کم آبی و به دنبال آن افزایش شدید غلظت نمک در آب دریاچه ارومیه طی سال های اخیر، آرتمیا تنها زیستمند این دریاچه در آستانه نابودی کامل قرار گرفت، اما افزایش مجدد آب دریاچه ارومیه، منجر به حیات مجدد آرتمیا شده و آرتیما بازهم در آب های این دریاچه مشاهده شده است.
افزایش شوری دریاچه ارومیه حیات آرتمیا به عنوان تنها موجود زنده این دریاچه را به سرعت تحت تاثیر قرار داد و تا مرز نابودی کامل زندگی این موجود زنده پیش رفت.
با شکل گیری ستاد احیای دریاچه ارومیه و آبرسانی به دریاچه از طریق رهاسازی آب سدهای حوضه آبریز و لایروبی رودخانه های اصلی منتهی به دریاچه برای جلوگیری از پخش شدن و ورود آب به پهنه اصلی دریاچه و همچنین اتصال دو رودخانه اصلی تامین کننده آب دریاچه به یکدیگر جهت انتقال پرحجم آب، دوباره آب دریاچه ارومیه تا حدودی افزایش یافته و حرکات آتمیا درون آب دریاچه مشاهده شده است.
سطح آب دریاچه ارومیه در دو سال گذشته به کمترین میزان خود یعنی مساحتی در حدود ۵۰۰ کیلومتر مربع و تراز دریاچه از سطح آب های آزاد نیز به پایین ترین میزان خود یعنی به ۱۲۷۰٫۰۴ متر رسید.
با اقدامات موثر ستاد احیای دریاچه ارومیه اکنون مساحتی در حدود ۳ هزار کیلومتر مربع از دریاچه ارومیه زیر آب رفته و تراز امروز دریاچه نیز به ۱۲۷۱٫۰۸ متر رسیده است.
مشاهده حرکات آرتمیا به صورت زنده درون دریاچه ارومیه نوید آن را می دهد که با احیای دریاچه ارومیه چرخه زندگی این موجود زنده تکمیل شده است.
آرتمیا تنها موجود زنده دریاچه ارومیه از خانواده سخت پوستان است که می‌تواند در آب غلیظ و شور زندگی نموده و از جلبک‌های موجود دریاچه تغذیه کند.
این جاندار شاخص‌ترین موجود زنده دریاچه ارومیه است که غذای اصلی پرندگان را تشکیل می‌دهد و بیشترین منبع غذایی برای ماهیان خاویاری است.
این جاندار با شرایط آب شور دریاچه ارومیه سازگاری پیدا کرده است و هم می‌تواند زنده زایی و هم تخم‌گذاری کند. البته در شرایطی که استرس محیطی نباشد این جاندار زنده زایی می‌کند.
آرتمیا از ذرات کمتر از ۵۰ میکرون تغذیه نموده، در آبهای بسیار شور زندگی می کند و هیچگونه وسیله دفاعی ندارد.
در ابتدا از این موجود به عنوان غذای ماهیان اکواریومی استفاده می شد ولی بعدها با پی بردن به اهمیت آن در تغذیه لارو تازه تفریخ یافته انواع آبزیان، کاربرد آن در این زمینه به طور جدی مورد توجه قرار گرفت، به طوریکه امروزه صنعت آبزی پروری خصوصا پرورش میگو به صورت اجتناب ناپذیری با آرتمیا پیوند خورده است.
آرتمیا علاوه بر اینکه یک منبع غذایی با ارزش است دارای خصوصیات و ویژگی های فراوانی است که هم برای پرورش دهنده و هم برای آبزیان بی نهایت مهم است.
آرتمیا تخم بسیار با ارزشی دارد. پرورش دهندگان میگو طی روشی این تخم‌ها را باز می‌کنند و وقتی نوزاد آرتیما از آن خارج می شود، میگوها از آن تغذیه می کنند، زیرا میگو باید غذای جنبنده مصرف کند.
به همین دلیل تخم یا سیست آرتمیا در سطح دنیا دارای ارزش جهانی است.
آرتمیا اورمیانا (آرتمیای دریاچه ارومیه) یکی از هفت گونه شناخته شده آرتمیای دو جنسی در جهان است. ارزش غذایی آن در حد مطلوب است و دارای بیش از ۵۲ درصد پروتئین و چهار درصد چربی می باشد. ترکیب و میزان اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب آن در حدی است که نیازهای آبزیان آب های شیرین را به طور کامل برآورده می سازد.
از این موجود زنده می توان به صورت مستقیم یا پس از منجمد کردن و یا خشک کردن به عنوان یک خوراک پروتئینی مغذی برای پرورش انواع ماهیان، میگوها و خرچنگ های آب شیرین استفاده کرد و یا می توان پس از غنی سازی برای پرورش ماهیان و میگوهای آب شور به کار برد.
کم آب دریاچه ارومیه و افزایش بیش از حد شوری بر میزان تولید مثل آرتمیا تاثیر منفی می گذارد.
در حال حاضر غلظت نمک در دریاچه ارومیه به بالای ۳۴۰ گرم در لیتر رسیده در حالیکه در شرایط عادی شوری آب دریاچه ارومیه ۱۵۰ میلی گرم در لیتر می باشد. در شرایط فعلی آب دریاچه به حالت فوق اشباع در آمده که در این شرایط آرتمیا نمی تواند زاد و ولد کرده و حیات خود را ادامه دهد.
هم اکنون بر اثر شرایط بحرانی دریاچه ارومیه تعداد آرتمیا از ۲۰ الی ۲۲ عدد تخم یا توده زنده در هر لیتر به یک الی دو عدد در هر لیتر رسیده است.
