حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: مجمع
عمومی و انتخابات هیات مدیره انجمن صنفی دامپزشکان امور درمانی استان آذربایجان غربی
برگزار و در نهایت «دکتر رضا اطمینانفر» با ۴۱ رای
به عنوان رئیس، «دکتر عبدالحسین پورمحمود» با ۲۹ رای
و «دکتر مجتبی احمدی» با ۲۸
رای به عنوان اعضای اصلی، «دکتر نوید مرادی» با ۲۷ رای
به عنوان نایبرئیس و «دکتر ساوجبلاغی» با ۲۴ رای به عنوان خزانهدار انتخاب
شدند. همچنین «دکتر ایثار شیرخانی» با ۳۸ رای به عنوان بازرس و آقایان
«دکتر کهربا» و «راستگویی» به عنوان اعضای علیالبدل انتخاب شدند.
به همین بهانه به سراغ «دکتر رضا اطمینانفر» رفتیم و دقایقی
را با او به گفتوگو نشستیم. از نظر او، بزرگترین مشکلی که در استان آذربایجان غربی
وجود دارد، استقرار دو دانشکده دامپزشکی است که متاسفانه ۷۰ یا ۸۰ درصد
ورودیهای آن از بومی استان هستند: «باید حتما به دنبال فرصتهایی باشیم که تجمع را
از بخش درمان، داروخانه و مایهکوبی برداریم و به عنوان پتانسیلی که به صورت خام روی
آن کار نشده است، روی ماده ۱۹
مسئولین فنی بهداشتی تمرکز داشته باشیم.»
حکیم مهر: آقای دکتر، فرآیند برگزاری انتخابات چگونه بود؟
این انتخابات به لحاظ سابقه، چهارمین دوره انتخابات انجمن صنفی
استان آذربایجان غربی بود و تفاوت آن با دورههای قبلی، حضور پرشور و شوقتر همکاران
در یک فضای بسیار دوستانه، صمیمی و گرم بود. هدف همه افرادی که چه به عنوان رقیب انتخاباتی
و چه در قامت اعضا تشریف آورده بودند، تشکیل یک انجمن قوی برای احقاق حق با تعامل و
روابط قانونمند بود تا بتوانیم فعالیتهای مانده را که در دورههای قبلی موفق به اتمام
آنها نشدیم، حداقل تا جایی که در توانمان هست، جلو ببریم.
قبل از شروع جلسه، نماینده فرمانداری و تعدادی از پیشکسوتان
دامپزشکی ازجمله آقایان دکتر اسماعیلی، دکتر سعیدفر، پروفسور صرافزاده و دکتر پژمانفر
که سوابق اجرایی ایشان در انجمن و دانشگاه زبانزد است، تشریف آورده بودند. بعد از شروع
رسمی جلسه، دکتر پورمحمود که یار و یاور همیشگی بخش درمان به ویژه دام بزرگ هستند و
رئیس دوره قبلی هم بودند، گزارشی را در بخش مالی و بازرسی قرائت کردند و بعد انتخابات
شروع و نتایج آن اعلام شد.
حکیم مهر: مهمترین برنامههای شما به
عنوان رئیس جدید انجمن چیست؟ به برخی از کارهای از قبل مانده اشاره کردید. منظور شما
از این کارها چه بود؟
هر دوره انجمن با برخی باورها و اهداف آغاز میشود. بیش از دو
سال از دوره قبلی انجمن با پاندمی کرونا مصادف شد و ما واقعا سختیهای زیادی کشیدیم.
جلسات به صورت آنلاین بود و خیلی نمیتوانستیم جلسات مشترک برگزار کنیم. در واقع تمام
برنامههای خود را روی کف انتظارات قرار دادیم تا فقط به صورت روزمره و روتین به رفع
مشکلات بپردازیم. هرچه که بود، برنامهریزیهایی که برای کارهای بزرگتر داشتیم، انجام
نشد.
در این دوره هم همراه با دکتر پورمحمود و دیگر دوستانی که در
هیات مدیره هستند، برنامههایی داریم که انشاالله منتج به یک انجمن قوی میشود. من
به عنوان یک عضو کوچک جامعه دامپزشکی، صنوف مختلف دامپزشکی را از هم جدا نمیدانم.
مطمئنا تمام اصناف مثل قفل و زنجیر هستند و هر چقدر که قطر زنجیر کلفتتر و اتصالات
آنها قویتر باشد، مطمئنا یک زنجیر محکم ساخته میشود که در نهایت برای زیربنا و اعتلای
دامپزشکی میتوان روی آن حساب کرد. امروز ما انجمنهای صنفی مختلف ازجمله داروخانه،
مایهکوبی، درمان و مسئولین فنی را داریم. هر چقدر بتوانیم به عنوان انجمن با هم تعامل
داشته باشیم، در کنار هم باشیم، از روزمرگی خارج شویم و با اهداف بزرگتر، ارتباطات
خود را با هم قویتر کنیم، در نتیجه باعث میشود یک بخش خصوصی قوی داشته باشیم که بار
را از دوش سازمان دامپزشکی و نظام دامپزشکی برمیدارد و در کارهای کلانی که انجام آن
برای این دو سازمان وقتگیر است، مشاور خوبی باشد.
حکیم مهر: لطفا کمی جزئیتر به برنامههای
اصلی خود اشاره نمایید.
آن چیزی که همواره مدنظر ما بوده و در مورد آن همیشه دچار نوعی
روزمرگی شدیم، مربوط به قوانین و بخشنامههای جدید است. وقتی بخشنامهای ایجاد میشود،
ویرایشی بر بخشنامههای قبلی صورت میگیرد یا قانونی اجرا میشود، با یک قانون کلی
مواجهیم که بسته به شرایط منطقه، به اشکال متفاوت میتوانیم قوانین را اجرا کنیم. مثلا
ما همیشه درگیر اندازه استاندارد مطب دامپزشکی بودیم، برخی از ۹۰ متر، برخی ۸۰ متر
و برخی از ۵۰ متر صحبت میکنند که این مسائل روزمره، قدرت انجمن را برای انجام کارهای
بزرگتر، کم میکند. لذا یکی از برنامههای ما، تقسیم وظایف در هیات مدیره است که حتما
انجام خواهد شد؛ یعنی بار کل مسئولیت به دوش یک نفر به عنوان رئیس نخواهد بود و حتما
از تجربیات پیشکسوتان استفاده می کنیم. با سازمان نظام دامپزشکی کشور، همینطور با
اداره کل دامپزشکی، شبکههای دامپزشکی و سازمان دامپزشکی تعامل و همگرایی خواهیم داشت.
از طرفی برای اینکه موفقتر و تاثیرگذارتر باشیم، حتما باید تعاملمان با کانون کشوری
قویتر باشد تا بتوانیم مشکلات و مشاورههای لازم را برای بخش دولتی و حاکمیتی ارائه
دهیم.
از طرفی حتما با انجمنهای دیگر در صنوف مختلف دامپزشکی ازجمله
انجمن داروخانهها که به صورت مستقیم با بخش درمان در ارتباط هستند، یا انجمن مسئولین
فنی بهداشتی که در قسمت پروانههای بهداشتی برای بخش درمان در ارتباطند و همینطور انجمن
مایهکوبی و سایر انجمنها تعامل خواهیم داشت.
حکیم مهر: از نظر شما مهمترین چالشهای
حال حاضر درمانگران استان چیست؟
به طور کلی شغل درمان سخت است و باید قبول کنیم که سختی کار
در بخش دام کوچک یا بزرگ و همچنین درمان طیور و آبزیان بالاست. در کنار آن بزرگترین
مشکلی که در استان آذربایجان غربی وجود دارد، استقرار دو دانشکده دامپزشکی است که متاسفانه
۷۰ یا ۸۰ درصد ورودیهای آن از بومی استان هستند. در واقع استان از نظر دامپزشکی برخوردار
است و نظر من این است که باید حتما به دنبال فرصتهای دیگر باشیم که تجمع را از بخش
درمان، داروخانه و مایهکوبی برداریم و به عنوان پتانسیلی که به صورت خام روی آن کار
نشده است، روی ماده ۱۹ مسئولین فنی بهداشتی تمرکز داشته باشیم. ما به عنوان انجمن صنفی
درمانگران استان در این زمینه اعلام آمادگی میکنیم که هر چه از توانمان بر میآید
برای این کار در استان خودمان اجرا می کنیم.
حکیم مهر: به عنوان حرف آخر...
نظر بنده همواره این بوده که برای بزرگ شدن، حتما باید اهداف
و طرحهای ما بزرگ و واقعبینانه باشد و سعی کنیم که با اتحاد بین دامپزشکان و تعامل
در بخش دولتی، حاکمیت، نظام دامپزشکی یا همکاران و دوستان به این مهم برسیم. امیدوارم
آن روز دور نباشد که با این اتحاد و تعاملی که مدنظر ماست، هرچه سریعتر به این مرحله
هر چند کم برسیم.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار
ما قرار دادید.