با اینکه در قانون مدیریت پسماند نحوه مدیریت بسیاری از انواع زباله‌ها تعیین تکلیف شده، اما برنامه مشخصی برای مدیریت زباله‌های مراکز دامپزشکی نیست. به نوعی حتی زباله‌های این مراکز به حال خود رها شده‌اند و هرچه زودتر باید این خلأ قانونی تعیین تکلیف شود.
به گزارش حکیم مهر به نقل از جوان آنلاین، آمار‌های سازمان دامپزشکی نشان می‌دهد که مراکز دامپزشکی تنها در تهران در طول یک‌سال ۲۰هزار و ۵۰کیلوگرم پسماند تولید می‌کنند. کلینیک‌ها و مراکز دامپزشکی هم باید برای دفع زباله‌های خود با سازمان مدیریت پسماند قرارداد منعقد کنند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که حدود ۹۹ مرکز دامپزشکی، زباله‌های خود را به‌طور مستقیم به دست پیمانکاران این سازمان نمی‌سپارند. به گفته مدیر پسماند‌های پزشکی سازمان مدیریت پسماند، احتمالاً این مراکز پسماند‌های عفونی خود را مانند دیگر زباله‌ها به سطل‌های مکانیزه شهرداری می‌ریزند!
اداره محیط‌زیست هم به مراکز متخلف نامه زده و از آن‌ها خواسته است هرچه سریع‌تر برای جداسازی و دفع زباله‌هایشان با سازمان پسماند قرارداد امضا کنند. بی‌توجهی به این قرارداد هم نوعی تخلف است. زیرا براساس قانون، شهرداری تنها مسئول جمع‌آوری و امحای پسماند‌های پزشکی و دامپزشکی است و طبق مقررات سازمان دامپزشکی، همه مراکز دامپزشکی باید با شهرداری قرارداد دفع پسماند داشته باشند.
البته بعضی از مراکز هم ترجیح می‌دهند به‌جای اینکه خودشان با پیمانکاران سازمان پسماند قرارداد ببندند، زباله‌هایشان را به بیمارستان‌های اطراف بسپارند تا آن‌ها پسماند‌های دامپزشکی را لابه‌لای زباله‌های بیمارستانی به این پیمانکاران تحویل دهند!
اما اداره محیط‌زیست، قانون مدیریت پسماند را مبنا قرار می‌دهد و براساس این قانون، همه تولیدکنندگان زباله‌های پزشکی و دامپزشکی موظف هستند پسماند‌های خود را جداسازی، بسته‌بندی و امحا کنند. همه مراکز دامپزشکی هم میزان تولید پسماند‌های عفونی خود را به اداره محیط‌زیست اظهار کنند و همچنین برنامه عملیاتی مدیریت پسماندهایشان را نیز به این اداره تحویل دهند.
سازمان دامپزشکی معتقد است، اصلاً نباید مراکز دامپزشکی، دستورالعمل مربوط به جمع‌آوری و دفع پسماندهایشان را به اداره محیط‌زیست ابلاغ کنند، بلکه این وظیفه خود محیط‌زیست است که پروتکلی در این زمینه تهیه کند و آن را به مراکز زیر نظرش و سازمان مدیریت پسماند تحویل دهد.
اختلاف بین مراکز دامپزشکی، پیمانکاران سازمان مدیریت پسماند و محیط‌زیست بر سر هرچه باشد دود آن به چشم شهروندان می‌رود، زیرا از همه بیشتر آن‌ها را در معرض خطر قرار می‌دهد و سلامتی‌شان را تهدید می‌کند.
نبود این پروتکل‌ها باعث شده حتی پیمانکاران سازمان مدیریت پسماند نیز ندانند دقیقاً باید براساس چه روشی، پسماند‌های مراکز دامپزشکی را ضدعفونی و امحا کنند.
در مجموع از آنجایی که سازمان محیط‌زیست یک دستگاه نظارتی و سازمان دامپزشکی یک دستگاه اجرایی است؛ دستگاه‌های نظارتی باید قوانین را وضع و نهاد‌های اجرایی هم آن را عملیاتی کنند.
بنابراین در این زمینه هم تدوین سازوکار مربوط به نحوه تفکیک، ضدعفونی و دفع زباله‌های مراکز دامپزشکی بر عهده سازمان محیط‌زیست است.
