حکیم مهر - طبیعت مجموعه‌ای بی‌نظیر از فرآیندها و اکوسیستم‌های حیرت‌انگیز به شمار می‌آید. زندگی بسیاری از حیوانات و نحوه انطباق آنها با هر نوع شرایط آب و هوایی و زیست‌محیطی از جمله مواردی است که حیرت دانشمندان را به همراه دارد. به عنوان مثال در جنوب غرب آمریکا انطباق حیرت‌انگیز زندگی نوعی مارمولک و گروه‌های بزرگ مورچه‌های زهرآلود موجب شده تا دانشمندان دست به تحقیقات گسترده‌ای بزنند.
این مورچه‌ها سمی قوی دارند که می‌تواند حیوانات مختلف از جمله این مارمولک‌ها را به کام مرگ بشکاند. این مورچه‌ها که مورچه‌های آتشین زهرآلود هستند در دهه 30 میلادی به آمریکای شمالی هجوم آوردند و از آن موقع اجتماعات عظیمی را در این نقطه از جهان تشکیل داده‌اند. از ایالت‌های تگزاس گرفته تا فلوریدا ردپای این نوع مورچه دیده شده است. نحوه حمله این مورچه‌ها، این طور است که در قالب گروه‌های بزرگ به طعمه حمله کرده و با وارد کردن نیش زهرآلود خود بتدریج موجب فلج شدن و از پای در آمدن حیوان می‌شوند. اما در اطراف محل زندگی این نوع مورچه خطرناک گونه‌ای از مارمولک‌ها موسوم به مارمولک پرچینی زندگی می‌کند که توانسته با منطبق ساختن خود با محیط اطرافش از خطری که این مورچه‌ها به همراه دارند، دوری کند. تریس لنگ کیلد از زیست‌شناسان دانشگاه دولتی پنسیلوانیا که تحقیقات گسترده‌ای روی این نوع مورچه‌ها انجام داده، متوجه شده است که این مارمولک‌ها می‌توانند به طرز هنرمندانه‌ای از خطر این مورچه‌ها در امان باشند. این مارمولک‌ها به محض قرار گرفتن در معرض خطر هجوم مورچه‌های زهرآلود بدن خود را بشدت منقبض کرده و در یک چشم به هم زدن و با بهره‌گیری از پاهای عقبی که بلندتر از پاهای جلویی هستند از محل فرار می‌کنند. سرعت فرار آنها به حدی است که مورچه‌ها از دنبال کردن مارمولک منصرف می‌شوند. با این حال مارمولک‌هایی که برای نخستین بار در معرض هجوم مورچه‌ها قرار می‌گیرند ممکن است دست به اقدامی برای گریز نزده و تنها با بستن چشمان خود منتظر رفع خطر باشند. تحقیقات تریسی و همکارانش نشان داده که مارمولک‌هایی که پاهای عقبی بلندتری دارند به مراتب سرعت عمل بیشتری برای فرار خواهند داشت. از آن گذشته مشخص شده مارمولک‌هایی که سرعت عمل کمتری دارند یا واکنش مناسبی نسبت به هجوم مورچه‌ها از خود نشان نمی‌دهند، معمولا توسط این حشرات فلج و سپس خورده می‌شوند.
