حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «از لحاظ پرداخت حقوق میان دامپزشکان خانم و آقا فرق وجود دارد،
تا جایی که برخی کارفرمایان میگویند مسئول فنی خانم بیاوریم تا پول کمتری به او بدهیم.»
این را «دکتر مرضیه ابراهیمی» یکی از بانوان دامپزشک فعال در استان اصفهان به حکیم
مهر میگوید: «زمانی هم که در کشتارگاه بودم، گاهی حس میکردم که اگر مرد باشم و دو
بار فریاد بزنم، حرفم جدیتر گرفته میشود.»
وی تصریح میکند: «در جاهایی میدیدم که مردم
به این دلیل که من یک دامپزشک خانم هستم، به من اعتماد نمیکنند. به مرکز که مراجعه
میکردند، میگفتند با دکتر کار داریم، من میگفتم که خودم هستم و با تعجب میپرسیدند
که شما دکتر هستید؟ این مسائل خیلی اذیتکننده بود.»
حکیم مهر: خانم دکتر، ورودی چه سالی و کدام
دانشگاه هستید؟
بنده ورودی سال ۹۱ دانشکده دامپزشکی دانشگاه دولتی شهرکرد هستم و در سال ۹۷ با مدرک دامپزشکی عمومی از این دانشکده فارغالتحصیل شدم.
حکیم مهر: چه شد که رشته دامپزشکی را اتنخاب
کردید؟ آیا از قبل نسبت به آن علاقه داشتید یا دست تقدیر شما را وارد این رشته کرد؟
در واقع هر دوی این مسائل دخیل هستند، چون
من تا حدودی نسبت به رشته دامپزشکی شناخت داشتم. البته میزان این شناخت محدود بود چون
از نظر من آن طور که باید به رشته دامپزشکی پرداخته نشده و این رشته شناخته شده نیست.
البته دامپزشکی رشته فوقالعاده گستردهای است و اتفاقا با انسان و محیط انسانی سر
و کار دارد. لذا میبایست در مورد آن فرهنگسازی بیشتری صورت گرفته و بیشتر شناخته
شود.
چند نفر از اطرافیان و آشنایان من دامپزشک
بودند و به همین خاطر من در مورد این رشته تقریبا اطلاعات داشتم، اما از طرفی دست تقدیر
هم در ورود من به این رشته دخیل بود.
حکیم مهر: بعد از فارغالتحصیلی چه کردید؟
بلافاصله بعد از فارغالتحصیلی در یک شرکت
پخش دارو و واکسن استانی واقع در استان چهارمحال و بختیاری، شهرستان شهرکرد بهعنوان
مسئول فنی مشغول به کار شدم و حدود یک سال مسئول فنی آنجا بودم. در آنجا کار من بیشتر
نظارت بر روی واکسنها و داروهایی بود که وارد شرکت میشد تا از لحاظ سلامت، حمل و
نقل اصولی و تاریخ مناسب، مشکلی نداشته باشند. در ادامه و به مدت یک سال در شهرستان
گلپایگان استان اصفهان به عنوان مسئول فنی واحد کشتارگاه بلدرچین مشغول به فعالیت شدم.
حکیم مهر: آیا فعالیت در کشتارگاه سخت نبود؟
من در کشتارگاه مسئول فنی بودم و از آنجا
که آن کشتارگاه یک واحد کوچک به شمار میرفت، از لحاظ سختی کار و... در مضیقه نبودم.
کشتار در طول روز انجام میشد و من سر کشتار حضور پیدا میکردم تا بلدرچینهای ورودی،
مشکلی نداشته باشند، سالم باشند و آزمایشهای لازم را انجام داده باشند. از طرفی اگر
قرار است که باری به واحد بستهبندی انتقال داده شود، سالم باشد و کشتار به درستی انجام
شود. در آنجا مشکل خاصی نداشتم و با فعالیت سخت و آزاردهندهای مواجه نبودم. چون نظارت
بر فرآوردههای دامی که به مصرف انسان میرسد، از گوشت و پشم و... گرفته تا امحا و
احشاء داخلی، جزئی از رشته دامپزشکی است.
حکیم مهر: بعد از کشتارگاه چه کردید؟
بعد از آن به دنبال اخذ پروانه درمانگاه و
مایهکوبی وابسته رفتم تا به صورت مستقل کار کنم. در حال حاضر نیز عمده فعالیت من ویزیت
حیوانات خانگی است و در زمینه دام بزرگ خیلی کار نمیکنم. فعالیت مایهکوبی نیز به
این صورت است که واکسن را از مراکز پخش میگیریم و واکسیناتور ما واکسنهای دامی را
در منطقه تزریق میکند.
حکیم مهر: در این سالهای فعالیت، آیا اتفاق
افتاد که در جایی به واسطه اینکه خانم هستید، از لحاظ نیروی بدنی کم بیاورید و نتوانید
آن کار را انجام دهید؟
حقیقتا از لحاظ بدنی خیر. اما در جاهایی میدیدم
که مردم به این دلیل که من یک دامپزشک خانم هستم، به من اعتماد نمیکنند. به خصوص در
اینجا که ما با دامداران کار میکنیم. در شهرهایی که دام بزرگ، گاو و گوسفند زیادی
وجود دارد، دامداران دامپزشک خانم ندیده بودند. به مرکز که مراجعه میکردند، میگفتند
با دکتر کار داریم، من میگفتم که خودم هستم و با تعجب میپرسیدند که شما دکتر هستید؟
این مسائل بیشتر اذیتکننده بود تا نیروی بدنی.
البته در حوزه دام بزرگ، سختیهایی وجود دارد
که گاها برای دامپزشک مرد هم سخت است. مثلا در خصوص سزارین گاو، بیرون کشیدن حیوان
سخت است و حتی ممکن است لازم باشد که دو سه نفری این کار انجام شود، چون گوساله سنگین
است. در جایی که بنده مسئول فنی بودم، نیازی به قدرت بدنی نبود و در جای کنونی هم نیازی
نیست. اما اینکه دامپزشک خانم را کمتر میپذیرفتند و ما ناشناخته بودیم، لذا کمی دیرتر
به ما اعتماد میکردند و باید به گونهای خود را ثابت میکردیم و این از لحاظ فکری
اذیتکننده بود. البته به هر حال دامپزشک باید خود را ثابت کند که میتواند از پس کار
برآید اما شاید برای خانمها کمی سختتر باشد و اعتماد دیرتر به وجود بیاید.
حکیم مهر: نگاه کارفرما به یک مسئول فنی خانم
چگونه است؟ آیا به اندازه کافی جدی گرفته میشدید؟
زمانی که مسئول فنی شرکت دارویی بودم، کارفرمای
من خانم و به همین دلیل با کار خانمها آشنا بودند. اما به طور کلی از لحاظ پرداخت
حقوق میان دامپزشکان خانم و آقا فرق وجود دارد. تا جایی که برخی کارفرمایان میگویند
مسئول فنی خانم بیاوریم تا پول کمتری به او بدهیم. آنها علنا این مساله را به روی ما
میآورند. زمانی هم که در کشتارگاه بودم، گاهی حس میکردم که اگر مرد باشم و دو بار
فریاد بزنم، حرفم جدیتر گرفته میشود. در کشتارگاه این مساله پیش میآمد، اگرچه شخصی
که کارفرما بود، واقعا انسان محترمی بود اما با این حال گاهی حرفهای من را پشت گوش
میانداختند و کاری را که میخواستم انجام نمیدادند و لازم بود که خیلی بیشتر تذکر
بدهم و بالای سر کار بایستم.
حکیم مهر: فارغ از جنسیت، مهمترین مشکلاتی
که در این سالهای فعالیت با آن مواجه بودید، چه مواردی بود؟
همانطور که اشاره کردم، رشته دامپزشکی خیلی
شناخته شده نیست. رشته فوقالعاده گستردهای است و در خیلی زمینهها میتوانیم روی
آن کار کنیم. از مسئولین فنی بهداشتی گرفته تا فعالیت در کشتارگاهها، مراکز خوراک
دام، بستهبندیها و... یا کارهای درمانی که خود آنها هم بخش گستردهای است. دامپزشکی
علاوه بر اینکه شناخته شده نیست، آنطور که باید سازمانیافته هم نیست. قوانین وجود دارند اما نظارتی بر اجرای آنها نیست
یا قوانین به درستی تفهیم نشدهاند.
متاسفانه پشتیبانی محکمی از قوانین وجود ندارد،
مثلا یک از مشکلاتی که در حوزه مسئولین فنی وجود دارد، این است که آنها حقوق خود را
مستقیما از کارفرما میگیرند و این مساله تبدیل به اهرم فشاری برای کارفرما میشود.
به گونهای که اگر مسئول فنی بخواهد ایراد بگیرد و پیگیر رفع آن شود، از آن طرف کارفرما
هنگام پرداخت پول اذیت میکند. همین مساله باعث شده که یکسری از همکاران تخلفات را نادیده بگیرند و مجبور باشند کوتاه بیایند.
اصلیترین مشکل این است که حقوقها آن طور
که حق دامپزشک است و در قانون آمده، پرداخت نمیشود. گاهی حقوق دامپزشکی که در کشتارگاه
مرغ است و ممکن است کشتار از ساعت ۱۲ شب شروع و ساعت ۴ صبح تمام شود، فقط پنج میلیون تومان است که این رقم در این دوره
زمانی خندهدار است. لذا هیچگونه پشتیبانی که از دکتر دامپزشک حمایت کند و بگوید «کار
خود را درست انجام بده و طبق قوانین جلو برو، ما از شما حمایت میکنیم» وجود ندارد.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما
قرار دادید.