نگاهی به چالش‌های حرفه‌ای کلینیسین‌های دام بزرگ؛ از مشکلات جسمی تا مالیات غیرمتعارف

 

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: نزدیک به ۱۸ سال در زمینه دام بزرگ کار می‌کند. امروز دیسک کمر دارد، عمل فتق انجام داده و پای چپش درد می‌کند. همچنین پیش‌بینی می‌کند که بعد از مدتی، انگشت شست او نیز از کار می‌افتد. «دکتر احمد فردوسی» یکی از کلینیسین‌های دام بزرگ فعال در شهرستان مشهد است؛ کسی که اگرچه ورود او به رشته دامپزشکی بر اساس علاقه نبوده، اما وقتی به هر دلیلی موفق به ورود به رشته پزشکی نشد، تصمیم گرفت برای پیگیری فعالیت‌های تشخیصی و درمانی، دامپزشکی را انتخاب کند. خودش می‌گوید:‌ «بعد از اینکه وارد رشته دامپزشکی شدم، رشته دام بزرگ را بر اساس علاقه انتخاب کردم و آن را با علاقه ادامه دادم.» حالا گلایه‌های زیادی از وضعیت معیشتی هم صنفان خود دارد.

حکیم مهر: آقای دکتر، مهمترین مشکلات صنف کلینیسین‌های دام بزرگ شامل چه چیزهایی است؟

یکی از مشکلاتی که یک دامپزشک کلینسین دام بزرگ با آن سروکار دارد، این است که قدرت بدنی او به شدت تحلیل می‌رود؛ دلیل آن هم این است که وقتی دامپزشک با دام بزرگ چه در زمینه تک سمی‌ها و چه نشخوارکنندگان سروکار دارد، خودش باید به کیس مراجعه کند. یعنی شرایط مثل گذشته نیست که کیس را به مطب بیاورند و در حدود بالای ۹۰ درصد از مراجعات باید از سوی دامپزشک انجام شود. دامپزشک برای طی مسافت و مراجعه به روستاها مجبور به رانندگی‌های طولانی است که گذشته از اینکه از نظر قوای بدنی تحلیل می‌رود، احتمال آسیب دیدن او نیز خیلی زیاد است؛ کمااینکه با دام‌هایی مثل اسب یا گاو سروکار دارد و خطرات زیادی از جمله لگد خوردن و گازگرفتگی در کمین اوست.

گذشته از این، مشکل دیگری که در زمینه دام بزرگ وجود دارد، بحث فرسودگی وسایل است. به طور مثال اگر قرار باشد برای مراجعه به روستاها، خودرو کرایه کنیم، هزینه آن خیلی زیاد می‌شود و بنابراین برای سرشکن شدن هزینه‌ها مجبور هستیم با وسیله شخصی برویم؛ بعضا هم به رانندگی افراد اعتماد نمی‌کنیم.

در هر صورت مسائل زیادی وجود دارد که کلینیسین‌های دام کوچک شاید این مشکلات را نداشته باشند؛ اگرچه آنها هم مسائل خاص خود را دارند. به طور کلی از نظر خطر انتقال بیماری‌ها همه دامپزشکان مانند هم بوده و هیچ تفاوتی با هم ندارند اما از نظر استهلاک بدنی، هیچ‌یک به کلینیسینی که در زمینه دام بزرگ فعالیت می‌کند، نمی‌رسد.

حکیم مهر:‌ بعضی اصناف دامپزشکی مثل کلینیک‌ها با برخی مشکلات حقوقی با شهرداری‌ها مواجه هستند. آیا در بحث دام بزرگ از این مشکلات وجود دارد؟

هنوز این اتفاق نیفتاده است، چراکه کلینسین‌های دام بزرگ بیشتر در خارج از مسیر شهر هستند، اما وقتی پای دامپزشکی به میان بیاید، گریبان همه را می‌گیرد و این اتفاق ممکن است برای ما هم بیفتد. در حال حاضر نظام دامپزشکی به شدت در مورد این مساله فعالیت می‌کند و صنوفی هم که در رابطه با دام بزرگ تشکیل شدند، نسبت به این مساله حساس‌اند تا از این اتفاقات جلوگیری کنند؛ چرا که دیر یا زود ممکن است گریبان کلینیسین‌های دام بزرگ را هم بگیرد.

حکیم مهر:‌ کلینیسین‌های دام بزرگ به لحاظ فعالیت‌های صنفی چقدر در کنار هم هستند؟

فعالیت‌های صنفی کلینیسین‌های دام بزرگ بستگی به شهرستان دارد؛ مثلا ما از دور می‌شنویم که گویا در اصفهان این همبستگی خیلی قوی است اما در استان خراسان رضوی کمتر است؛ اما به تدریج این اتفاق می‌افتد، چرا که به هرحال برای اینکه انسان به یک هدف برسد، گاهی اوقات نیاز است که از مسیرهای مختلف وارد آن شود. مثلا اگر قرار بر این باشد که فقط صحبت از اتحاد و یکپارچگی کنیم و وحدت رویه داشته باشیم، ممکن است این اتفاق هیچ‌وقت نیفتد، اما زمانی که یک صنف تشکیل داده و به صورت کاملا قانونی برخی امتیازات به آن می‌دهیم، همه به صورت یکپارچه زیر نظر آن صنف و تشکل می‌روند و بنابراین نوعی اعمال حاکمیت به وجود می‌آید و اهرم‌هایی برای قانونمند کردن افراد ایجاد می‌شود.

حکیم مهر: نظام دامپزشکی استان و اداره کل تا چه اندازه به مشکلات کلینیسین‌های دام بزرگ رسیدگی می‌کنند؟

اعضای نظام دامپزشکی استان اخیراً انتخاب شده و امسال خیلی قوی‌تر شدند، چون به هر حال افراد بخش خصوصی وارد شده و دغدغه‌های خود را دنبال می‌کنند، لذا فعالیت آنها رضایت‌بخش است. در ارتباط با اداره‌کل هم مشکلی نداریم، مخصوصا الان دکتر شریعتی که قبلا رئیس نظام بودند، مدیر کل شدند و لذا فوق‌العاده عمل می‌کنند و از جان و دل برای بخش خصوصی مایه می‌گذارند.

حکیم مهر:‌ آیا دغدغه دیگری ندارید؟

یک مساله خیلی مهم که بنده دنبال می‌کنم تا زمانی که بتوانم آن را حل کنم، علی‌الخصوص در دوره ریاست دکتر صفری بر نظام کشور، مساله مالیات دامپزشکان است. من اعتقاد ندارم که ما نباید مالیات دهیم، بلکه باید کمترین میزان مالیات را پرداخت کنیم. درخواست من این است که یک روز یکی از افرادی که در سازمان امور مالیاتی صاحب نفوذ و اختیار هستند، با یکی از کلینسین‌ها بیرون بروند؛ یک روز کاری را وقت بگذارند و حقوق آن روز توسط خود من پرداخت شود. می‌خواهم ببینم تاب و تحمل آنها چقدر است و بر اساس آن قضاوت کنند که آیا ما سختی کار داریم یا نه و بعد تصمیم بگیرند.

اینکه ۱۸ درصد مالیات به دامپزشکان تعلق گیرد، یک مساله غیر منطقی است. ممکن است سازمان امور مالیاتی تا الان با این مساله کنار آمده باشد اما از این به بعد این اتفاق نخواهد افتاد. درآمدهای مالیاتی باید وجود داشته باشد و سازمان امور مالیاتی باید مالیات اخذ کند اما این اتفاق نباید برای دامپزشکی بیفتد.

حکیم مهر: درآمد دامپزشکان را چطور محاسبه می‌کنند که بخواهند براساس آن مالیات بگیرند؟

امسال گفتند که همه دامپزشکان باید کارتخوان داشته باشند. بعد از مدتی مانند کشورهای اروپایی با انجام هر تراکنش، لینک آن وارد سازمان امور مالیاتی می‌شود. قبلا به هر دلیلی با این مساله مماشات می‌کردند اما الان وضعیت فرق می‌کند. اگر قرار باشد این اتقاق بیفتد، با این هزینه‌ها چیزی برای دامپزشکی باقی نمی‌ماند.

حکیم مهر: راهکار درست در زمینه مالیات چیست؟

باید با سازمان نظام و با بخش خصوصی جلسه بگذارند و یک خروجی از آن بگیرند. یا سقف معافیت مالیاتی را بالا ببرند یا درصد آن را کم کنند و ما را زیرگروه مشاغل سخت و زیان‌آور قرار دهند.

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.