به گزارش مهر، متن این نامه به شرح زیر است:
از: کمپین برای نجات گوشت خواران بزرگ ایران به دکتر حسن روحانی، ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران؛
با سلام. شما نیک می‌دانید که در روزگاری نه چندان دور در این مرز و بوم شاهد زندگی شیر ایرانی و ببر مازندران بودیم؛ اما متأسفانه بر اثر تمامیت خواهی ما انسانها، این دو زیرگونه ارزشمند منقرض شدند. بر اساس طبقه‌بندی «اتحادیه جهانی برای محافظت از طبیعت»، یوزپلنگ ایرانی با تعداد موجودِ حدود بین چهل تا هفتاد قلّاده در طبقه «در معرض خطر شدید»، پلنگ ایرانی با تعداد کمتر از پانصد قلّاده در طبقه «در معرض خطر»، و در نهایت خرس سیاه آسیایی، خرس قهوه‌ای، گرگ ایرانی و کفتار راه راه ایرانی نیز به دلیل عدم وجود امکانات و انجام تکنیک‌های علمی لازم در شناسایی و سرشماری آنها در طبقه «ارزیابی نشده» قرار دارند. حال، با کشتار بی‌رحمانه این گوشت خواران ارزشمند توسط ما انسانهای ظالم در این روز‌ها، مخصوصاً زیرگونه پلنگ ایرانی، شکی نیست که در آینده‌ای نه چندان دور تمامی حیوانات ذکر شده در بالا به سرنوشت شیر ایرانی و ببر مازندران که همانا انقراض است دچار خواهند شد.
با توجه به سکوت عجیب و تامل برانگیز مسئولان رده بالای سازمان حفاظت از محیط زیست ایران، اینجانب، جمشید پرچی‌زاده، دارای مدرک کارشناسی ارشد رشته جانورشناسی از دانشگاه پونا در هندوستان، به همراه یک هزار و سیصد نفر از دوستداران محیط زیست ایران، تصمیم گرفتیم با تشکیل کمپینی مراتب نگرانی خود نسبت به وضع حال حاضر این حیوانات را به گوش بالاترین مقام اجرایی کشور که رئیس جمهور است برسانیم.
در همین راستا، اینجانب لیست تخصصیِ جامعی از اموری که می‌بایست توسط سازمان حفاظت از محیط زیست ایران برای نجات این گوشت خواران انجام پذیرد تهیه کرده ام. انجام تمامی موارد ذکر شده یا حد اقل دو سوم آنها انتظاری است که ما به عنوان شهروندان ایرانی از سازمان مذکور داریم.
۱ - کاهش برخورد بین انسانها وحیوانات گوشت خواربه وسیله:
الف) متوقف کردن ساخت جاده‌ها و معادن درزیستگاه های این حیوانات.
ب) متوقف کردن مسکونی سازی مناطقی که این حیوانات درآنها زندگی می‌کنند.
ج) تهیه غذا درفصول مختلف سال مخصوصاً در فصل‌های سرد که غذای کمتری دردسترس این حیوانات می‌باشد. (منظور از تهیه غذا، فراهم کردن گوشت سالم می‌باشد و نه گوشت فاسد و مسموم که باعث مرگ این گوشت خواران ارزشمند می شود).
2 - بالا بردن آگاهی عمومی افراد جامعه ازقبیل مردم عادی، افراد روستایی و چوپان های محلّی نسبت به ارزش این گونه‌ها از طریق؛
الف) برگزاری کلاس‌های آموزشی در مناطقی که وجود این حیوانات قطعی است.
ب) ساخت فیلم‌های مستند از زندگی این حیوانات و پخش از صداوسیما.
ج) ساخت فیلم‌های کوتاه در رابطه با طبقه این حیوانات درطبقه‌بندی «اتحادیه جهانی محافظت از طبیعت».
3 - اعلام «منطقه حفاظت شده» و البته «منطقه شکارممنوع» درتمام مناطقی که حضوراین گونه‌ها درآنها قطعی است.
4 - برآورد ضرر و زیان مالی روستاییان و چوپان‌های محلّی جهت پرداخت غرامت به آنها به منظورتشویق به نکشتن این حیوانات.
5 - افزایش جرایم به شکلی که بازدارنده باشند.
6 -افزایش تعداد محیط بانان و همچنین اعطای حقوق برخورد با شکارچیان
7 - آموزش استفاده از اسلحه بیهوشی و همچنین قرار دادن آنها در اختیار محیط بانان جهت استفاده در لحظات خطر که همانا مواجه شدن با حیوان وحشی است.
8 - افزایش حقوق محیط بان زحمتکش در جهت جلوگیری از قبول رشوه.
9 -تخصیص بودجه برای به کارگیری تکنیک‌های ضروری شامل:
الف) استفاده از دوربین‌های تله‌ای جهت تعیین زیستگاه و تعداد تقریبی حیوانات.
ب) استفاده از «رادیو تلمتری» یا «جی پی اس» جهت تعیین محدوده زیستی این گوشت خواران ارزشمند.
ج) استفاده از «اثر انگشت ژنی» در آزمایشگاه‌های مجهز برای تخمین تعداد دقیق آنها.
د) گرفتن عکس‌های دقیق هوائی از مناطق زندگی جهت رسم پراکندگی این حیوانات به وسیله نرم افزار «جی آی اس».
ی) زنده‌گیری و جفت‌گیری به منظور تداوم نسل در مکان‌های بهداشتی و ایمن تحت نظر دامپزشک با تجربه
