بوده است. از زمان کشف گونه‌ی ناشناس یادشده به او لقب «دوگور»(Dogor) داده شده که به زبان یاکوتی معنای «رفیق» را می‌دهد.
دانستن محل قرار گرفتن دوگور در درخت
تکاملی سگ‌ها می‌تواند، اطلاعات زیادی در مورد نحوه و زمان جدا شدن سگ‌ها و گرگ‌ها
از جد مشترکشان و همین‌طور زمان اهلی شدن سگ‌ها در اختیار دانشمندان قرار دهد.
هنوز تجزیه و تحلیل‌های DNA
کامل نشده است، از این جهت دانشمندان نتوانسته‌اند گونه‌ی
دوگور را به درستی مشخص کنند. از قرائن چنین برمی‌آید که دوگور هیچکدام از
معیارهای ژنتیکی لازم برای طبقه‌بندی به‌عنوان سگ یا گرگ را ندارد و احتمالا، یکی
از اعضای گونه‌ای باشد که نقش واسطه‌ای را در هنگام اهلی شدن سگ‌ها داشته‌اند.
دیوید استنتون، پژوهشگری از مؤسسه‌ی دیرین-ژنتیک در این رابطه به CNN گفت:
اطلاعات زیادی [از دوگور] در اختیار داریم و با این حجم از
اطلاعات باید بتوان گفت که به چه گونه‌ای تعلق دارد. اما اینکه نمی‌توانیم (گونه‌اش)
را مشخص کنیم، نمایانگر آن است که او به جمعیتی از اجداد سگ‌ها و گرگ‌ها تعلق دارد.
«لاو دالین»، متخصص ژنتیک تکاملی، یکی از
همکاران استنتون در مؤسسه دیرین-ژنتیک نیز در این رابطه گفت:
نمی‌توانیم نمونه‌ی اخیر را از گرگ‌های مدرن، گرگ‌های دوره‌ی
پلیستوسن (دوره‌ای از ۲٫۵میلیون سال تا ۱۰ هزار سال قبل) و سگ‌ها تفکیک
کنیم.
یکی از دلایلی که امکان تفکیک وجود ندارد، این است که قدمت
نمونه‌ی یافت‌شده دقیقا هم‌زمان با انشعاب بین گرگ‌ها و سگ‌ها است. احتمالا این
توله نمونه‌ای از یک گرگ مدرن اولیه یا نمونه‌ای از سگ‌های اولیه و شاید هم سگی
متعلق به دوره‌ی پلیستوسن بوده باشد؛ اما امکان دارد که آنچه اخیرا کشف شده درواقع
از اجداد گرگ‌ها باشد. در هر صورت اگر به نحوی ثابت شود که به گونه‌ای از سگ‌ها
تعلق داشته، احتمالا قدیمی‌ترین نمونه‌ی کشف شده از سگ‌ها لقب خواهد گرفت. رکورد
قبلی از قدیمی‌ترین سگ متعلق به بقایای ناقص سگی بود که در سال ۱۹۱۰ در
معدن بازالتی در نزدیکی شهر بن آلمان کشف شد. این سگ که به بن-اوبرکاسل مشهور است،
۱۴ هزار و ۲۲۳ سال قدمت داشت.
موضوع دیگر اینکه، منشأ سگ‌ها هنوز کاملا دانسته نمی‌شود،
همین هم نمایانگر اهمیت کشف جدید است. اولین سگ‌های اهلی حدود ۱۴ هزار تا ۱۶ هزار سال قبل در آسیا ظاهر
شدند، اما شواهد ژنتیکی نشان می‌دهد که انشعاب بین سگ‌ها و گرگ‌های باستانی در
بازه‌ی زمانی بین ۲۰
هزار تا ۴۰
هزار سال قبل اتفاق افتاده است. در همین حال، تصور می‌شود سگ‌ها در دو مقطع زمانی
و یک بار در آسیا و بار دیگر در اروپا اهلی شده‌اند. به‌نظر می‌رسد که سگ‌ها از
تباری از گرگ‌ها منشعب شدند که منقرض شده‌اند. به همین دلیل هم به دشواری می‌توان
چگونگی و زمان اهلی شدن سگ‌ها را به درستی مشخص کرد. از آنجایی که نیای مشترک سگ‌ها
و گرگ‌ها منقرض شده، برای چنین کاری نیاز به نمونه‌های باستانی است.
می‌توان تصور کرد توله‌ی به‌تازگی کشف شده نمونه‌ای از گونه‌ای
باشد که درواقع «حلقه‌ی گمشده تکاملی» بین گرگ‌ها و سگ‌ها محسوب شود؛ اما برای
اثبات این ادعا نیاز به زمان و شواهد بیشتری است. پژوهشگران مؤسسه دیرین-ژنتیک
اعلام کرده‌اند که در آینده آزمایش‌های بیشتری را روی این نمونه انجام خواهند داد
تا آرایش ژنتیکی آن را به درستی مشخص کنند و در نهایت بتوانند به نحو دقیق‌تری
گونه‌ای که به آن تعلق داشته را تعیین کنند.
