حکیم مهر - محققان با همکاری دانشمند ایرانی تاثیر مثبت نوعی ترکیب پیچیده را برای کاهش اثرات جانبی داروی مورد استفاده در درمان لیشمانیوز را شناسایی کردند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، Amphotericin B موثرترین داروی مورداستفاده در درمان لیشمانیوز است.
این بیماری پوستی در دنیای غرب بیش از همه سگها را تحت تاثیر قرار داده و در کشورهای در حال توسعه نیز بر بیش از 12 میلیون نفر اثر میگذارد و منجر به رخداد سالانه 70 هزار مرگ میشود.
هزینه درمان با داروی مزبور برای هر بیمار بیش از پنج هزار دلار گزارش شده و طول دوره درمان نیز 21 روز و هر روز دو ساعت گزارش شده است.
اثرات جانبی داروی به کاررفته برای درمان لیشمانیوز فراوان بوده و در بسیاری از موارد بیماران باید در بیمارستان بستری شوند.
محققانی از دانشگاههای میامی، فلوریدا و دانشگاه خودمختار بارسلونا با همکاری دکتر پیروز دفتریان، شیوهای را طراحی کردهاند که به طور قابلتوجهی دوز مصرف این دارو را با افزایش 83 درصدی کارآییاش کاهش میدهد، توانایی دارو برای حمله به سلول عفونیشده توسط انگلی که بیماری را تحریک میکند را 10 برابر کرده و به طور قابلتوجهی از سمیبودن انگل میکاهد.
شیوه جدید با موفقیت بر روی مدلهای موش مبتلا به لیشمانیوز آزمایش شده است.
ترکیب پیچیده معرفیشده با نانوذره PDD عمل میکند. این نانوذره مادهای به قطر 10 نانومتر است که در Amphotericin B تعبیه میشود و آن را قادر به گزینش سلولی میکند که مامن انگل است.
در حالی که دوز کامل معمول دارو برای کاهش زخمهای پوستی ناشی از بیماری مزبور به 12 روز زمان نیاز دارد، یک دوز از ترکیب پیچیده جدید با کسر فقط 17 درصد از دوز کامل داروی Amphotericin B، این زخمها را طی دو تا سه روز ارتقا میدهد.
افزون بر این، ترکیب مزبور به عنوان یک واکسن درمانی عمل میکند که سیستم ایمنی را علیه مخازن سلولهای مامن انگل فعال میکند.
ماده PDD در آزمایشهای پیشین و با هدف ارتقای واکنش سیستم ایمنی افراد در مقابل دیگر بیماریها به کار رفته و هماکنون نیاز به آزمایشهای بالینی آن در انسانها با هدف تایید ایمنی این ماده به عنوان راهکار درمانی برای لیشمانیوز احساس میشود.
در صورت تایید ایمنی این ترکیب در انسان، هزینه درمان به طور قابلتوجهی کاهش مییابد و این موضوع در کاهش مرگهای ناشی از این بیماری در کشورهای در حال توسعه نقش کلیدی را ایفا خواهد کرد.
جزئیات این مطالعه در Journal of Infectious Diseases منتشر شد.