حکیم مهر: سیاهگوش یکی از بزرگ‌ترین گربه‌سانان ایران پس از بازپروری و تیمار به زیستگاه اصلی خود در ارتفاعات جیرنده رودبار بازگشت.
به گزارش حکیم مهر به نقل از فارس، یک قلاده سیاهگوش نر ایرانی که به دلیل ضعف جسمی و آسیب‌دیدگی در منطقه شکار ممنوع جیرنده عمارلو از توابع شهرستان رودبار گیلان شناسایی و زنده‌گیری شده بود، پس از ۴۰ روز تیمار و بازتوانی در مرکز تخصصی حیات‌وحش سازمان حفاظت محیط زیست، بار دیگر به دامان طبیعت بازگشت.
«فرهاد حسینی طایفه» مدیرکل حفاظت محیط زیست گیلان با اعلام این خبر، این رخداد را گامی مهم در راستای حفظ تنوع زیستی و حمایت از گونه‌های نادر دانست و اظهار کرد: این سیاهگوش نر بالغ با هوشیاری و اطلاع‌رسانی به‌موقع اهالی محلی منطقه جیرنده و با تلاش مأموران یگان حفاظت محیط زیست زنده‌گیری و برای درمان به مرکز تیمار و بازپروری حیات‌وحش در تهران منتقل شد.
به گفته وی، پس از معاینات دقیق دامپزشکی و مراقبت‌های مستمر، حیوان به شرایط پایدار جسمانی بازگشت و پس از اطمینان از آمادگی کامل برای زندگی در طبیعت، در تاریخ ۲۲ تیر ۱۴۰۴ در همان زیستگاهی که پیش‌تر یافت شده بود، یعنی ارتفاعات جنگلی و کوهستانی منطقه شکار ممنوع جیرنده، رهاسازی شد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست گیلان با اشاره به اهمیت این‌گونه اقدامات برای جلوگیری از انقراض گونه‌های بومی، گفت: سیاهگوش یکی از نمادهای پنهان‌زی و در عین حال بی‌نظیر تنوع زیستی جنگل‌های هیرکانی است که به علت تخریب زیستگاه، کاهش منابع غذایی و شکار غیرمجاز، در لیست قرمز اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) قرار گرفته و در زمره گونه‌های در معرض تهدید ایران محسوب می‌شود.
حسینی طایفه همچنین با تقدیر از مشارکت مردم محلی، تصریح کرد: بدون همکاری و هوشیاری جوامع بومی، امکان شناسایی و نجات چنین گونه‌هایی بسیار محدود خواهد بود از این رو، از کلیه ساکنان و گردشگران تقاضا داریم در صورت مشاهده این حیوان یا سایر گونه‌های جانوری نادر، از هرگونه اقدام مستقیم مانند نزدیک شدن، تعقیب یا تغذیه دستی پرهیز کرده و موضوع را از طریق سامانه ۱۵۴۰ یا نزدیک‌ترین پاسگاه محیط‌بانی اطلاع دهند.
سیاهگوش؛ شکارگر چابک و پنهان‌زی شمال ایران
سیاهگوش (Lynx lynx) یکی از بزرگ‌ترین گربه‌سانان بومی ایران است که به‌ویژه در مناطق جنگلی و کوهستانی شمال کشور حضور دارد.این گربه‌سان با جثه‌ای قوی، پاهایی بلند، گوش‌هایی سه‌گوش و منتهی به موهای بلند سیاه‌رنگ، و چهره‌ای ریش‌دار، ویژگی‌های ظاهری منحصربه‌فردی دارد که آن را از سایر گربه‌سانان متمایز می‌کند.
رژیم غذایی سیاهگوش شامل انواع خرگوش، جوندگان، پرندگان و در برخی مناطق بز کوهی است، اما کاهش جمعیت طعمه و مزاحمت‌های انسانی مانند جاده‌سازی، تخریب زیستگاه و ورود دام‌های اهلی، این گونه را به سمت انزوا و خطر انقراض سوق داده است.در حال حاضر، حضور سیاهگوش در ایران به مناطق خاصی از استان‌های گیلان، مازندران، گلستان، خراسان شمالی، زاگرس مرکزی و بخش‌هایی از شمال‌غرب کشور محدود شده و مشاهدات آن بسیار نادر گزارش می‌شود.
