دکتر علیرضا صیداوی درباره این روش علمی گفت: به طور معمول جیره‌نویسی پرندگان (تهیه فهرست غذایی پرندگان با تعیین اجزا و مقدار آن) به صورت دستی و یا با استفاده از نرم افزارهای مخصوص این کار انجام می‌شود اما متاسفانه این کار توسط افرادی انجام می‌شود که اطلاعات علمی درستی درباره پرندگان و احتیاجات غذایی آنها ندارند.
وی توضیح داد: برای تدوین یک روش علمی جیره نویسی نیازهای واقعی طیور و نیز شیوه‌های مختلف جیره‌نویسی را بررسی کردیم و متوجه شدیم که چه نوعی از جیره‌نویسی نیازهای طیور را برطرف می‌کند و تولید آنها را بالاتر می‌برد.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی با اشاره به این که 40 نوع ماده غذایی باید در جیره‌نویسی طیور لحاظ شود، تصریح کرد: در جیره‌نویسی معمولی مشخص نیست که آیا مواد غذایی مورد نیاز پرندگان را واقعا تامین می‌کنیم یا نه. ممکن است در جیره‌نویسی اسید آمینه یک ماده غذایی لحاظ شود اما تمامی آن اسید آمینه صرف تولید نشود و بخش اعظم آن به احتیاجات متابولیکی حیوان اختصاص یابد.
به گفته صیداوی در این روش علمی ابتدا احتیاجات دقیق غذایی گله طیور برآورد و سپس بر اساس میزان زیست فراهمی مورد غذایی، جیره‌نویسی می‌شود.
این پژوهشگر با اشاره به اهمیت زیست فراهمی مواد خوراکی خاطرنشان کرد: در این نوع جیره‌نویسی ماده‌ای از مواد غذایی اهمیت دارد که به صورت مستقیم بر روی تولید حیوان اثر می‌گذارد. طبق برآوردها این روش می‌تواند تا 10 درصد از هزینه‌های تولید را کاهش دهد که با توجه به صرف 70 درصد هزینه‌های تولید در جیره‌نویسی، اهمیت این روش مشخص می‌شود.
وی ادامه داد: جیره‌نویسی برای هر گله باید با توجه به شرایط روز و نوسانات قیمت در نظر گرفته شود اما بخش عمده مرغداری‌های ایران به جیره‌نویسی جدید توجه نمی‌کنند.
طبق این روش هر جیره برای یک حیوان و یک گله نوشته می‌شود و نمی‌توان یک جیره نوشته شده را به گله‌های دیگر و گونه های دیگر طیور تعمیم داد.
