یادمانی در فراغ یک همکار
به گذشته و تاربخ کهن این مرز و بوم که نگاهی بیندازید، مملو است از رشادت‌ها و حمیت و مردانگی افرادی که تا پای جان در مقابل آنچه عهد و پیمان بستند ایستادند و نامشان برای همیشه بر لوح دل همه ما جاودانه ماند.
برای اسطوره شدن نیازی به القاب و نشان نیست؛ گاهی اسطوره‌ها را باید در عین بی‌نشانی جستجو کرد، آنها که همانند زین‌الدین‌ها با سن کم و هر چند با رتبه‌های درخشان دانشگاه را برای پس راندن دشمن ترک گفتند و خاک وطن را تسلیم بیگانه نکردند.
امروز هم از درون دانشگاه‌ها عده‌ای قلم به دست آزادگی را فریاد می‌زنند و در جایی که بزرگان در کسوت مقام خاموش نشسته‌اند، آنها خاضعانه پیگیر مطالبات قشر فرهیخته کشور هستند و در حد توان دانشجویی، بار مشکلات را به تنهایی به دوش می‌کشند که شاید مرهمی گردند بر زخم‌های کهنه ما.
آری، این روزها سال‌گشت آسمانی شدن همکار عزیز «علی حسین‌زاده» در حادثه دانشگاه آزاد است. جامعه‌ی دامپزشکی کشور پیگیری‌های مصرانه او را هیچگاه از یاد نمی‌برد. نامش جاویدان و روحش مشمول غفران الهی.
مهدی سلیمانی
دانش‌آموخته دکترای عمومی دامپزشکی
گروه هم‌اندیشی دامپزشکان ایران
روحشان شاد 
روحشان شاد، البته فراق درست هست نه فراغ. خدا همه رفتگان را غریق رحمت فرماید انشاءالله | احسنت.واقعا درست گفتین روحشان شاد و یادشان گرامی 
