اگر ژنوم شیر ایرانی و ببر هیرکانی در بانک ژن موجود بود، می‌توانستیم آنها را شبیه‌سازی کنیم

حکیم مهر: انقراض گونه‌های جانوری با روندی که انسان در زندگی پیش گرفته است، دور از انتظار به نظر نمی‌رسد. ایران در یک قرن گذشته دو گونه گربه‌سان خود را در طبیعت از دست داد اما از سوی دیگر پیشرفت‌های چشمگیری در زمینه شبیه‌سازی حیوانات به دست آورد. حال سوال این است آیا می‌توان با تکیه بر شبیه‌سازی، گونه‌های منقرض شده را دوباره به طبیعت بازگرداند؟

به گزارش حکیم مهر به نقل از ایرنا، سرزمین پهناور ایران با اقلیم متنوع زیستگاه گونه های جانوری زیادی است که البته در چند دهه گذشته به دلایل مختلف از جمله تخریب زیستگاه، شکار بی رویه، خشک شدن تالاب ها و طعمه مسموم تعدادی از آنها برای همیشه از طبیعت کشور محو شده‌اند. شیر ایرانی و ببر هیرکانی یا همان ببر مازندران دو گربه‌سانی هستند که زمانی بخش های زیادی از کشور جولانگاه شکوه آنها بود اما اکنون بیش از ۸۰ سال است که دیگر غرشی از شیر ایرانی در کشور شنیده نمی شود و ۶۵ سال هم از انقراض ببر هیرکانی می گذرد، در واقع نزدیک به یک قرن است که دیگر چنگال های قوی و بزرگ این دو گربه سان خاک کشور را لمس نمی کند.

زیستگاه شیر ایرانی تا حدود ۱۵۰ سال گذشته پراکندگی وسیعی از دزفول، مسجد سلیمان، شوش، رامهرمز تا بوشهر، کازرون، دشت ارژن و کام فیروز فارس را در بر می‌گرفت اما به مرور کاهش یافت تا اینکه دیگر به طور کامل در کشور منقرض شد البته باید این را بدانیم که اکنون حدود ۶۰۰ قلاده شیر ایرانی در پارک ملی گیر در هند زندگی می کنند که ایران هم تلاش کرد تا با کمک آنها شیر ایرانی را در کشور احیا کند؛ بر این اساس سازمان حفاظت محیط زیست در سال ۱۳۹۸ یک جفت شیر نر و ماده را با توافق میان باغ وحش ارم و اتحادیه باغ وحش‌ها و آکواریوم‌های اروپا EAZA به ایران آورد اما مساله مهم در روند احیا، بودن زیستگاه مناسب است که ایران دیگر چنین زیستگاهی ندارد.

ببر مازندران هم زمانی جولانگاه وسیعی در پهنه‌های کشور داشت. ببر در ایران در نواحی جنگلی کوه‌های البرز و جنوب دریای خزر (گیلان، مازندران و گرگان) از حدود آستارا تا نواحی شمال ترکمن صحرا زندگی می‌کرد، شبه جزیره میانکاله از مناطق زیست عمده ببر مازندران شناخته می‌شد همچنین در برخی سفرنامه‌های معتبر از مشاهده ببر در مناطق سرخس و کشف‌رود ذکر شده است. به هر حال امروز این گونه شکوهمند از طبیعت ایران منقرض شده است.

اکنون گربه سان دیگری که در کشور در معرض انقراض قرار دارد، یوزپلنگ آسیایی است اما به علت اینکه اکنون فقط در ایران و زیستگاه توران یافت می‌شود به یوزپلنگ ایرانی معروف است. گفته می‌شود که فقط ۱۷ قلاده از این حیوان در ایران وجود دارد که همه تلاش دولت و سازمان حفاظت محیط زیست بر حفظ این گونه در طبیعت است اما در شرایط کنونی و مشکلاتی مانند چرای بی رویه دام و ورود آنها به زیستگاه، سگ های گله، کاهش طعمه و تلفات جاده ای، اجرای آن بسیار دشوار است اما سازمان عزم خود را برای حفظ این گونه جزم کرده و می خواهد به هر قیمتی شده مانع انقراض آن شود از این رو حتی در صدد حفظ ژنوم این گونه است که اگر لازم شد در آینده بتواند آن را شبیه سازی کند.

با توجه به پیشرفت علم باید دید که آیا می‌توان با حفظ ذخایر ژنتیکی در گام اول از انقراض گونه‌ها جلوگیری و در گام بعدی گونه منقرض شده را شبیه سازی کرد که به نظر می رسد با توجه به ظرفیت شبیه سازی برای حیوانات در کشور این امر میسر باشد.

موسسه رویان در سال ۱۳۸۵با شبیه سازی اولین گوسفند و در سال ۱۳۸۸ با شبیه سازی اولین بز و اولین گوساله توانمندی خود را به جهان معرفی کرد و انگشت تحسین مجامع بین المللی را متوجه خود کرد. رویانا (گوسفند)، حنا (بز)، بُنیانا (گوساله)، شنگول و منگول (بز) و مارال (قوچ) از جمله حیوانات شبیه سازی شده‌ای بودند که به شهرتی جهانی رسیدند. شاید برخی از آنها چند ساعت یا چند ماه بعد از تولد از بین رفتند اما در مجموع این روند نشان از توان کشور در زمینه شبیه سازی حیوانات دارد.

ایران پس از سه کشور کره جنوبی، ژاپن و چین، چهارمین کشور آسیایی است که با شبیه سازی، موفق به تولید گونه‌ای در معرض انقراض شده است. این پیشرفت سبب شد ایران در این عرصه میان ۱۰ کشور برتر و صاحب فناوری در این زمینه قرار گیرد. تولید گوساله و بزغاله‌های شبیه سازی شده و حتی تراریخته در دهه ۸۰ منجر شد تا ایران به سمت تحقیق بر روی حیوانات در حال انقراض بومی برود که در صدر آنها، یوز ایرانی قرار دارد.

بر این اساس سازمان حفاظت محیط زیست با مرکز ملی ذخایر ژنتیک تفاهم نامه‌ای امضا کرد تا سلول‌های زنده گونه‌های در خطر انقراضی که تازه تلف می‌شوند در بانک ژن این مرکز نگهداری شوند، معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست در این باره به خبرنگار محیط زیست ایرنا گفت: برای نخستین بار با مرکز ملی ذخایر ژنتیک تفاهم‌نامه‌ای امضا کردیم تا سلول های زنده گونه‌های در خطر انقراضی که تلف می‌شوند با سرعت و استاندارد نمونه‌برداری و در آن مرکز ذخیره سازی شود. اگر ژنوم شیر ایرانی و ببر هیرکانی در بانک ژن موجود بود می‌توانستیم آنها را شبیه‌سازی کنیم چون این ظرفیت در کشور وجود دارد.

«حسن اکبری» افزود: هدف این است که منابع ژنی را به شکل زنده ذخیره سازی و فریز کنیم تا بتوانیم در آینده از این ژنوم‌ها در کشت سلولی بهره ببریم؛ با وجود استانداردهای موجود این ظرفیت وجود دارد که در آینده برای کلونی‌سازی یا از اندام‌های جنسی برای احیای گونه‌ها استفاده شود.

وی اظهار داشت: این کار انجام شد و با توجه به میزان تلفاتی که درباره پلنگ و یوزپلنگ داشتیم این ذخیره سازی اتفاق افتاده است، در حال توسعه این تفاهم نامه هستیم تا بتوانیم از ظرفیت های آن استفاده کنیم.

وی تاکید کرد: اکنون ظرفیت شبیه سازی حیوانات در کشور وجود دارد البته نه برای همه گونه ها، موسسه رویان توانست برای گوسفند این کار را انجام دهد و با کشت سلول گوسفندی را شبیه سازی کند، این کار در دنیا بر روی گونه‌های مختلفی انجام شده است، هدف ما هم برای گونه های مختلف از جمله یوزپلنگ همین است؛ اگرچه نمی‌خواهیم همین اکنون وارد این مرحله شویم چون هنوز یوزپلنگ را در طبیعت داریم و ترجیح ما این است که عمده انرژی و هزینه را در راستای حفظ گونه در طبیعت داشته باشیم.

معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: اما سلول‌ها ذخیره‌سازی می‌شود تا این ظرفیت وجود داشته باشد که اگر زمانی نیاز مبرم به سلول‌ها بود یا موسسات پژوهشی مانند رویان و مرکز ملی ذخایر ژنتیک خواستند کار آزمایشی تحقیقاتی انجام دهند، بتوانیم این فرصت را برای آنها ایجاد کنیم.

اکبری اظهار داشت: با این حساب اگر ژنوم شیر ایرانی یا ببر هیرکانی در بانک ژن موجود بود، می‌توانستیم آنها را شبیه سازی کنیم چون این ظرفیت در کشور وجود دارد.

وی درباره خطرات کاهش جمعیت و درون آمیزی حیوانات گفت: درون آمیزی یک تهدید جدی است و می‌تواند در بلندمدت حیات یک گونه را تهدید کند، قطعا زادآوری را کم می‌کند، مقاومت گونه‌ها را در مقابل خیلی از عوامل محیطی کاهش می‌دهد و مشکلات زیادی را می‌تواند در بلندمدت ایجاد کند.

وی به موزه‌های تاریخ طبیعی به عنوان ذخایر دیگری از منابع ژنتیکی اشاره کرد و افزود: حدود ۵۰ موزه تاریخ طبیعی در کشور وجود دارد که در سال بیش از ۲۰ هزار نفر از این موزه‌ها بازدید می‌کنند البته گاهی در سه ماه بیش از ۲۰ هزار بازدید کننده داریم که عمدتا هدف ما از این موزه‌ها مباحث آموزشی است. بر همین اساس بود که بیش از هزار نمونه جدید یا شناسایی شده یا ورود اطلاعات آنها به بانک های اطلاعاتی انجام شده و یا نمونه هایی که در انبارها بودند، ساماندهی و بیش از هزار نمونه به ظرفیت موجود موزه‌ها افزوده شد برای اینکه هم نظر بازدید کنندگان بیشتر تامین شود همچنین مخازن علمی موزه ملی تاریخ طبیعی در این زمینه تقویت شود.