هر روز که می‌گذرد بر وخامت حال «نادیا» که اسیر سلول انفرادی تنگ و باریک شده، افزوده می‌شود بدون آنکه کسی را ککی بگزد و چاره‌ای اندیشه کند از برای نجات جانش!
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، «محمد بلوچ‌زهی» در ادامه یادداشت خود در روزنامه «اعتماد» نوشت: «نادیا» ۱۰ سال است که در تک سلول انفرادی گرفتار شده و زیست طبیعی از او سلب و نیز به رغم اینکه مریض احوال است و دوستداران و علاقه‌مندانش نگران، متاسفانه نه به امکانات بهداشتی و درمانی و پزشکی دسترسی‌ای هست و نه آنکه صدایش به جایی می‌رسد و دستش بند تا از حق معالجه و حقوق طبیعی و قانونی‌اش مستمر باشد و بهره‌مند. چند روزی است که برخی از فعالان و اهل دغدغه با اطلاع و کسب آگاهی از اوضاع و احوال بغرنج و نابسامان «نادیا» خواستار این شده‌اند که هر چه سریع‌تر نسبت به وضعیت سلامت جسمانی و نادیده گرفتن رنج‌های بی‌پایان این بی‌پناه صغیر، اقدامی عاجل شود تا بیش از آنکه فضای تنگ و غیراستاندارد سلول انفرادی بر وخامت حال و ضعف جسمانی ناپایدارش تاثیر سوء نگذاشته. حکایت تلخ و ناگوار «نادیا» گرچه در عصر حاکمیت قانون و خودآگاهی شهروندان و روشنگری آحاد مردم بعید به نظر می‌رسد که در جایی دگر اینچنین غمبار مجال رخ نمایاندن و به وقوع پیوستن یابد اما اگر به فرض مثال در هر کجای دیگر از این پهنه گیتی چنین اسفناک و با اعمال شاقه زیستن همراه بود قدر مسلم با بی‌تفاوتی شهروندانش اینگونه مواجه نمی‌شد و سکوت و سکون و انفعال! با کمال تاسف هنوز در گوشه و کنار کشور ما به ویژه در مناطقی توسعه نیافته که به حقوق جانداران و موجودات غیرخویش پایبندی نیست و کمترین توجه، دیده می‌شود که تمامیت‌خواهی آدمیان هر روز به انحای مختلف رخ می‌دهد و مجال وقوع پیدا می‌کند.
امیدوارم هر چه سریع‌تر نهادهای متولی و مراجع نظارتی با ورود به شیوه نگهداری «نادیا» و وضعیت نامطلوب فضای غیراستاندارد آن نسبت به بهبود شرایط زیستش اقدام جدی کنند. حال شاید پرسش پیش آید که «نادیا» کیست؟! بی‌مقدمه باید نوشت یک ماده خرس سیاه بلوچی از گونه‌های کمیاب و در خطر انقراض جانوری است و نیز در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت قرار دارد و می‌دانیم این خود به معنای در آستانه انقراض قرار گرفتن جدی این گونه ارزشمند و نادر حیوانی و حایز اهمیت بودن آن است.
امروزه اگر شاهد به صدا درآمدن زنگ خطر انقراض گونه‌های ارزشمند جانوری چون خرس سیاه بلوچی یا به عبارت محلی «مم» هستیم باید ریشه این خطر را در رفتارهای مستبدانه و خودخواهانه ما آدمیان جست چراکه شاید در گذشته چندان آگاهی از حقوق حیوانات نبوده اما اکنون در عصر اندیشه و آگاهی دیگر پذیرفتنی نیست که انسان به خاطر تفریح یا تامین نیازها و منافع خود بی‌رحمانه پشت پا بزند و نادیده انگارد حقوق حیوانی را.
«نادیا» ماده خرس سیاه بلوچی سال‌ها پیش توسط اداره کل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان از اسارت شکارچیان درآمد و با کمال تاسف به اسارتی دگر دچار شد! چند سال پیش با تصمیم مقامات و مسوولان حفاظت محیط زیست این خرس نجات یافته از چنگال شکارچیان برای تیمار و نگهداری بهتر به باغ وحش چاه نیمه زابل سپرده شد اما پس از آن چگونگی شرایط نگهداری و وضعیت جسمانی و سلامتی این توله خرس زیبا مورد غفلت واقع شد و فراموشی.
مطابق استانداردها و دستورالعمل‌های موجود تدوین شده توسط سازمان حفاظت و محیط زیست حداقل فضای نگهداری از خرس محیطی۳۰۰ متر مربعی برآورد شده که نه تنها نادیا از این امکان محروم است بلکه در یک محفظه تنگ و غیراستاندارد و به صورت انفرادی نگهداری می‌شود و هنوز در خصوص نحوه رسیدگی و تامین نیازهای اساسی این جانور در خطر انقراض، ابهامات و نگرانی‌هایی جدی وجود دارد.
چند سال پیش نیز در همین باغ وحش چاه نیمه زهک یک ماده شیر که دچار عفونت شدید چشمی شده بود به دلیل فقدان امکانات کافی، چشم آن تخلیه شد. گرچه خرس سیاه بلوچی در مناطقی چون سیستان و بلوچستان به دلیل باورهای بومی و محلی کمتر مورد آسیب مستقیم قرار می‌گیرد اما طی سال‌های گذشته، تلفاتی از این حیوان بر اثر برخورد با وسایل نقلیه با توجه به عبور جاده‌ها از قلمرو «مم» گزارش شده است.
خشکسالی، نبود تغذیه کافی در نزدیکی قلمرو «مم» و از بین رفتن منبع غذایی این حیوان به دلیل شرایط جوی و نیز هجوم به روستاها و باغات و محصولات کشاورزی از جمله مخاطراتی بوده که این حیوان ارزشمند را طی سال‌های اخیر با تهدید جدی مواجه کرده است.
اما باید به فال نیک گرفت و امیدوار بود که طی سال‌های گذشته هر چند اندک با ارتقای سطح آگاهی مردم بومی نسبت به اهمیت خرس سیاه بلوچی اکنون نسبت به گذشته تا حدودی فضای ایجاد شده به نفع «مم» بلوچستان بیش از هر زمان دیگر بوده و همین حساسیت به خودی خود، کار را برای صیانت این حیوان سهل‌تر خواهد کرد فقط بانیان امر لطف کرده «نادیا» و نادیاهای دیگر را که نجات‌شان از توان مردم عادی خارج است با پیگیری از خطر مرگ و اسارت در سلول‌های تنگ انفرادی نجات دهند تا بیش از این شاهد کاهش جمعیت انگشت‌شمار خرس سیاه بلوچی در یکی از مهمترین زیستگاه‌هایش در سطح کشور نباشیم. تا بعد.
