سرپرست گروه باستان شناسی شهر سوخته گفت: بر اساس مطالعات علمی انجام شده بر روی اسکلت میمون کشف شده در گورستان شهر سوخته، این حیوان در حالت اسارت در قفس مرده و به سبب اهمیت آن برای صاحبش همچون کودکی به همراه ظرفی زیبا دفن شده است.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایرنا، «دکتر سید منصور سید سجادی» روز سه شنبه به مهمترین کشف شهر سوخته در 2 سال اخیر اشاره کرد و اظهار داشت: پیدا شدن اسکلت یک نوع میمون در یکی از قبور شهر سوخته مهمترین کشف 2 سال گذشته در این محوطه باستانی بوده است.
سرپرست گروه باستان شناسی شهرسوخته بیان کرد: اهمیت پیدا شدن این میمون در شهر سوخته 2 علت دارد، یکی اینکه این نوع میمون اصولا در جغرافیای ایران وجود ندارد و از خارج از فلات ایران بزرگ وارد شده و در مطالعات انجام شده این نوع میمون در شمال هندوستان تا مرزهای چین و آسیای مرکزی وجود داشته، بنابراین میمون یادشده جزو کالاهای وارداتی به شهر سوخته بوده است.
وی گفت: چون شهر سوخته با سرزمین های شرقی ایران مانند شمال هندوستان و آسیای مرکزی مراودات تجاری زیادی داشته و اطلاعات خیلی زیادی در این زمینه وجود دارد، متوجه شدیم که این میمون از آنجا آمده است.
سید سجادی افزود: مساله دیگر اینکه اصولا این میمون ها در دنیای باستان مانند یک کالای لوکس و اشرافی محسوب می شده و اینها را معمولا برای هدیه دادن به افرادی که در جامعه دارای طبقه خاص اجتماعی بودند مانند انسان های نخبه، تاجر، حاکم، روحانی یا در کل کسانی که دارای شخصیت خاصی بودند، وارد می کردند.
وی اظهار داشت: مهمترین نکته ای که در مورد اهمیت این میمون وجود دارد این است که میمون چون خردسال بوده و کمتر از پنج سال سن داشته در شهر سوخته دفن شده و قبری برای این میمون مانند قبر کودکان خردسال شهر سوخته ساخته اند و اهمیتی که این میمون برای صاحبش داشته مانند کودکان بوده است.
سرپرست گروه باستان شناسی شهرسوخته ادامه داد: در شهر سوخته کودکان را معمولا بدون اشیا و هدایا دفن می کردند یا هدایای کمی برای شان می گذاشتند به عنوان مثال برای یک کودک سه یا چهار ساله یک کاسه، بشقاب، لیوان یا محتویات غذایی و نوشیدنی در کنارش قرار می دادند و دفنش می کردند و این میمون چون خردسال بوده مانند بچه های آن زمان دفن شده و در کنارش لیوانی منقوش وجود داشته است.
وی گفت: این مساله بسیار جالبی است که باید مطالعه شود تا بفهمیم نقش این میمون چه بوده زیرا یک احتمال بسیار کمی که وجود دارد این است که اگر این میمون از شمال هندوستان وارد شده باشد، به دلیل اینکه در هندوستان جانور پرستی و بت پرستی رایج بوده و هنوز هم رایج است امکان دارد این میمون نیز مثل بعضی دیگر از جانوران که در منطقه هندوستان پرستش یا ستایش می‌شدند همان نقش را برای صاحبش در شهر سوخته داشته یعنی به عبارت دیگر صاحب این میمون آدمی با یکسری اعتقاداتی بوده که میمون را به این منطقه آورده است.
سید سجادی خاطر نشان کرد: این میمون به دلیل اینکه در اسارت و داخل قفس نگهداری می شده مرده و این موضوع را از مطالعه چگونگی رشد و شکل گرفتن استخوان ها بخصوص پاها و دست هایش متوجه شدیم و این یک کشف بسیار مهمی بوده که در حال حاضر در مهمترین مجله استخوان باستان شناسی جانوری جهان به انگلیسی چاپ شده و فارسی آن نیز تا 2 یا سه ماه دیگر منتشر خواهد شد.
