حکیم مهر: صنعت
پت ادعاهای زیادی را درون خود دارد و افراد مختلفی که درگیر بخش‌های گوناگون آن
هستند.
به گزارش حکیم مهر به نقل از دنیای اقتصاد، «امیر جوانی» یکی
از فعالان باسابقه این حوزه در رابطه با حقوق حیوانات و وضعیت پت در ایران نسبت به
گزارشی که دنیای اقتصاد چندی پیش دراین‌باره منتشر کرده بود انتقاداتی داشت که در
گفتگویی با ما به بخشی از آنها اشاره کرد که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم:
نسبت به مطالب مورد نقدتان توضیحاتی در راستای حقوق حیوانات،
اقتصاد این حوزه و چالش‌های آن بفرمایید
در گزارش فوق نوشته‌شده بود نگهداری حیوانات بعد از جنگ
جهانی دوم رواج پیداکرده است اما این ادعا اشتباه است چون این‌ها در زمان‌های
بسیار قبل حتی قبل از میلاد مسیح در سبک زندگی ایرانیان وجود داشته است. طبق آماری
که انسان‌ها به آنها علاقه‌مند هستند و به آنها حیوانات اهلی گفته می‌شود از
زمانی که انسان‌های اولیه توانستند حیوانات را اهلی کنند ازجمله اولین سگ‌ها که
توسط مادها رام شدند و در فلات ایران مورداستفاده قرار گرفتند و از آنها به‌عنوان
سگ شکاری استفاده می‌شد و هنوز هم به آن سبک از آنها استفاده می‌کنیم که می‌توان
گفت دامداری‌ها و گله‌های دامی‌مان موردحمله حیوانات وحشی قرار می‌گیرند و در
زندگی ما کاملا تاثیرگذار اند.
ما ایرانی‌ها در فلات ایران شامل ایران، افغانستان، ترکیه،
ارمنستان و...جز اولین کسانی بودیم که حتی می‌توان ادعا کرد در مورد نگهداری
حیوانات خانگی فعالیت داشته‌ایم و این کار فرهنگی نیست که از غرب وارد ایران شده
باشد. در همین چهل سال گذشته خانه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها که حیاط دار بود هنوز
مرغ و خروس و کبوتر نگهداری می‌شد و بافرهنگ خود اعتقاد داشتند که وجود مرغ و خروس
انرژی منفی را دور می‌کند.
یکی از انتقادات شما به مطلب فوق بحث ورود این فرهنگ از
کشورهای های اروپایی بود، بااین‌وجود اروپایی‌ها از کدام نقطه زمانی به این فرهنگ
روی آوردند و علت آنچه بود؟
بعد از جنگ جهانی دوم در اروپا فرهنگ نگهداری حیوان خانگی
زیاد شد، وقتی جنگ‌ها و پدیده های آزاردهنده این‌چنینی برای مردم اتفاق می‌افتد،
آنها ازنظر روحی به مشکل برمی‌خورند و در پاسخ به آن پدیده پت تراپی شکل گرفت که
مورد تایید روانشناسان نیز هست. شکل گرفتن این پدیده در غرب نیز به‌این‌علت بود که
پی بردند با پت تراپی می‌توانند برخی بیماری‌ها که شاخه روانی دارد را درمان کنند
نتیجتا فرهنگشان نبود بلکه راهی درمانی بود که به فرهنگ تبدیل شد.
محل نگهداری این حیوانات نیز یکی از چالش‌های پیش رو صاحبان
این حیوانات است؛ نظر شما درباره نگهداری حیوانات در آپارتمان چیست؟
باوجوداینکه جمعیت کره زمین رو به افزایش قرار گرفت و مردم
ناچار شدند از زندگی ویلایی به زندگی آپارتمانی روی بیاورند مشکل پدید آمد که
حیوانات خانگی اندازه‌شان کوچک‌تر شود. تمام انسان‌ها به حیوانات علاقه‌مند هستند
یعنی نمی‌توان گفت یک شخص با هر نوع عقیده به حیوان علاقه ندارد. هر انسان از دیگر
موجود زنده استقبال می‌کند حتی گل و گیاه! به همین دلیل می بینیم استفاده از گل‌های
آپارتمانی هم سرعت یافت و چون خانه های حیات دار در شهرهای بزرگ کمیاب شده
اند، مردم در خانه‌هایشان به گل‌های آپارتمانی روی آوردند. همان‌طور که گفتم
مردم به حیوانات در سراسر جهان علاقه‌مند هستند چون اندازه حیوانات جمعیتشان را
زیاد کرده است، در صنعت پت هرچه حیوان کوچک‌تر باشد لوازم و تجهیزات بیشتری دارد.
در نتیجه اولین رسته جانوری که مورد توجه قرار گرفت جوندگان بودند، چون
اندازه‌شان کوچک‌تر است و محل نگهداری کوچک‌تری می‌خواهند مانند خرگوش و همستر؛
دومین رسته که از اتفاق همیشه در کشور ما طرفدار داشته، پرندگان هستند که
جای کمی می‌گیرند سوم مورد گربه و سگ و سپس اسب هستند البته خزندگان هم به آن
اضافه‌شده است که اندازه‌های مختلف دارند.
در زمینه لوازم حیوانات، فروش، درمان و. تا چه حد شاهد تفکیک
کار و تا چه میزان شاهد تداخل این کارها با یکدیگر و مسلما پایین آمدن کیفیت هر یک
از آنها هستیم؟
قانون رعایت حقوق حیوانات تعیین کرده است که رفاه
حیوان در خانه‌هایِ محل نگهداری شان باید در اولویت باشد، کسانی که
طرفدار این قانون بودند و دیگرانی که کسب‌وکاری در رابطه با این موضوع داشتند به
فکر افتادند تا وارد این عرصه شوند و بسیار هم قوی عمل کردند تا جایی که می‌توان
گفت صنعت لوازم حیوانات در آلمان و ایتالیا و تعدادی از کشورهای اروپایی بسیار قوی
کار می‌کند و باعث شده این صنعت علاوه بر پول سازی، اشتغال و همچنین ارزش مارکت
بالایی برای آنها به ارمغان بیاورد، اما چرا پت شاپ های اینترنتی شکل گرفت؟
پت شاپ در دنیا هم لوازم می‌فروشند هم خود حیوان را درصورتی‌که در ایران اجازه
فروش هرگونه حیوان را نداریم اما در شهرهای مختلف چون قانون جامع وجود ندارد هر
استان به هر شکل که بخواهد عمل می‌کند مثلا کلینیک‌های دامپزشکی هم کار درمان
انجام می‌دهند هم لوازم پت می‌فروشند و این خودش یک تداخل صنفی است یا پرنده فروش‌ها
که هم پرنده می‌فروشند هم لوازم اش را اما اجازه فروش حیوان دیگر را ندارند.
یکی از چالش‌های صنعت پت در ایران فقدان انجمن‌هایی نظارتی است البته در صنعت اسب
این اتفاق انجام‌شده است در قسمت سگ نیز نمایندگی فدراسیون جهانی را گرفته‌ایم اما
متاسفانه به دلیل اینکه گاهی با تغییر دولت ها، مسوولان جدید با سلیقه های
متفاوت و گاه شخصی وارد می‌شوند همواره بسیار سخت است که بتوانیم برایشان توضیح
دهیم داستان از چه قرار است.
حوزه پرداختن به حیوانات در اشکال مختلف تا چه حد یک صنعت و
تا چه حد یک فرهنگ است؟
حمایت از حیوانات یک صنعت نیست یک قانون و انجمن است و
افرادی با عقاید خاص هستند که عقایدشان هم محترم است ولی در کشور ما از حمایت از
حیوان هم پول درمی‌آورند. استفاده نکردن از افراد باتجربه در این حوزه مخصوصا در
حوزه پرورش و آموزش حیوانات خانگی و فقدان قوانین و نظارت مسوولان دولتی باعث شده
است که مشکلاتی در این راستا داشته باشیم ازجمله کلاه‌برداری که در حوزه‌های مختلف
لوازم، آموزش، فروش و...شاهد آن هستیم. حتی در سیستم پرورش اسب فدراسیون سوارکاری
مدعی هست هم وزارت جهاد کشاورزی که این دو سازمان با یکدیگر هماهنگ نیستند و هرکسی
برای خودش قانون می‌گذارد ولی فدراسیون سوارکاری چون به جامعه بین‌المللی وصل است
اطلاعات به‌روزتری دارد و در سیستم سگ هم همین‌طور است اما چون سگ شاخه‌های مختلفی
دارد در این قسمت ضعف داریم و این ضعف هم از طرف پرورش‌دهنده و مربی و پت شاپ ها
نیست ضعف از کل حوزه تصمیم سازی در امور حیوانات خانگی است یعنی دولت‌ها هرکدام
سلیقه‌ای در این خصوص عمل می‌کنند و حتی بهره‌برداری سیاسی می‌کنند تا جایی
که متاسفانه در این چند سال نتوانستیم به یک نقطه واحد برسیم.
در مورد آنچه مافیای پت خوانده می شود، نظر شما
چیست؟ آیا به‌واقع پت در ایران دارای یک تشکیلات مافیایی هست؟
می توان گفت به عبارتی آنچه مافیای پت شاپ خوانده می شود،
زمانی در کشور وجود داشت، که حالا محور اصلی مافیایی که گفته می شود، در
ایران حضور ندارد، پدر آن فرد در زمان یکی از دولت‌ها رئیس حوزه مالیاتی یکی از
مناطق مهم پایتخت بود و عمده واردات لوازم حیوانات را در اختیار داشت.
ولی حالا مافیای پت شاپ ها کمرنگ شده است که دلیل اش تولید غذا و
لوازم پت در کشور است، ما در جایگاهی رسیدیم که خیلی از لوازم وارداتی
حیوانات را تولید می‌کنیم ولی متاسفانه به دلیل اینکه تولید در کشور ما هزینه
زیادی دارد و با خارج از ایران کاملا متفاوت است از نظر مصرف کنندگان کیفیت
خوبی ندارد.
بزرگ‌ترین چالش صنعت پت در ایران را چه می‌دانید؟
بزرگ‌ترین مشکل در صنعت پت در کشور فقدان قانون است البته
شرکت‌ها و موسساتی شکل‌گرفته‌اند و مدعی هستند ولی واقعا پوچ هستند. ما باید آموزش
ببینیم تا بتوانیم آموزش بدهیم ولی ما متاسفانه با تبلیغ و تقلید کورکورانه و بی‌اطلاعی
مردم کارکردیم. چون در این حوزه رسانه نداشتیم مردم اطلاع ندارند و افراد سودجو
توانستند جیب مردم را خالی کنند. در بحث پرورش حیوانات خانگی و اقتصاد و آموزش
مشکلاتی داریم. طبق اخباری که به ما رسیده است چهار هزار و پانصد پرونده قضایی در
مورد پت در قوه قضاییه ثبت‌شده است که همین امر باعث ناامن شدن جامعه شده است چون
قانونی وجود نداشته که بتواند نظارت و بررسی و کنترل کند.
من در مورد این موضوعات در هر ارگان دولتی و خصوصی و گروه‌های
حمایتی حاضر به مناظره هستم چون واقعا مشکل‌داریم و مردم در حال اذیت شدن هستند و
حتی دولت‌ها نیز دچار مشکل شده‌اند چون از کسانی که مشاوران آگاه و بی‌طرف و
قانونی هستند استفاده نمی‌کنند. ما در بحث قانون حمایت از حیوانات مافیا و مشکل‌داریم.
در اکثر کشورهای پیش رفته نگهداری حیوانات حیات‌وحش کاملا ممنوع است و چقدر خوب
بود که سازمان حفاظت از محیط‌زیست از افرادی که علاقه‌مند به این حیوانات هستند
بجای جریمه و زندان از آنها برای نگهداری حیوانات محیط‌زیست استفاده می‌کرد البته
نگهداری در محیط‌زیست نه در محیط زندگی شهری!
نکته آخر
در قسمتی گفته بودید چالش حقوق حیوانات با فعالان تجاری
حیوانات چیست که سوال جالبی بود؛ متاسفانه در کشور ما حمایت از حیوانات روی اصول و
قانون نیست و از یک قانون جهانی تبعیت نمی‌کند چون فعالان حقوق حیوانات در کشور
درآمدزایی بیشتری از فعالان تجاری حیوانات دارند. حمایت از حیوانات هم در کشورها
مافیا دارند و من شخصا به‌عنوان یک فعال و منتقد این صنعت در هر دوشاخه یعنی هم
فعالان تجاری هم در خصوص حامیان حقوق حیوانات معتقدم فعالان هر دو حوزه، اصولی کار
نمی‌کنند و هر دو به‌نوعی پول درمی‌آورند. حمایت از حیوانات ماجرای مفصلی دارد که
نیازمند مجال دیگری است.
