حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «دکتر
پدرام فرهادیان» یکی از کاندیداهای دامپزشک دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای
اسلامی است که اولین هدف خود را به این مساله اختصاص داده که دامپزشکی را جدا از
طب نداند تا دامپزشکی در علوم پزشکی و در ساختار پزشکی جایگاه اصلی خود را پیدا
کند: «متاسفانه آن چیزی که به واسطه این چند سال تدریس در شهرهای مختلف در بین
دانشجویان دیدم، این است که دانشجویان دامپزشکی خود را بخشی از بدنه دارو و درمان
و علوم پزشکی نمی‌دانند.»
وی در گفت‌وگو
با حکیم مهر تصریح میکند:
«بعضا دامپزشکانی را می‌بینیم
که از پزشکان عمومی خیلی باسوادترند اما جرأت، جسارت و اعتماد به نفس بیان این
ماجرا را حتی در کوچک‌ترین
مباحث علمی پیدا نمیکنند.
لذا اولین نگاه من همسان‌سازی
علوم دامپزشکی با علوم پزشکی و در ادامه یافتن جایگاه واقعی علوم دامپزشکی در
سلامت، دارو، درمان و بهداشت جامعه است. در وهله بعد تمام تلاشم را خواهم کرد که
مطابق آنچه از اساتید خود در دهه 60 شنیدیم، دامپزشکی را به وزارت بهداشت
برگردانم.»
حکیم مهر: آقای دکتر، لطفا به رزومه خودتان اشاره‌ای بفرمایید.
بنده متولد سال 57 و ورودی سال 79 دانشگاه آزاد گرمسار هستم.
از بدو ورود به دانشگاه و حتی قبل از آن به کسوت معلمی مشغول شدم و 23 سال معلم
بودم. در سال 1396 همزمان با معلمی تصمیم گرفتم که برای مقطع دکترای تخصصی آزمون
دهم. تا سال 98 مطالعه کردم و در سال 1400 آزمون دادم که قبول نشدم و ورودی سال
1401 مقطع تخصص جراحی دانشگاه آزاد کرج هستم. در این فاصله و در تمام سال ها به
طور کامل معلم بودم. بیش از 24 عنوان کتاب در انتشارات رمزینه، قلمچی، مبتکران و...
منتشر کردم و از سال 89 تا 96 به طور مستمر مدرس سازمان صدا و سیما در حوزه آموزش
بودم. همچنین از سال 1401 در دانشگاه‌های آزاد گرمسار، کرج و بافت کرمان افتخار
تدریس داشتم.
حکیم مهر: از نظر شما ورود یک دامپزشک به مجلس چقدر می‌تواند
در ارتقای جایگاه دامپزشکان موثر باشد؟
این سوال را در دو بخش پاسخ خواهم داد؛ نگاه اول بنده برای
ورود به مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده مردم، از این دیدگاه است که می‌خواهم
نماینده همه مردم باشم. گاهی به این فکر میکنم
که اگر من رای بیاورم، آیا ممکن است که در همین مسیر بمانم و با همین سیستم به سمت
دانشگاه بروم و در این سال‌هایی
که فعالیت نوشتن داشتم، آیا با همین فضا زندگی خواهم کرد؟ پاسخ من مثبت است. نگاه
من در ابتدا اجتماعی و در مرحله بعد صنفی است. طبیعی است که من دامپزشک هستم و به
این رشته علاقه دارم و سال‌ها
از عمر خود را در این مسیر گذاشتم و فعالیت کردم. اما بحث مهم این است که در بخش
دوم، چقدر می‌توانم
به دامپزشکی کمک کنم؟
اولین هدف من این است که دامپزشکی را جدا از طب ندانم تا
دامپزشکی در علوم پزشکی و در ساختار پزشکی در علوم درمان و دارو جایگاه اصلی خود
را پیدا کند. متاسفانه آن چیزی که به واسطه این چند سال تدریس در شهرهای مختلف در
بین دانشجویان دیدم، دانشجویان دامپزشکی خود را بخشی از بدنه دارو و درمان و علوم
پزشکی نمی‌دانند.
حکیم مهر: چرا؟
از نظر من نگاه آموزشی تفکیکی که در ساختار آموزش عالی در این
رشته اتفاق افتاده و همچنین نگاه دانشگاه آزاد اسلامی در این ماجرا مقصر بوده و
باعث شده که این تفاوت علمی اتفاق بیفتد. بعضا من دامپزشکانی می‌بینیم
که از پزشکان عمومی خیلی باسوادترند اما جرأت، جسارت و اعتماد به نفس بیان این
ماجرا را حتی در کوچک‌ترین
مباحث علمی هم پیدا نمیکنند.
لذا اولین نگاه من همسان‌سازی
علوم دامپزشکی با علوم پزشکی و در ادامه یافتن جایگاه واقعی علوم دامپزشکی در
سلامت، دارو، درمان و بهداشت جامعه است.
در وهله بعد تمام تلاشم را خواهم کرد که مطابق آنچه از اساتید
خود در دهه 60 شنیدیم، دامپزشکی را به وزارت بهداشت برگردانیم. در اغلب دانشگاه‌های
علوم پزشکی و سیستم آموزش عالی دنیا، دامپزشکی بخشی از علوم بهداشتی و پزشکی به
شمار می‌رود
و تا آنجا که من می‌دانم،
پنج کشور دنیا هستند که شرایطی مشابه ایران دارند. لذا باید بتوانیم به همان سیستمی
برگردیم که به آن تعلق داریم و جایگاه خودمان را در آموزش پزشکی، درمان، دارو و
بالاخص صنایع غذایی پیدا کنیم.
دامپزشکی در دهه 80 و 70 که من وارد این عرصه شدم، مانند
داروسازی یک صنعت به شمار می‌رفت
و در واقع طبابتی بود که به صنعت منگنه می‌شد.
به این معنا که ما با داروسازها در یک سطح قرار می‌گرفتیم.
متاسفانه در سال‌های
گذشته و علی‌الخصوص
اواسط دهه 80 تاکنون، از بین رفتن سیستم تجارتی دام و طیور در کشور و نگاه یک‌سوگرایانه
به این ماجرا باعث شد که دامپزشکی فقط به دام کوچک متکی شود؛ یعنی همه ما به سمت
پت، درمان حیوانات خانگی و... سوق پیدا کردیم که این غلط است. ما باید تمام تلاش
خود را به کار گیریم که صنعت طیور، دام بزرگ، کوچک و متوسط رونق پیدا کند تا بتوانیم
از آن نتیجه لازم را بگیریم. لذا تمام هدف حداقل صنفی من سر و سامان دادن به این
ماجراست.
مساله بعدی نگاهی است که متاسفانه در جامعه جا افتاده و
بارها حداقل از طریق حکیم مهر این مساله پیگیری شده است. متاسفانه یک اتفاق عجیب
افتاده و ما یک نگاه دوقطبی در جامعه داریم. اگر ما معتقدیم که قرار است دامپزشکی
به عنوان یک رشته پزشکی برای دارو و درمان حیوانات خانگی یا حیوانات حلال‌گوشت
و برای جامعه انسانی کاربرد داشته باشد، باید احترام زیادی برای افراد مرتبط با
درمان این حیوانات قائل باشیم. متاسفانه دوستان ما تا آنجا که می‌توانند،
به کسب درآمد از این رشته دانشگاهی در آموزش عالی، آزاد، غیر انتفاعی، پردیس و...
روی آورده‌اند
که این باعث بی‌احترامی
به رشته دامپزشکی شده است. من تمام تلاشم را خواهم کرد که این نگاه اصلاح شود و
دامپزشکی به جایگاه خود برگردد.
حکیم مهر: به اعتقاد بسیاری از منتقدان، قانون سازمان
دامپزشکی بسیار قدیمی و مربوط به نیم قرن پیش است. آیا امکان پیگیری این مساله در
مجلس شورای اسلامی وجود دارد؟
قطعا وجود دارد. این مقوله تبدیل به کلیشه شده و فقط منحصر
به دامپزشکی نیست و در نظام پزشکی و نظام مهندسی نیز همین ماجرا را داریم و قوانین
ما در هیچ کدام از عرصه‌ها
همگام با موقعیت اجتماعی پیشرفت نکرده است. پیرو همین ماجرا اگر قرار است که این
مساله را اصلاح کنیم، باید بر اساس فارغ‌التحصیلان حاضر و نگاه خانواده‌ها به
پت و تغذیه و ارتباط علوم دامپزشکی به پزشکی، قوانین جدیدی پی بریزیم و نتیجه مثبت
بگیریم. آنچه که قبلا طرح شده خیلی خوب و مثمر ثمر بوده اما فقط در یک دهه پاسخ می‌داده
است. در عرصه جدید به فراخور فضای جدید فکری، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که بر
جامعه حاکم است، ما نیاز به قوانین جدید داریم تا دامپزشکی هم مثل پزشکی، علوم
مهندسی و خیلی علوم دیگر به طور مستمر سر و شکل بگیرد.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
درود بر شما استاد عزیز 
