تصور راه رفتن ماهی روی زمین، عجیب و غریب است. در عین حال پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که شماری از ماهی‌ها قادر به راه رفتن روی زمین هستند. بنا به پژوهشی مفصل بر روی استخوان‌های بزرگ ماهی‌های آسیایی از خانواده لوچ، (ماهیان خانواده‌ی سگ‌ماهیان جویباری) که نوع خاصی از ماهی‌های راه‌رونده بر خشکی به نام (ماهی فرشته غار یاCryptotora thamicola) از آن جمله‌است، پژوهش منتشر شده در مجله مورفولوژی نشان می‌دهد، ده نوع دیگر از ماهی‌ها نیز دارای چنین توانمندی هستند.
به گزارش حکیم مهر به نقل از خلیج فارس، از طریق مشخص کردن انواع سگ‌ماهیان جویباری که ممکن است برای حتی لحظاتی بدون مشکل در تنفس روی زمین راه بروند، دانشمندان امیدوارند درباره چگونگی امکان راه رفتن نخستین مهره داران در بیرون از آب بیشتر بدانند.
آتچه پژوهشگران درباره ماهی‌های فرشته غار دریافتند این است که کمربند لگن (رابط بین ستون فقرات و باله لگن) کلید راه رفتن آنها روی زمین است.
تیم تحقیقاتی با بررسی ساختار استخوان ۲۹ گونه مختلف از گروه لوچ، سه نوع مختلف ماهی آکواریومی را شناسایی کردند و دریافتند که ده گونه دیگر از همان ارتباط استخوانی ماهیان غاری برخوردارند.
زیست شناس «زاکاری‌راندال» از موزه تاریخ طبیعی فلوریدا در گزارشی که روز یکشنبه توسط وب‌سایت ساینس‌آلرت منتشر شد گفت: «ماهی‌ها معمولا اتصالی میان ستون فقرات و باله لگنی ندارند. قبلا ایده این بود که ماهی فرشته‌ی غار در این زمینه، کاملا منحصر‌به‌فرد است. نکته‌ی جالب مقاله‌ی جدید این است که با جزئیات دقیقی نشان می‌دهد حلقه‌های لگنی محکم نسبت‌به چیزی که فکر می‌کردیم، در خانواده‌ی سگ‌ماهیان جویباری فراوانی بیشتری دارد.»
ماهی فرشته‌ی غار از دنده‌های بزرگ شده و عضلات تثبیت‌کننده استفاده می‌کند تا به کمک باله‌های خود و حرکات سمندر مانند حرکت کند. این گونه، تنها گونه‌ی این خانواده از ماهی‌ها است که دارای این نوع حرکت است. کارشناسان فکر می‌کنند ماهی مذکور این قابلیت را به‌عنوان راهی برای حرکت در میان جریان‌های سریع درون غار و رسیدن به جریان‌های غنی از اکسیژنی که ماهی‌های دیگر نمی‌توانند به آن دسترسی پیدا کنند، تکامل داده است. این توانایی ممکن است برای بالارفتن ماهی از آبشارهای سطحی دو کوچک نیز مورد استفاده قرار گیرد.
محققان از طریق ترکیبی از تجزیه و تحلیل DNA و توموگرافی کامپیوتری (CT) شواهدی یافتند که نشان می دهد توانایی ها از طریق ژنتیکی منتقل شده، با سایر اعضای خانواده لوچ به اشتراک گذاشته شده و به نظر نمی رسد که فقط از یک منبع تکامل یافته باشد.
همه اینها در مورد پیاده روی ماهی، شجره تکاملی دقیق تری به زیست شناسان می‌دهد و چارچوبی جهت تلاش برای شناسایی تعداد بیشتری از آنها در آینده است؛ هرچند سطح مهارت راه رفتن از گونه‌ای به گونه دیگر متفاوت است.
