آموزش دامپزشکی؛ وزارت علوم یا وزارت بهداشت؟

حکیم مهر: «پایگاه خبری دامیران (اینجا)» در روز یکشنبه ۱۹ اردیبهشت‌ماه در اتاق خود در شبکه اجتماعی «کلاب‌هاوس» اقدام به برگزاری گفت‌وگویی با حضور فعالان حوزه دامپزشکی با موضوع «آموزش دامپزشکی؛ وزارت علوم یا وزارت بهداشت؟» نمود که مشروح آن تقدیم مخاطبان محترم می‌گردد:

آموزش دامپزشکی؛ وزارت علوم یا وزارت بهداشت؟

یکشنبه ۱۹/۰۲/۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۰۰ شب تا ۰۰:۴۵ بامداد دوشنبه

دکتر محمدکاظم کوهی، دانشیار سم‌شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران :

به نام خدا. عرض سلام و ادب خدمت همه همکاران ارجمند، من هم به هر صورت در خدمت شما هستم در رابطه با این موضوع با اهمیت که چند سالی پیگیر انجام آن هستیم؛ بخصوص در حال حاضر شاهد این بودم که تعدادی از افرادی که موافق الحاق بودند، به مخالف تبدیل شده‌اند.

 دکتر سارا ورزندیان، استادیار جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون :

سلام و عرض ادب. دانشگاه آزاد در این مورد پیش‌قدم بوده و آموزش دامپزشکی در حال حاضر زیر نظر معاونت علوم پزشکی هست و مشکلات خیلی زیادی برای ما پیش آمده؛ چون ساختار دامپزشکی متفاوت از پزشکی هست و یکی از اصلی‌ترین دلایل مشکلات این هست که تصمیم گیرندگان آن افرادی غیردامپزشک هستند.

 دکتر محمد ملازم، استادیار رادیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران :

بنده موافق پیوستن به وزارت بهداشت هستم. از نظر من دامپزشکی زیر نظر وزارت علوم مهجور مانده و مثال آن را در برخوردهای با دامپزشکان می‌بینیم.

بنده شخصا دو دیدگاه دارم به این موضوع؛ دیدگاه اول این هست که در حال حاضر دامپزشکی به نفعش هست که زیر نظر وزارت علوم بماند یا علوم پزشکی [وزارت بهداشت]. یک دیدگاه اینکه جدا کردن آموزش رشته‌های پزشکی جدا از سایر رشته‌ها غلط هست و هیچ جایی در دنیا سابقه ندارد.

دکتر فرانک رودحله، معاون توسعه بخش غیردولتی نظام دامپزشکی استان تهران:

بنده هم عرض سلام و احترام دارم. امیدوارم که همگی خوب و سلامت باشید. خیلی کوتاه نظرم را می­گویم. تا زمانی که ارگان‌های اجرایی دامپزشکی عضوی از وزارت بهداشت نباشند، انتقال صرفا آموزش دامپزشکی به وزارت بهداشت مورد قبول بنده نیست، مگر زمانی که کل مجموعه دامپزشکی به وزارت بهداشت منتقل شود.

حضور دامپزشکی زیر نظر وزارت بهداشت در بسیاری از کشورها دیده می­شود. در صورت این انتقال، از نظر بنده بسیاری از مشکلات حل می‌شوند و مشکلاتی همچون پذیرش افسارگسیخته دانشجو حل خواهند شد.

البته کشورهایی هستند که دامپزشکی آنها زیرمجموعه وزارت کشاورزی است. بنده ماموریت‌های مختلفی هم به بسیاری از کشورهای این‌چنین داشته ام. به عنوان مثال در کشور روسیه، دامپزشکی زیرمجموعه‌ای از وزارت کشاورزی است، اما در دوران حضورم کاملا این مسئله مشهود بود که دامپزشکی در این وزارتخانه دست پرقدرتی است. اما این لفظ جهاد در وزارت کشاورزی ما، اولویت این وزارتخانه را کشاورزی تعیین کرده است. دانشگاه آزاد از انتقال دامپزشکی به علوم پزشکی رضایت ندارد و مشکلات مختلفی پیش آمده . ممنون از وقتی که به بنده دادید.

 دکتر محمدمهدی علومی، استاد جراحی دانشکده دامپزشکی شهید باهنر کرمان:

امیدوارم همگی تندرست باشید. بحث انتقال آموزش دامپزشکی به وزارت بهداشت در سال‌های اخیر خیلی پرداخته شده. نظر من این است که انجام این کار نیازمند یک کار کارشناسی حرفه‌ای و زمانگیر هست. در زمان انتقال دامپزشکی از وزارت بهداشت بنده شاهد اتفاقات و مخالفت‌ها و موافقت‌ها بودم. در آن زمان مشکلات مختلفی برای ما پیش آمد و همچنین بسیاری مخالف جدایی از وزارت بهداشت بودند.

اگر از بنده سوال کنید که بازگرداندن مجدد دامپزشکی به زیرمجموعه وزارت بهداشت اتفاق فرخنده‌ای هست یا خیر، راستش را بخواهید بنده در پاسخ به این سوال تردید دارم. به همین دلیل هم عرض کردم که نیازمند ارزیابی دقیق و حساب‌شده است. لطفا طرفداران انتقال دامپزشکی به وزارت بهداشت اینطور فکر نکنند که برای ما فرش قرمز پهن کرده‌اند. دوستان عنایت داشته باشند که قرار نیست در جایگاه درجه یک قرار بگیریم و جایگاه ما بعد از پزشکی و دندانپزشکی و داروسازی خواهد بود. ولی من صد درصد هم مخالف نیستم. با فرمایشات خانم دکتر هم که پیش از من صحبت کردند هم موافقم .

دکتر آراسب  دباغ‌مقدم، متخصص بهداشت مواد غذایی و عضو کمیته بهداشت و سلامت مواد غذایی سازمان نظام دامپزشکی :

عرض سلام و شب بخیر خدمت همکاران گرامی . ببینید، بنده به عنوان کسی که در سیستم بهداشتی و درمانی انسانی هستم و از مقاطع کاردانی تا رزیدنتی تدریس کردم، نظر خودم را اعلام می‌کنم.

سیستم وزارت علوم سیستمی هست که با دکترای حرفه‌ای همخوانی ندارد. سیستم رزیدنتی و استیجری و… برای فردی مثل یک دکتر ادبیات اصلا شناخته شده نیست. این درحالی است که سیستم آموزش دامپزشکی بسیار شباهت به پزشکی دارد. در دامپزشکی هم  مانند پزشکی، سال‌های اولیه تحصیل مشغول واحدهای علوم پایه هستیم و پس از آن دوره‌های استیجری و اینترنی اغاز می‌شود که بصورت شبانه‌روزی است و باید دامپزشک دوره ببیند و به اتند خود پاسخگو باشد. افراد غیر دامپزشک هیچ درکی از این سیستم و نیازهای آموزش دامپزشکی ندارند. یکی از دلایل رشد قارچ‌گونه رشته دامپزشکی در دانشگاه‌های آزاد هم ریشه در همین مسئله دارد که رئیس واحد دانشگاه آزاد مثلا دکترای رشته صنایع چوب دارد و درکی از این ندارد که دامپزشک باید در دوران دانشجویی تجارب زیادی کسب کند و کیس‌های زیادی ببیند تا پروسه‌ی آموزشی او تکمیل شود.

موضوع بعدی اینکه تحقیقات علوم زیست‌پزشکی (بایومدیکال) یک به‌هم پیوستگی دارد که شما در تحقیقات در این حوزه کمتر موضوعی را پیدا می‌کنید که این رشته‌ها از هم جدا باشند، اما ما در حال حاضر از این رشته‌ها جدا افتاده‌ایم. یعنی شما فرض کنید که اگر پایان‌نامه‌ای بگیرید که کمی ارتباط پایه ای با رشته های علوم پزشکی داشته باشد، با مشکل مواجه می شوید. خود بنده برای پایان نامه این مشکل را داشته ام. در حوزه های ژنتیک یا ویروس شناسی یا بسیاری از رشته های دیگر این مشابهت ها وجود دارد.

حالا شما ببینید در وزارت بهداشت آنها چه بهایی به پزشکی می‌دهند و چه امکاناتی در اختیار آنهاست و چه بهایی به رزیدنت می دهند. همین الان که می‌بینیم در فضای مجازی هشتگ (#من_رزیدنت_هستم) به راه افتاده، رزیدنت آنها دارد حقوق می گیرد که از همین حقوق ناراضی است و شاید ده برابر ما هزینه پایان نامه هم می گیرند . بنده به شخصه شاهد این موضوع هستم که ما ده سال از آموزش پزشکی عقب هستیم.

 ... در خاطرات مکتوب خود این نکته را ذکر کرده اند و همچنین در مصاحبه ایشان با فصلنامه انجمن اپیدمیولوژی دانشکده دامپزشکی از خاطرات تشکیل بخش اپیدمیولوژی در دانشکده دامپزشکی ذکر کرده بود. تعریف کرده بودند که پس از بازگشت از آمریکا، برای اساتید توضیح داده بودند که اپیدمیولوژی بلدند. گفته بودند که چند سال وقت تلف کردید و خط و میله کشیدن یاد گرفته اید. در همان زمان کرسی اپیدمیولوژی در دانشکده پزشکی راه اندازی شده بود. ایشان می گویند ما ده سال از علوم پزشکی عقب هستیم. زمانی در پزشکی برای اساتید کارگاه های روش تحقیق، روش تدریس و روش آزمون به راه افتاد و اساتید را اجیار به شرکت در این دوره ها کردند، در حالی که به تازگی کارگاه های روش تحقیق در دامپزشکی به راه افتاده و همچنان اساتید ما در روش های تدریس و آزمون ضعف هایی دارند.

آنها رشته  PhD  صرفا با عنوان «آموزش پزشکی» دارند و دو نشریه ISI  دارد در ایران که سال ها تحقیق می کنند که به پزشک چه چیزی آموزش دهند. آموزش دامپزشکی آخرین بار در سال ۶۸ با امضای اقای دکتر راد نوشته شد که همین دو سه سال پیش این تغییر کرد. این ناپویایی در رشته دامپزشکی مشهود است و به نظر بنده این موضوع ریشه در بالادستی های ما دارد که درکی از دامپزشکی ندارند و آن را نمی شناسند.

در نهایت رأی بنده قطعا به سمت انتقال آموزش دامپزشکی به وزارت بهداشت می باشد.

دکتر محمدکاظم کوهی، دانشیار سم‌شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران :

زمانی که آموزش پزشکی را از وزارت علوم جدا کردند، بزرگترین خیانت در مجموعه آموزش عالی کشور اتفاق افتاد و هزینه های بسیار زیادی را به بدنه آموزش عالی کشور وارد کرد. با جدا شدن آموزش پزشکی از وزارت علوم، حتی رشته ادبیات فارسی ما لطمه خورد. در هیچ جای دنیا آموزش دو تکه نیست. آموزش کشور منهای آموزش پزشکی نیست. آموزش و اجرا دو قسمت جدا از هم هستند و آموزش و درمان نباید در یک مجموعه باشند. اما متقاعد شده ام که بازگشت به ادغام هم در حال حاضر باز هم هزینه های بیشتری دارد. مجموعه آموزش عالی در کشور ما متاسفانه نسبت به دیگر نقاط دنیا بسیار عقب هست اما مجموعه پزشکی تقریبا پا به پای دنیا پیش رفته است و دوستان نگرانند که این انتقال باعث سقوط آزاد آموزش پزشکی شود.

اما در این میان باید تکلیف آموزش دامپزشکی را مشخص کرد. به اعتقاد بنده یکسری خودخواهی ها صرفا منجر به ماندن آموزش دامپزشکی زیرمجموعه وزارت علوم شد وگرنه هر آدم عاقلی که بصورت جامعی تفکر می کرد، متوجه می شد که وظیفه ی سنگین پیگیری بر عهده دامپزشکی بوده و این رشته بازوی علوم پزشکی است. در کشوری که پیگیری ضعیف باشد، حتی اگر تمام اعتبارات کشور را خرج درمان کنیم، در نهایت روزی ما کم خواهیم آورد. دامپزشکی باید قوی باشد تا پزشکی موثر واقع شود. با توجه به بیماری های مشترک و بسیاری از مسائلی که خود شما بهتر می دانید.

الان مسئله ای که باعث شده ما به این نتیجه برسیم و ایمان داشته باشیم که اصلا جایگاه ما در وزارت علوم نیست، نوع برخوردی هست که انجام می شود. تصمیم گیرانی که برای دامپزشکی حضور دارند صلاحیت لازم را ندارند، به عنوان مثال در همین دانشگاه تهران، شورایی تصمیم گیری می کنند که اعضای آنها فارغ التحصیل از رشته های فنی یا الهیات و امثال اینها هستند و ما در مجموعه ای رشته ی دکترای عمومی را ارائه می دهیم که اصلا دکترای عمومی در آن تعریف خاصی ندارد. به عنوان مثال بچه های ما در خوابگاه دکترای عمومی را معادل لیسانس در نظر می گیرند.

حتی در پایان نامه هم مشکل داریم. در پایان نامه های تخصصی دانشگاه تهران مبلغ یک میلیون و دویست هزار تومان به عنوان هزینه تدوین پرداخت می کنند که برای دانشجوی ادبیات و الهیات مانند یک هدیه است اما برای دانشجوی دامپزشکی هزینه موش یا کیت هم نمی شود. همین هزینه در دانشگاه علوم پزشکی هفت میلیون تومان است، حتی بدون طرح. یعنی فقط با تصویب پایان نامه هفت میلیون تومان است و در صورت طرح شدن تا چهل میلیون تومان هم پرداخت می کنند.

ارتقای اساتید را هم شاهد هستیم. زمانی که استاد هیچ پولی برای پایان نامه در اختیار نداشته باشد، مجبور است که کارهای قدیمی و گذشته را تکرار کند و نیازی به بروزرسانی علمی خود ندارد. جزوات سی سال قبل تدریس می شود. داروهایی آموزش داده می شوند که سال هاست از قفسه داروخانه ها جمع شده. سم شناس ما سمومی را آموزش می دهد که سال هاست سرطانزا بودن آنها ثابت شده و از قفسه سموم برداشته شده. برای ارتقای اساتید، ما در دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، نود استاد داریم و سالیانه ۶۰ دانشجو می گیریم؛ یعنی برای هر دو دانشجو، سه استاد حضور دارد. این امر باعث می شود که میزان پایان نامه های اخذ شده توسط اساتید بسیار پایین است و اگر استادی در یک سال دو پایان نامه داشته باشد، دو استاد دیگر بدون پایان نامه می مانند. این در حالی است که در دانشکده ی مثلا ادبیات، دانشجو باید در صف پایان نامه توسط یک استاد بماند. عجیب است که امتیاز ارتقای اساتید به واسطه پایان نامه در این دانشکده ها با دانشکده ما یکسان است. این است که یک استاد ادبیات ظرف هشت سال می شود استاد تمام ولی در دانشکده دامپزشکی ظرف پانزده سال، یا حتی تا پای بازنشستگی همچنان دانشیار است.

یک قانونی را سال های پیش در کشور مصوب کردند به نام «محرومیت از مطب». تمامی پزشکان و دامپزشکان و همه فعالان وزارت بهداشت علاوه بر حقوق و مزایا، خارج از حکم آنها حدود ۳۰ تا چهل درصد حقوقشان را به عنوان محرومیت از مطب می گیرند، به دلیل اینکه در بیمارستان های داخل دانشگاه کار می کنند. در حالی که عموما مطب هم دارند. ما به اسم وزارت علوم با عنوان وزارت علوم از گرفتن این حق و حقوق محروم شدند. هر بار ما آمدیم محرومیت از مطب را اعمال بکنیم، تمام اساتید مجموعه وزارت علوم شامل ادبیات و الهیات و فنی و… بدون هیچ درکی از صحبت های ما، مانع این امر شدند.

اگر بخواهیم آسیب هایی که ما از این جدایی برشماریم، واقعا انتهایی ندارد و موارد متعددی را می شود اشاره کرد .  اما در رابطه با اجرا، الگوهای مختلفی در کشورهای مختلف وجود دارد. اما به نظر من اجرای دامپزشکی در کشور ما بهتر است زیر نظر وزارت بهداشت باشد. زیرا وزارت کشاورزی کشور ما مانند دیگر کشورها نیست و در وزارت جهاد کشاورزی ما، واژه ی کشاورزی در واقع زیر واژه ی جهاد حل شد و دامپزشکی هم اگر بخواهد به معنای واقعی کلمه در امر پیگیری مفید واقع شود، باید زیر مجموعه وزارت بهداشت باشد. اما از نظر بنده این امر اولویت دوم است و اصلی ترین موضوع، آموزش دامپزشکی است که باید یکجا و در کنار بهداشت باشد.

 دکتر قهرمانی :

سلام مجدد خدمت دوستان و همکاران عزیز. من می خواهم از یک منظر دیگر موضوع را بررسی کنم. آقایان دکتر کوهی و دکتر دباغ مقدم لطف کردند و به مسائل آموزشی پرداختند و نکات ارزنده ای را بیان کردند. اما من فکر می کنم هدف این بحث ها این هست که در عمل به یک نتیجه ای برسیم و معضلات دامپزشکی را برطرف بکنیم.

در همه جای دنیا علم در خدمت صنعت است و علوم سعی می کنند یک خروجی داشته باشند. ما الان معضلاتی که داخل دامپزشکی داریم خیلی زیاد است و دامپزشکان ما با مشکلات عدیده ای روبرو هستند. من با احترام به همه ی دوستان و عزیزان و اساتید، فکر می کنم همه ی این مباحث هم به وزارتخانه برنمی گردد؛ یک بخشی هم به خود دامپزشکان برمی گردد. زیرا ما  NGO ها و گروه های صنفی قوی ای نداریم که بخواهند از حقوق دامپزشکان حمایت کنند. یعنی حتی اگر ما زیرمجموعه وزارت بهداشت بشویم، باز هم وزیر بهداشت رئیس سازمان دامپزشکی را منصوب خواهند کرد و باز هم زیرمجموعه ی آنهاییم. اگر نتوانیم مستقلا عمل بکنیم، قوی باشیم و صدای خودمان را به گوش دیگران برسانیم، هیچ مشکلی حل نمی شود. مشکلی که به درستی اشاره شد این هست که الان خروجی دامپزشکی بسیار زیاد است و در عوض اصلا بازار کاری برای اینها وجود ندارد. اینکه به چه صورتی این دانشکده ها بصورت قارچ گونه ای فارغ التحصیل بیرون می دهند، بدون اینکه کاری داشته باشند .

ما یک  NGO قوی به نام نظام دامپزشکی داریم و دوستان خیلی زحمت می کشند، ولی من باز هم فکر می کنم نسبت به نظام پزشکی ضعیف است . به عنوان مثال نظام پزشکی در تعیین تعرفه های پزشکی دخیل است و به تازگی شورای عالی بیمه هم در تعیین این تعرفه ها دخالت دارد، اما وقتی یک نرخی تصویب شد کسی از آن تخطی نمی کند. در حالی که در دامپزشکی شما می بینید که دامپزشکان مسئول فنی می شوند، به چیزی که مصوب می شود اصلا عمل نمی شود و با حقوق خیلی پایین تر فعالیت می کنند و کارفرما به خود اجازه می دهد که هر طور دلش می خواهد با یک دکتر دامپزشک برخورد داشته باشد و اینها معضلاتی هست که دامپزشکان ما دارند.

ما برای اینکه در رابطه با اینکه زیرمجموعه کدام وزارتخانه باشیم بحث کنیم، اول باید بتوانیم انجمن های صنفی قوی داشته باشیم و اگر جایی زیرمجموعه وزارتخانه ای شدیم، بتوانیم حرف خودمان را به کرسی بنشانیم. من صحبت های خودم را تمام می کنم و فقط این نکته را متذکر می شوم که ما در دوره هایی در مجلس دامپزشک در هیئت رئیسه داشتیم و همه فکر می کردند قرار است اتفاقات خوبی بیفتد، اما واقعا اتفاقی نیفتاده به این دلیل که ما باید انجمن ها و صنف های قوی داشته باشیم تا از ما حمایت کنند.

 دکتر سعید منورصادق :

من از زمانی که از ایران بیرون امدم سعی کردم در رابطه با موضوعاتی که بازخورد و سود آن به من برنمی گردد در بین جمع ها اظهار نظر نکنم زیرا ممکن است دوستان به بنده بگویند که به شما ارتباطی ندارد. بنده فقط سعی کرده ام تجربیاتم را بگویم. الان هم دوستان همگی به درستی اشاره کردند. اجرا و آموزش جداست و صرفا می خواستم بگویم که برد و توانایی وزارت بهداشت از وزارت کشاورزی در کانادا بیشتر است و مشکلات دامپزشکان در کانادا دقیقا مشابه دامپزشکان ایران است.

 دکتر سارا ورزندیان، استادیار جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون :

در ادامه صحبت های دکتر دباغ مقدم، امتحان بورد در دانشگاه آزاد در حال حاضر بصورت سراسری است و در تهران برگزار می شود.

 دکتر علیرضا همایونی مهر، متخصص بیماری های پرندگان :

در مورد این مسئله، بنده کامل موافق این مسئله هستم که زیرمجموعه وزارت بهداشت باشیم به این دلیل که ما باید واقع بین باشیم. دکتر کوهی و دکتر دباغ و دکتر ملازم به دلیل اینکه در کادر آموزش مشغول به فعالیت هستند، بهتر درک اکادمیک دارند. در حال حاضر به لحاظ واقعیات باید ببینیم در کجای وزارت جهاد قرار داریم. مجموعه بالادست ما هنوز هم مهندسان دامپرور هستند و جایگاه ما در وزارت جهادی که عضوی از آن هستیم، جایگاه دست چندم است. بنده هم به عنوان فردی که هم عضوی از صنعت بوده ام و با کارهای مختلف وزارتخانه مرتبط هستم، می بینم که ارتباط ما کاملا یک ارتباطی هست که ما به عنوان سطح اول نیستند و همین الان  رئیس سازمان به عنوان معاون وزیر مطرح نیست. واقع بینانه نگاه کنیم و اینطور نگوییم که در وزارت علوم قوی تر هستیم. ما قطعا در وزارت بهداشت بازوی اجرایی قوی تری خواهیم داشت. شما در همه موارد می توانید این مسئله را ببینید.

در مورد بحث آموزش، بنده ورودی ۷۷ عمومی و ۸۳ دوره تخصصی بودم. شما همین الان مسئله آموزش را ببینید. وضعیت دامپزشکی بسیار بد است. مگر می شود در جایی از دنیا این همه دانشکده دامپزشکی داشته باشیم. مهمانان ما از یک کمپانی فرانسوی به ایران امده بودند و وقتی در جریان تعداد دانشکده دامپزشکی در ایران قرار گرفتند، بسیار متعجب شده بودند و با تعجب بسیار می گفتند که یعنی در ایران مردم در این حجم به حیوانات و دامپزشکی علاقمند هستند! اگر می گویند دامپزشکی در دانشگاه آزاد زیر مجموعه بهداشت رفته و حکایت هایی پیش آمده، اولا باید بگویم که این مسائل، حکایت های میمونی هست اگر علیرغم همان جریان ها هم زیرمجموعه وزرات بهداشت شویم، بنده مطمئن هستم که چه به لحاظ قدرت اجرایی و چه به لحاظ آموزش از این بی برنامگی خارج خواهیم شد.

نظر بنده این هست که مجموعه دامپزشکی کشور چه به لحاظ آموزش و چه به لحاظ اجرا، مجموعه ی ضعیفی هست و الحاقش به وزارت کشور منجر به بالندگی آن خواهد شد.

 دکتر فرانک رودحله، معاون توسعه بخش غیردولتی نظام دامپزشکی استان تهران:

بنده عرایضم را گفتم. به هرحال هر انجمن صنفی وظیفه اش هست که در جهت ارتقای آن صنف عمل کند، ولیکن چون ما متاسفانه یک سیستم ضعیف داریم و کل سیستم دامپزشکی چه در آموزش و چه در اجرا محدودیت ها همیشه موثر بوده و هیچوقت در سطح کلان نمی توانیم نظام پزشکی را با نظام دامپزشکی مقایسه کنیم، جای مقایسه ای در عملکرد وجود ندارد که این به نظرم به دلیل ضعفی هست که در مجموع داریم. همانطور که سازمان دامپزشکی از نظر سطح تحصیلات قابل مقایسه با سایر بخش های وزارتخانه نیست و همیشه در بحث ها گفته شده مجموع مدرک های سازمان دامپزشکی خیلی بالاتر از کل وزارتخانه است، ولیکن همیشه زیردست بوده و ضعیف عمل شده و وزارت جهاد در تلاش بوده با محدودیت هایی که ایجاد می کند، سازمان دامپزشکی را در یک موضع ضعیف قرار دهد.

بنده در اول عرایضم هم گفتم موافق انتقال آموزش به وزارت بهداشت هستم ولی مجموعه آموزش اگر به وزارت بهداشت منتقل شود، این جدایی آموزش از اجرا و همچنین ضعف اجرایی سازمان دامپزشکی باعث آسیب هایی می شود. شاید اگر سازمان دامپزشکی بصورت یک سازمان مستقل عمل کند خیلی عالی و قدرتمند باشد و در ادامه اگر قدرت اجرایی لازم را داشته باشد، می تواند با آموزش در وزارت بهداشت هماهنگ شود و دچار مشکل نشویم. اگر این هم نشد، بهتر است آموزش و اجرا در یک وزارتخانه قرار بگیرند تا دچار مشکل نشویم. ممنون از لطف شما و وقتی که در اختیار من قرار دادید.

دکتر محمد ملازم، استادیار رادیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران :

من با بسیاری از نقطه نظرات اساتید موافقم. اما شما فکر کنید که ما به وزارت بهداشت منتقل شدیم. هم آموزش و هم اجرا. آیا فکر می کنید قدرت نظام پزشکی مانند نظام دامپزشکی ما خواهد بود؟ بنظر بنده در صورت انتقال ما به وزارت بهداشت، در خوشبینانه ترین حالت ممکن مثلا ما الان واکسن کرونا زده بودیم .

من فکر می کنم جایگاهی که ایجاد کردیم جایگاه مناسبی است و استفاده نمی کنیم. به عنوان مثال ما همیشه جایگاه های خوبی در هیئت رئیسه دانشگاه تهران داشتیم اما آیا توانستیم دامپزشکی را به درستی تعریف کنیم؟ آیا قادر به تعریف دکتری عمومی در وزارت علوم بودیم؟ یا من احتیاج به بودجه ی بیشتری برای مطالعاتم دارم؟ یا در مسئله ی محرومیت از مطب. در واقع این اتفاق نیفتاد. یکسری از افراد ما بالا رفتند و خودمان با خودمان مسائل و اختلافات شخصی و سیاسی داریم.

به نظر من اگر ما یک تشکل منسجمی نباشیم، در هر جایی که باشیم. اینکه ما در وزارتخانه ای قرار گرفته ایم که اصلا طرح فعالیت و وظیفه ی مشخصی ندارد و مشکلات عدیده ای داریم صحیح است، اما به نظر بنده این مسئله ظاهر زیبایی دارد اما در باطن مشکلاتی را به دنبال خواهد داشت. مثلا ممکن است ما را به طرح اجباری بفرستند در حالی که الان حداقل طرح نداریم. نظر بنده این هست که اگر دامپزشکی قوی بخواهیم، باید تشکل های قوی داشته باشیم. شاید سال های آینده سرمایه های کشور به سمت آموزش یا دامپروری سوق داده شود. آن روز اگر بیاید، ما دوباره می خواهیم بجنگیم برای اینکه به جایگاه کنونی خود برگردیم؟

این نوع جابجایی بنظر بنده زیبایی هایی دارد اما در واقع نوعی فرار است. باید خودمان در جایگاه خودمان تلاش کنیم و به جایگاهی که حق ماست برسیم.

 دکتر محمدمهدی علومی، استاد جراحی دانشکده دامپزشکی شهید باهنر کرمان:

بنده از نظر همه بزرگواران استفاده کردم. فرمایش های دکتر کوهی را تایید می کنم. تفاوت های معناداری با دوستان در وزارت بهداشت داریم، اما این فرمایش دکتر ملازم را هم که اتفاقات خوب و بد ممکن است رخ دهد، می پذیرم. البته من هنوز عزم جدی در وزارت علوم و وزارت بهداشت برای این انتقال ندیدم، ولی اگر این موضوع جدی بشود این بحث نیاز به کارشناسی کامل دارد و بررسی شود که چه چیزهایی قرار است به دست بیاوریم و چه چیزهایی قرار است از دست بدهیم. کاملا موافق صحبت دکتر کوهی هستم که عدم انتقال دامپزشکی همراه با علوم پزشکی یک خطای استراتژیک بود اما به هرحال ما به یک جایگاهی دست یافته ایم و جایگاهی برایمان تعریف شده است. خوشحال شدم از شنیدن صدای دوستان و ممنون از وقتی که در اختیار بنده قرار دادید.

 دکتر عبداوی نژاد :

اولا بنده خودم در جنبشی که چند وقت پیش برای الحاق به وزارت بهداشت از طرف دانشجویان شروع شد حضور داشتم، اما تا جایی که به یاد دارم علت اینکه موفق نشدیم این بود که وزارت بهداشت ما را نپذیرفت و در کنار آن وزارت جهاد نیز نپذیرفتند.

دکتر ملازم صحبت های قابل تاملی داشتند. این نکته که وزارت بهداشت در جایگاه بالاتری قرار دارد صحیح است اما به نظر من مشکلات دامپزشکی در سطح آموزش به دلیل کاستی هایی است که در وزارت علوم وجود دارد. شاید اگر در وزارت علوم دامپزشکانی داشتیم که می توانستند خود را مطرح کنند، اصلا نیاز به انتقال پیدا نمی شد. چرا در سال هایی که در این وزارتخانه بودیم نتوانستیم خود را مطرح کنیم؟ چرا در وزارت علوم نتوانسته ایم از حقوقمان دفاع کنیم؟ در تمام دنیا بحث آموزش زیر نظر وزارت علوم است و این یک امر طبیعی است. من فکر می کنم اینها به کم کارآمدی نظام و سازمان خودمان برمی گردد.

 من دوره ای از تحصیل خود را در دانشگاه آزاد تبریز سپری کردم. فاصله دانشگاه آزاد تبریز از دانشگاه سراسری تبریز با پای پیاده ده دقیقه بود و بسیاری از اساتید مشترکا در هر دو دانشکده فعالیت داشتند. این مسائل نباید وجود داشته باشند. ما بیشتر از هر چیز به یک هیئت و گروه منسجم و کارآمد نیاز داریم. به تعدادی دامپزشک کاربلد و تشکل های دامپزشکی که فعال باشند. ما قانونی در زمینه پناهگاه ها نداریم. قانونی در زمینه ی حیوانات خانگی نداریم. قانونی در زمینه تغذیه حیوانات نداریم. ممنونم از دعوت شما .

 دکتر عبدالمالکی :

خیلی ممنونم از ایجاد امکان این صحبت ها و این بستر. من یک گلایه ای دارم از اساتید خودم در دانشگاه تهران. به این دلیل که بنده به عنوان شخصی که در دانشگاه تهران فعالیت کردم، بدنه دانشگاه تهران و قدرت سیاسی آن را می شناسم و می دانم که سیاست های بالادستی در وزارت علوم برای دامپزشکی عمدتا با مشورت اساتید دانشگاه تهران هست. گلایه من از این بابت هست که این مسائل مرتبط با وزارتخانه و امنیت شغلی دامپزشکان و مسائل صنفی را با لابی های گسترده ای که دارند و قدرت چانه زنی ای که دارند، حل کنند. دکتر ملازم به خوبی به این نکته اشاره کردند که دامپزشکان در معاونت های دانشگاه تهران حضور داشته اند. بنابراین اساتید دانشگاه تهران اساتیدی هستند با قدرت بسیار زیاد که مثال های متعددی از آن سراغ داریم .

یک نکته دیگر اینکه بنده با صحبت های دکتر ملازم موافق هستم. شما الان دغدغه ورود به وزارت بهداشت را دارید. اگر منتقل شویم چه می شود؟ بنده در حال حاضر هیئت علمی دانشگاه آزاد هستم. از زمان انتقال آموزش دامپزشکی به آموزش پزشکی، جلوی پذیرش بیش از حد دانشجو گرفته شده است. در سال ۹۷ ما سونامی واقعی پذیرش در دانشگاه ها را داشتیم و دانشگاه های آزاد سه تا چهار برابر ظرفیت خود دانشجو پذیرش کردند. مسئولان مرتبط در نظام و سازمان هنوز با معضل اشتغال این عزیزان مواجه نشده اند و باید منتظر باشند. ما حتی برای آموزش به این ورودی هم دچار بحران هستیم؛ شما فکر کنید این جمعیت وارد بازار کار شوند. ما طبق مصوبه ای که داریم بیشتر از ۴۵ تا ۵۰ نفر حق پذیرش دانشجو نداریم. نکته مثبت دیگر، سراسری شدن امتحانات در دانشگاه است؛ مانند امتحان بورد و علوم پایه.

یکی از مهم ترین دغدغه هایی که می تواند حل بشود، این است که دامپزشکانی که در مقطع  PhD وزارت بهداشت قبلا شرکت می کردند و الان محروم می شوند، با این الحاق حل می شود . یکی دیگر از دغدغه هایی که می تواند رفع شود، توانایی اخذ شماره نظام پزشکی و فعالیت آزمایشگاهی و بالینی است.

پیشنهاد بنده این است که ما به عنوان یک مجموعه بزرگ که هم بر سلامت جامعه تاثیر داریم و هم فعالیت های دامپزشکی در حوزه های مختلف پر اهمیت و تاثیرگذار است، بایستی یک سازمان مستقل خودمان را داشته باشیم مانند سازمان محیط زیست. به نظر بنده ما از طرف هر دو وزارتخانه تحت فشار و آسیب پذیر هستیم. خود وزارت جهاد کشاورزی اجازه ی جداسازی دامپزشکی را از این وزارتخانه را نمی دهد . سپاسگزارم از شنوندگان عزیز.

 دکتر علیرضا چاروقچی :

سلام و عرض ادب خدمت همکاران عزیز. ببینید ما برای هر کاری که می خواهیم انجام بدهیم، باید از یک کلمه «برای» استفاده کنیم. ما می خواهیم به وزارت بهداشت برویم برای چه چیزی؟ بنده متوجه نشدم که هدف اساسی ما از این انتقال چیست.

نکته دیگری که می خواهم به آن اشاره کنم این است که وزارت بهداشت هم آموزش پزشکی را بر عهده دارد و هم امور اجرایی و ادامه کار فارغ التحصیلان، در نتیجه می توانند به خوبی مسائل مالی را کنترل کنند. اما مشکل ما این است که آموزش ما در وزارت علوم است و کار ما در وزارت جهاد است که مشکل از اینجا شروع می شود. بنابراین وزارت جهاد در برنامه ریزی آموزشی و پذیرفته شدگان در کشور هیچ نقشی ندارد و علوم هیچ نقشی در دوره بعد از فارغ التحصیلان ندارد. مهمترین نکته این است که آموزش و اجرا را یکی کنیم؛ حالا یا وزارت علوم یا سازمان دامپزشکی یا وزارت بهداشت.

بحث بعدی اینکه تعداد دانشجو زیاد است، به خودمان برمی گردد. یعنی اینکه ما در حال حاضر بیش از پیش دامپزشکان متخصص داریم. اینها می خواهند در جایی هیئت علمی بشوند. تعدادی جمع می شوند و با یک فرد سیاسی ارتباط می گیرند و می خواهند دانشگاه آزاد بزنند. در همین شهر تبریز یک دانشگاه آزاد و یک دانشگاه سراسری وجود دارد. در شهر کناری که شبستر نام دارد هم یک دانشکده دامپزشکی تاسیس شده است. دلیل آن چیست؟ یکی از دوستانی که اینجا نتوانسته هیئت علمی دانشگاه بشود، رفته آنجا دانشکده راه انداخته! جمع بندی بنده این است که ما در هر جا که باشیم باید از آموزش تا اجرا در یک جا باشیم . ممنون از توجه شما.

 دکتر محمدکاظم کوهی، دانشیار سم‌شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران :

یک سری نکات مطرح شد که بنظرم باید نکاتی را عرض کنم. یکی این که می گویند دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران همیشه در هیئت رئیسه نماینده داشته اما کاری نکرده اند. ما از بین ۹ نفر عضو هیئت رئیسه در بهترین حالت ۳ نفر عضو داشته ایم و همه این جمع های شورایی با نظر جمع تصمیم گیری می کنند و ما هر وقت در این جمع عضوی داشتیم برعکس نتیجه گرفتیم و همیشه رای گیری را باخته ایم. در رابطه با هیئت علمی ۲۱۰۰ نفر هیئت علمی دارد و ۴۰۰۰۰ دانشجو که از این میان ۹۰ نفر هیئت علمی دامپزشک هستند و ۴۰۰ نفر دانشجو. یعنی یک درصد دانشجویان دانشگاه تهران دامپزشکی هستند.

بحث بعدی رشد قارچ گونه دانشکده دامپزشکی است؛ خصوصا دانشگاه آزاد. علت این علاقمندی دانشگاه آزاد را عرض خواهم کرد. در دانشگاه های دولتی چون برای دانشجو هزینه می کنند، دانشجویان دامپزشکی را در اعتبار دادن و خوابگاه دادن و… معادل کارشناسی حساب می کنند. ولی در دانشگاه آزاد مقطع دکتری حساب می کنند و چون شهریه دکتری می گیرند معادل دکتری می دانند.

یک نکته دیگر، اینکه دوستان می فرمایند اگر برویم زیر نظر وزارت بهداشت چه اتفاقی می افتد، بنده می گویم اصلا هیچ اتفاقی نیفتد. یک کارمند و کارشناس در دانشگاه علوم پزشکی الان ۵۰ درصد حقوق بالاتری دریافت می کند با کار مشابه. هیئت علمی های وزارت بهداشت در شرایط مساوی ۹۰ درصد حقوق بالاتری دارند. دانشجوها برای پایان نامه ها ۱۴ برابر اعتبار بیشتری دریافت می کنند. دانشجوهای پزشکی معادل حقوقی که بیمه مشخص می کند حقوق دریافت می کنند .

 دکتر آراسب  دباغ‌مقدم، متخصص بهداشت مواد غذایی و عضو کمیته بهداشت و سلامت مواد غذایی سازمان نظام دامپزشکی :

بنده عرایضم را کوتاه می کنم. تشکر می کنم از دکتر کوهی عزیز که دید کاملی به هر دو حوزه دارند. نکته ای که وجود دارد این است که بحث ما بحث آموزش دامپزشکی است و نه اجرا. که تعدادی از دوستان به آن اشاره داشتند. نکته دیگر اینکه دوستان از اشتباه بودن انتقال آموزش پزشکی به وزارت بهداشت می گویند و از آن گله دارند که دیگر این اتفاق رخ داده و قابلیت بازگشت ندارد و کسی دست به آن ساختار نمی زند. بنده هم در جلساتی که با کمسیون آموزشی مجلس داشتم، متوجه این موضوع شدم که آموزش پزشکی و بهداشت و درمان آنقدر در هم تنیده شده اند که جداسازی آنها کار دشواری است و از طرفی رؤسا و مسئولین دانشگاه های علوم پزشکی با این جداسازی مخالفت خواهند کرد.

بحث دیگر استقلال سازمان دامپزشکی مانند سازمان محیط زیست است. نکته ای که وجود دارد این است که سازمان محیط زیست اصلا شرایط مساعدی ندارد و حافظ محیط بان خودش نمی تواند باشد و بودجه ی خیلی کمی دارد. یکسری دیگر از دوستان به این نکته اشاره داشتند که همت جمعی را بالا ببریم و فعالیت صنفی قوی تری داشته باشیم، اما بنظر بنده وزارتخانه ما اصلا ظرفیت این موضوع را ندارد. وزارت علوم اصلا ساختار مناسب و ظرفیت برای رشته دامپزشکی ندارد .

نکته دیگر اینکه برخی دوستان درگیر یکسری مسائل نیستند. بنده به دلیل اینکه هم مسئولیت آموزشی دارم و هم مسئولیت اجرایی، با یکسری مسائل دست به گریبان هستم. اگر خاطرتان باشد چند سال پیش آمدند در سازمان ارتش درجه ی دامپزشکان را یک درجه آوردند پایین و گفتند پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان بشوند ستوان یکم و دامپزشکان بشوند ستوان دوم. اما اگر در آن مقطع بنده در آن جایگاه نبودم و نامه نگاری های متعدد نمی کردیم، به هیچ عنوان به حالت قبل بر نمی گشت. فکر این موضوع از کجا آمده بود؟ از آنجایی که یک فردی آمد و گفت اینها وزارت بهداشتی نیستند و دکترای اینها معادل فوق لیسانس است و وزارت علومی هستند. دوستانی که سربازی رفته اند تفاوت این دو درجه را درک می کنند و می دانند این موضوع چه سرشکستگی ای می توانست باشد!

یا شما ببینید الان بحث خدمت نخبگان در علوم پزشکی تعریف شده است که یکدفعه آمدند و گفتند که دامپزشکان جزو اینها نیستند و چقدر مکاتبه کردیم تا بگوییم دامپزشک هم دکتر است! این زیرمجموعه ی بهداشت نبودن دامپزشکی مصائبی دارد که سال های سال است گریبانگیر ماست.

در نهایت ماجرا هم ما یک کشور وارد کننده نهاده و محصولات کشاورزی و دامی هستیم، اما هر جا بحث سلامت پیش می آید، کشور حساس می شود. شما ببینید وزارت بهداشت به خاطر کرونا چقدر امکانات گرفت. مردم در جریان هستند که به پرستاران و پزشکان چقدر به عنوان حق کرونا می دهند. چقدر امکانات و تجهیزات خریدند برای بیمارستان ها. کاری که سازمان دامپزشکی هیچ وقت نتوانست در رابطه با آنفلوانزا بکند. اینها یعنی بحث سلامت حرف اول و آخر را در کشور ما می زند. همین که در گروه علوم تجربی برترین دانشجویان در سه چهار رشته برتر درس می خوانند و کسی که جا می ماند، می رود … می خواند و در نهایت می آید می شود رئیس ما در … تکلیفش مشخص است.

نکته ی دیگری که وجود دارد این است که مجوز دانشکده های پزشکی مرتبا بررسی مجدد می شود و اینطور نیست که یک دانشکده مجوز گرفت بتواند همیشه به فعالیت خود ادامه بدهد. حتی کتابخانه های دانشگاه های علوم پزشکی از لحاظ به روز بودن کتاب هایش مرتبا بررسی می شود. دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران به عنوان دانشگاه مادر چه امکاناتی در کتابخانه دارد؟ در حیطه تخصصی بنده ، کتابخانه منزل بنده بسیار کامل تر از کتابخانه دانشکده دامپزشکی است. حالا با این وضعیت رزیدنت هم می گیرد! من در زمانی که دانشجوی تخصص در دانشگاه تهران بودم، زمانی که استادی دیر می آمد یا کلاسی برگزار نمی شد، ما ساعت ها در راهرو دانشکده آواره بودیم در حالی که در علوم پزشکی تمام امکانات رفاهی لازم برای رزیدنت باید فراهم باشد. از اینترنت و وای فای تا محل اسکان و تعداد کامپیوتر در اختیار رزیدنت همه چیز مورد بازدید قرار می گیرد. اصلا اتفاقاتی که آنجا رخ می دهد با دامپزشکی قابل مقایسه نیست. من خواهش می کنم از دوستان مخالف که یک روزی وقت بگذارند و با معاونین آموزشی دانشگاه علوم پزشکی صحبت کنند و در جریان قرار بگیرند . بنده دیگر عرضی ندارم و ممنونم از توجه شما.

دکتر عبدالمالکی در ادامه صحبت های دکتر دباغ مقدم :

بنده از لفظ سازمان محیط زیست صرفا به عوان یک مثال یاد کردم و ما اصلا قرار نیست مانند آنها باشیم. بیشتر بحث ما این است که وزارت بهداشت به ما برای الحاق به علوم پزشکی خوش آمد نمی گوید. ما در دانشگاه آزاد با این مشکل مواجه هستیم که ما را نمی پذیرند. صرفا یکسری نکات مثبت مانند آزمون های سراسری اتفاق افتاده. از انجایی که دامپزشکی به سایر صنایع پول آوری با گردش مالی بالا وابستگی دارد، به نظرم باید یک اتفاق داخل مجموعه رخ دهد.

دکتر هاشمیان :

ممنون از ایجاد این روم و کلاب. بنده تا جایی که متوجه شدم شما به دانشگاه های برتر کشور اشاره داشتید. بنده در دانشگاه کرمانشاه تحصیل کردم که شاید یکی از ضعیف ترین دانشکده های ایران هست. زمانی که من وارد شدم، ۱۹ هیئت علمی داشت. کمبود بیش از حد هیئت علمی همیشه مشهود بود. دانشگاه تهران قدرت علمی در سطح علوم پزشکی را داشته باشد، اما این موضوع برای دیگر دانشگاه ها ممکن است دردسرساز شود.

 دکتر خیری :

سلام عرض می کنم خدمت همه همکاران عزیز. در رابطه با بحث آموزش، چیزی که بنده در وزارت علوم و بهداشت دیدم، تفاوت بودجه هایی هست که وجود دارد و بسیار تاثیرگذار است. تفاوت حقوق ها. شکاف علمی ای که به وجود آمده و روز به روز بیشتر می شود. به عنوان مثال از چهار پنج سال پیش این شکاف خیلی عمیق تر شده است. فردی که وارد بازار کار می شود ترجیح می دهد در سطوح پایین وزارت بهداشت بماند ولی وارد مناصب بالاتر وزارت علوم نشود. وقتی این اختلاف حقوق وجود داشته باشد، این شکاف علمی را هم در پی دارد. تا جایی که دانشجوهای دامپزشکی به دنبال استفاده از کلاس ها و جزوات علوم پزشکی هستند.

مبحث دیگر در رابطه با دکترای عمومی دامپزشکی است که به چشم دکتری دیده نمی شود. بنده هیچ مقایسه ای بین دو رشته ندارم. هیچ رشته ای جایگاه بالاتر یا پایین تر ندارد. چیزی که اهمیت دارد این است که یک رشته چگونه جایگاه خود را معرفی کند!

نکته مهمی که وجود دارد و بنده زیاد به چشمم امده این است که مسائلی بین خود دامپزشک ها وجود دارد منجر به این عقب افتادگی شده؛ تا جایی که بسیاری از افراد نمی دانند اصلا دامپزشک چیست و چه اطلاعی دارد. به عنوان یک مثال خدمت تان عرض می کنم؛ هنگامی که به تازگی وارد رشته تخصصی خود در وزارت بهداشت شده بودم، یکی از دوستان داروساز به من گفتند مگر در دامپزشکی از اوپیوئید استفاده می کنید؟؟ گفتم بله. پرسیدند به چه عنوان؟ احتمالا به عنوان آنتی بیوتیک. ببینید چقدر ممکن است یک فرد با دامپزشکی بیگانه باشد و فکر کند کلا کاربرد داروها در دامپزشکی متفاوت است. اینها ریشه در عدم شناخت مردم از ما و جایگاه ما است .

به نظر بنده نهایتا در صورت انتقال، اتفاقات بسیار خوبی رخ خواهد داد و بسیاری از مشکلات حل خواهد شد اما انتظار آرمانشهر شدن ناگهانی را هم نباید داشت .

 دکتر محمودی :

با تاکید بر صحبت های دکتر هاشمیان یک مثال می زنم. یک دانشجوی ترم پنج که حداقل ۵ میلیون شهریه می دهد و دانشگاه سالانه فقط از این ورودی یک میلیارد درآمد دارد. در همین دانشگاه  کلاس آناتومی بخاطر نبود یک مرغ و خروس برگزار نمی شود . اشاره بنده به عدم نظارتی است که مشاهده می شود .

 دکتر امینیان :

در رابطه با این موضوع مسائل مختلفی مطرح هست. از مسائل آموزشی تا مسائل اجرایی و بازار کار و اشتغال. ماهیت کار ما پیوند مستقیم با وزارت بهداشت دارد. بنده در یکسری امور تحقیقاتی مرتبط با کرونا در محافلی حضور داشتم که تعجب می کردند از اینکه یک دامپزشک راجع به توکسیکولوژی و فارماکولوژی و امنیت دارویی اطلاعاتی داشته باشد. به نظر بنده انتقال به وزارت بهداشت علیرغم اینکه ممکن است مشکلاتی داشته باشد اما فواید آن دوچندان است.

 دکتر محمدعلی راد، استاد بازنسشته دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران (که افتخار حضور ایشان را در روم نداشتیم، ولی لطف کردند که دیدگاه شان را برای ما ارسال کردند که باعث افتخار و مسرت ماست):

همانطور که حتما می دانید، نظر اینجانب در خصوص جایگاه آموزش و پژوهش دامپزشکی در وزارت بهداشت است و اینک پس از قریب چهل سال به نظر می رسد برای نسل جوان هم جایگاه واقعی دامپزشکی در نظام آموزش عالی گروه پزشکی در حال جا افتادن است. در این زمینه نسل ما تلاش های زیادی کرده است ولی متاسفانه به علت عدم یکپارچگی طرز تفکر همکاران در سازمان دامپزشکی کشور، موسسه رازی و دانشکده های دامپزشکی در ادوار گذشته، وقتی قریب چهل سال پیش در کمیسیون آموزش عالی مجلس شورای اسلامی، آموزش پزشکی از وزارت فرهنگ و آموزش عالی جدا می شد، برخی از از اساتید دانشکده دامپزشکی مادر (تهران) برخلاف تفکر صحیحی که به پیش می رفت، رای نیاورد و در رای گیری ففط دست اینجانب به عنوان موافق بلند بود. وزیر وقت بهداری آن زمان به اینجانب گفت نگران نباشید؛ شش ماه بعد یک پیشنهاد الحاق آموزش دامپزشکی را به مجلس می دهیم موضوع حل می شود؛ که شش ماه قول وزیر بهداری وقت (آقای دکتر منافی) شده است چهل سال!