حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: یکی
از انتقادات جدی بر آموزش دامپزشکی، عدم توانایی دانشکده‌های دامپزشکی در تربیت یک
دامپزشک عملیاتی و آماده کار در فیلد بعد از دوران فارغ‌التحصیلی است. در واقع به
اذعان اغلب کارشناسان، دانشجویان دامپزشکی در دوران تحصیل صرفا با مباحث تئوریک
آشنا شده و توانایی فعالیت در فیلد را ندارند. به منظور بررسی میدانی این مساله و
واکاوی سایر مشکلات دانشکده‌های دامپزشکی، پایگاه خبری تحلیلی حکیم مهر
به سراغ دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز رفته است که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید:
واحدهای عملی خیلی کم و فقط یک سال است
«واحدهای عملی دوره عمومی دامپزشکی واقعا
کاربردی هستند و اگر دانشجو در آن واحدها اساتید خوبی هم داشته باشد، در آینده خیلی
به او کمک میکند. اما یک مشکل بزرگ این است که واحدهای عملی، یعنی دوره کارورزی خیلی
کم و فقط یک سال است.» این را یکی از دانشجویان دانشکده دامپزشکی تبریز به حکیم مهر
می‌گوید: «متاسفانه دامپزشکی مثل پزشکی نیست که دو سال طرح می‌گذرانند یا بعد از
آزمون، تازه وارد بیمارستان می‌شوند. دوره کاری رشته دامپزشکی فقط یک سال و آن هم
ترم‌های ۱۱
و ۱۲ است
که دانشجو کارورزی می‌خواند. البته بعضی از دانشجویان خودشان پیگیر یادگیری هستند
و خارج از دانشگاه کارآموزی میکنند اما اینکه دانشگاه این موقعیت را فراهم کند،
بازه زمانی که برای آن در نظر گرفتند، خیلی کوتاه است و اگر می‌شد که بیشتر باشد،
خیلی کمک‌کننده‌تر بود.»
وی با بیان اینکه می‌بایست دوره تئوری را کوتاه‌تر یا آن را
وارد بیمارستان می‌کردند و کارورزی بیشتر می‌شد، تصریح میکند: «به این شکل دانشجو
خیلی آماده‌تر وارد بازار کار می‌شد، اما کوتاه بودن این دوره یک ساله کمی اذیت‌کننده
است و همه دانشجویان این شرایط و امکانات را ندارند که جایی خارج از دانشگاه
کارآموزی کنند یا شرایطی را که اساتید و دانشگاه برای یاد گرفتن دانشجو فراهم میکنند،
داشته باشد. به طور کلی بیشتر واحدهایی که در دوره عمومی دامپزشکی تدریس می‌شوند،
کاربردی هستند و بستگی به این دارد که دانشجو در چه زمینه‌ای قصد ورود دارد.»
استاد بیماری‌های داخلی دام‌های کوچک و رادیولوژی نداریم
این دانشجوی دوره عمومی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز،
کمبود استاد را یکی از مهمترین و اصلی‌ترین مشکلات دانشکده دامپزشکی تبریز برمی‌شمرد
و خاطرنشان میکند: «به‌عنوان مثال ما در دو حوزه داخلی دام کوچک و همچنین رادیولوژی
اصلا استاد نداریم. یعنی از وجود استادی که هیات علمی دانشگاه تبریز باشد، محروم
هستیم و به همین دلیل در بخش پایان‌نامه نیز نمی‌توانند فعالیت داشته باشند. امیدوار
هستیم که برای ترم بعد، در بخش داخلی دام کوچک، بخش رادیولوژی و اپیدمیولوژی،
استاد جذب شود که بتواند آن بخش را احیا کند. البته در حال حاضر اساتید دانشگاه
آزاد می‌آیند و اساتید خوبی هم هستند اما بحثی که هست، اینکه دانشجو نمی‌تواند به
شکل مستقیم با آنها ارتباط برقرار کند و این مساله دانشجویان را رنج می‌دهد.»
وی در ادامه ضمن گلایه از تقویم آموزشی دانشگاه تبریز، توضیح
می‌دهد: «ما دانشجویان مقطع دکترا خصوصا در سال‌های چهارم و پنجم، هر ترم حدود ۱۰ و ۱۱ واحد درسی داریم و دانشگاه
تبریز بازه‌های زمانی اختصاصی امتحانات که برای دانشجویان در نظر می‌گیرد، مثلا ۱۱ روز است. از طرفی دانشجویان
دکترا ۱۰ درس
دارند و یک روز آن در جمعه می‌افتد اما در سایر روزها باید امتحان بدهند. این
مساله نیز دانشجویان را خصوصا در موقع امتحانات بسیار اذیت میکند.»
در ساده‌ترین تجهیزات هم کمبود داریم
این دانشجوی دوره عمومی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز، عدم
امکانات کافی در بیمارستان دانشکده دامپزشکی را یکی دیگر از مشکلاتی می‌داند که به
عقیده او دانشجویان را بسیار آزار می‌دهد: «لازم است بودجه‌ای در نظر گرفته شود که
بتوان وسایل ابتدایی را خریداری کرد. ما در ساده‌ترین تجهیزات هم کمبود داریم و
اکثرا وسایلی هم که داریم، تاریخ آنها گذشته است. مثلا دستگاه موزر اصلاح نداریم و
این اصلا موضوع جالبی نیست که بخواهیم موضع را به مدت دو ساعت با تیغ اصلاح کنیم.
دستگاه‌های اختصاصی باید بیشتر باشد تا اوضاع بیمارستان یا کلینیک را بهتر کند.
تعداد ورودی‌های دانشکده
دامپزشکی بالاست
یکی از مشکلات حوزه پژوهشی
دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز این است که مثلا دانشجویانی که خصوصا در بخش علوم
پایه کار میکنند، مشکلات مجوز تردد در روزهای تعطیل دارند.» این را یکی دیگر از
دانشجویان دکترای عمومی دامپزشکی این دانشگاه به حکیم مهر می‌گوید: «این مساله از نظر آیین‌نامه‌ای به این
صورت است و دانشجویی که می‌خواهد کار پژوهشی انجام دهد، باید پروپوزال او تصویب
شود که متاسفانه این مساله برای دانشجویان سال دوم و سوم مهیا نیست. من از سایر
دانشکده‌ها اطلاعی ندارم اما این مورد در دانشکده ما به چشم می‌خورد.»
وی ضمن گلایه از تعداد
بالای ورودی‌های دانشکده دامپزشکی، تصریح میکند: «این معضل خصوصا در دانشگاه‌های
آزاد بسیار شدید است و روز به روز، هر شهری را که نگاه کنیم، تمایل دارد یک
دانشکده دامپزشکی داشته باشد و نمایندگان آن شهر یا سایر مسئولین پیگیر هستند که
دانشکده دامپزشکی راه‌اندازی کنند. این معضل انگیزه دانشجویان را کاهش می‌دهد و و
فرصت‌های شغلی را اشباع میکند. جامعه دیگر بیشتر از این کشش ندارد که بخواهد
دامپزشک تربیت کند و این مساله قطعا هم در انگیزه بچه‌ها و هم مباحث شغلی و درآمدی
آنها مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد.»
فارغ‌التحصیلان صرفا با
دروس دانشکده به هیچ عنوان نمی‌توانند بیرون کار کنند
این دانشجوی دوره عمومی
دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز در پاسخ به این سوال که فارغ‌التحصیلان دامپزشکی
تا چه اندازه با مباحث عملی آشنایی دارند و آماده کار در فیلد هستند، خاطرنشان میکند:
«من ارتباط زیادی با دانشجویان دارم و عمیقا این خلاء را احساس میکنم. دانشجو بعد
از دانشکده و صرفا با دروس دانشکده، به هیچ عنوان نمی‌تواند بیرون کار کند و قطعا
لازم است که چه در دوران تحصیل و چه بعد از آن، چند سالی را بیرون کار کند تا
آماده شود. دروسی که در دانشگاه تدریس می‌شود، به هیچ عنوان خارج از دانشگاه به
درد او نمی‌خورد. حتما باید دروس یا واحدهایی گنجانده شود که آن توانایی و اعتماد
به نفس را به دانشجو بدهد که به راحتی بتواند بیرون کار کند.»
وی که درحال اتمام سال
چهارم دانشکده است، می‌گوید: «طبق آنچه که از دانشجویان ورودی بالاتر می‌شنوم،
تعداد کیس‌ها پایین است. البته وضعیت در حوزه دام کوچک نسبت به سال‌های قبل بهتر
شده اما همچنان تعداد کیس‌ها پایین است و علت آن هم به کمبود امکانات برمی‌گردد. این
مساله نیازمند این است که دانشگاه بودجه و کمکی را برای آن درنظر بگیرد تا بیمارستان
آن امکانات اولیه را داشته باشد. به گونه‌ای که وقتی کیس می‌آید، بار اول و آخر آن
نباشد و دفعات بعدی هم به آن بیمارستان مراجعه کند.»
در حوزه دام کوچک، حداقل
ده سال آینده را خوب می‌بینم
این دانشجوی دوره عمومی
دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز در خصوص آینده شغلی حرفه دامپزشکی، می‌گوید: «در
حال حاضر که من بیشتر در حوزه علوم پایه کار میکنم اما می‌توانم بگویم که در حوزه
دام کوچک، حداقل ده سال آینده را خوب می‌بینم. در حوزه دام بزرگ نیز از نظر من این
کشش هست، البته برای کسی که بلد باشد و مهارت لازم را داشته باشد. به طور کلی اگر
کسی در دوران دانشکده بتواند آن مهارت لازم را کسب کند، قطعا برای او کار هست و
مشکلی پیش نمی‌آید، اما متاسفانه از آنجا که دروس به گونه‌ای نیست که دانشجو را
آماده کند که بتواند مستقیما وارد فیلد شود، به همین دلیل در اوایل کار مشکلاتی را
خواهد داشت.»
وی ادامه می‌دهد: «اگر
دانشجویی بتواند در دو سال آخر تحصیل، خود را آماده کرده و مهارت لازم را کسب کند،
قطعا موفق خواهد شد. چون در این رشته جا برای موفقیت هست و تنها لازمه آن یاد
گرفتن، مطالعه زیاد و داشتن مهارت کافی است. کمااینکه دانشجوی دامپزشکی بعد از فارغ‌التحصیلی،
جایی برای اشتباه ندارد که بگوید یک بار اشتباه کنم، اتفاقی نمی‌افتد، بلکه عملا
حذف می‌شود. به خاطر همین باید مهارت لازم را داشته باشد.»
ضعف آموزش عملیاتی در تمام دانشکده های دامپزشکی ایران وجود دارد ، در دانشکده آزاد .... حتی تزریقات هم در طول شش سال اموزش داده نشد . | نمیدونم کدوم واحد هستید ولی دانشگاه آزاد ما اینطور نبود و خیلی مباحث هم تئوری و هم عملی آموزش دیدیم . البته یاد گرفتن صرفا به دانشگاه هم نیست خیلی از بچه ها اصلا دنبال یاد گرفتن نیستند و فقط دنبال بازی هستند چون اصلا به رشته ی خودشون علاقه ای ندارند ، خب وقتی علاقه ندارند نباید انتظار داشت که چیزی هم یاد بگیرند . اصلا نباید وارد این رشته بشن | انصاف هم خوب چیزیه، حداقل تا چند وقت پیش، دانشگاه آزاد تبریز از حیث دام بزرگ جزء دانشکده های برتر کشور بود. ولی الان بیش از یکساله کلینیک دام بزرگ قبلی بدلیل استیجاری بودن تعطیل شده و بیمارستان جدید در شرف بهره‌برداری هست. | جالبه منی که یکساله در یکی از دانشکده های آزاد نزدیک پایتخت فارغ شدم اطلاع ندارم وضعیت اونجا چطوره بوده ولی شما عزیزان که در یک دانشکده دیگه تحصیل کردین از وضعیت دانشکده ما اطلاع دارید ، همچنین بهتره لطفا سیستم اموزش علوم پزشکی رو مد نظر قرار بدید یعنی چی که هرکس دلش خواست بخونه هرکس نخواست نخونه پاس بشه ، من الان خودم دارم دندون میخونم امتحانامون رو تو مرکز امتحانات الکترونیک با صد تا دوربین مداربسته برگزار میکنند ، حالا مقایسه اس کنید با سطح تقلب های علوم جامع دامپزشکی ، خودتون رو گول نزنید دوستان مشکل اصلی دانشکده تبریز اینه که اغلب اساتید علوم درمانگاهی دانشجویان رو به دید رقیب آیندشون میبینن و اکثرا هدفشون بی انگیزه کردن دانشجوعه | همه جا همینه | فقط در بخشهاي طيور و داخلي اينطوريه طرفداران دو آتیشه دانشگاه های دولتی که در هر لایو و مصاحبه و سخنرانی ای دانشگاه آزاد را می کوبن،چرا در مورد پذیرش بی رویه دانشگاه های دولتی چیزی نمیگن؟! 
با وجود دانشکده آزاد در تبریز تاسیس دانشکده سراسری بغل گوش دانشگاه آزاد یک خیانت آشکار به رشته دامپزشکی بود دانشکدهای آزاد شبستر و آزاد ارومیه هم به همین نحو بخواطر طمع کاری و فرصت طلبی برخی افراد تاسیس شدن و تیشه بر ریشه اشتغال در استان های شمالغرب زدن الان کار به جائی رسیده که در استان های مجاور هم که دانشکده ندارند (مثل اردبیل ) بیکاری بیداد میکند . آخر خیانت تا کجا مگر کشور های بزرگی مثل کانادا نیوزیلند و ایالات متحده با آن جمعیت دامی عظیم همه جا دکان مدرک فروشی زدن ؟ | خیانت اون نماینده شبستر کرد که با وجود دو تا دانشکده، دانشکده سوم تاسیس کردن نه ارومیه که بعد از دانشگاه تهران دومین دانشکده دامپزشکی رو تاسیس کرد اکثر اعضای هیات علمی دانشگاه دامپزشکی دانشگاه تبریز نه همه آنها فارغ التحصیلان ارومیه و غیر دانشگاه تهرانی هستند و تمایلی به جذب متخصصین دانشگاه تهران ندارند چون اون هارو بالاتر از خودشون می دونن. به همین خاطر داخلی دام کوچک خالی مونده. 
| تا کنون چندین بار فراخوان استخدام متخصص داخلی داده شده، ولی کسی ثبت نام نکرده. وگرنه همه میدانند که تخصص داخلی دام کوچک را تهران و شیراز دارن. ربطی به اساتید بخشهای دیگه دانشکده نداره. | همین افکار آدم هایی مثل شما بلای جان آموزش دامپزشکی شده است. به جد عرض می کنم که .......ترین و ........ترین اساتید دانشگاهی دامپزشکی مال دانشگاه تهران هستند که انگار ....... افتاده اند. استاد دانشگاه تبریز که فارغ التحصیل ارومیه می باشد، نفر اول آزمون تخصصی تهران بود که خود استاد بازنشسته ی قدیمی تهران بهش گفته "برو ارومیه، تهران رو .....ها گرفتن و دیگه ارزش نداره!". این کمبود ها چون در آذربایجان هست حاکمیت بی توجه هست اگر الان به استان‌های کویری بری پر از امکانات و اجازه استخدام استاد هست | پانترکها اینجا هم دست بردار نیستند | دوست عزیز اوضاع کویری ها بدتره | مشکل حاکمیت نیست مشکل ..........هایی است که اجازه جذب افراد توانمند را نمی دهند. تفکراتی برخی اساتید اجازه ورود توانمند را نمی دهد فکری به حال اون دانشکده که در جنوب غرب واقع شده، بکنید. وضعیتش از همه بدتره. بدون اغراق عرض میکنم. دانشکده دامپزشکی دولتی تبریز یک میدان جنگ تمام عیار هست که اساتیدش باهم درگیر و دشمن هستند.هیچ پایه و اساسی در این دانشکده وجود نداره. کار اساتیدش جدال با افراد حتی باسواد فارغ التحصیل از دانشگاه آزاد هست. در همین دو رشته ی رادیولوژی و دام کوچک چندین فرد باسواد را به دلیل اینکه دکترای عمومی رو از دانشگاه آزاد اخذ کرده بودن رد کردن و اجازه ندادن ما دانشجوها از علم اون ها بهره ببریم.... | دانشگاه تبریز در هیچکدام از دانشکده ها فارغ‌التحصیل دانشگاه آزاد اسلامی را استخدام نمیکنه. ربطی به دامپزشکی نداره آن زمان که دکتر بزرگانی معاون وزیر بودند با دانشکده شد آموزشکده های تبریز و کرمانشاه و خرم آباد و سمنان و زابل مخالفت کردند و آخر سر هم به همین خاطر استعفا دادند بعدها هم که ده سالی از آن زمان گذشته دیدیم که همین دانشکده ها چه قدر ضعیف عمل کردند نه امکانات داشتند نه استاد توانمند داشتند نه کیس داشتند با تشکر از حکیم مهر از بابت رسانه ای کردن کمبود های دانشکده ها، به نظرم وقتش شده که نبود کیس و علافی کامل در دوران کارورزی به روشنی بیان شود تا یا چاره ای برایش بکنند یا هم در دانشکده را ببندند متاسفانه خیلی از اساتید وقت نمیذارن و به کارهای بیرونشون میرسن. اونهایی که دل میسوزون و وقت میذارن هم دانشجویان عزیز رشته دامپزشکی اینجانب پدر دانشجوی ترم اخر دانشگاه تهران هستم لذا از شما دانشجویان عزیز این رشته استدعا دارم عمرتان را تلف نکنید ودنبال رشته ای دیگر بروید من فرزندم را بدبخت و بیچاره کردم بیشتر از یه پزشک عمومی و یه دندانپزشک زحمت کشید و درس خوند اما امروز برای سربازی هم از آنها یه درجه کمتر میدن دامپزشک در ایران ارزش و احترام که هیچ از نظر اقتصادی نیز اسنپ درامدش از او بیشتر است یکی از مواردی که میتونه به ارتقا آموزش در دانشکده های دامپزشکی کمک کنه، بحث اعتباربخشی همانند پزشکی هست. اینکه در یک مقطع زمانی به دانشکدهای مجوز برگزاری رشته دامپزشکی (عمومی یا تخصص) داده میشه، الزاما توانایی و قابلیت اون دانشکده برای ادوار متوالی ثابت نمی‌مونه. اساتید بازنشسته میشن، تجهیزات فرسوده و ... دانشگاه آزاد تبریز که اینطور نبود با کمال احترام تو این دانشکده برخی اساتید مثل بچه ها با هم دعوا دارن و فقط پشت سر همدیگه صحبت می کنند یکسری از اساتید دلسوز هم هستند که بنا به دلایلی یا از ایران رفتن یا خب همه دانشجویان توی فیلدشون نمیخوان کار بکنند
طی دوره کاراموزی داخلی دام بزرگ و کوچک ،مامایی، جراحی، طیور کمتر از ۱۵ تا کیس دیدیم که یه تعدادی هم کیس های خود اساتید بود که به عنوان همراه ما رو جهت ویزیت میبردند. هیچ کیسی داخل کلینیک ندیدیم متاسفانه.برخلاف دانشگاه تهران یا ارومیه و شیراز.کاش مجوز دانشکده شدن را سال ۸۴ نمیگرفتن و در حد اموزشکده میموندن.متاسفانه نمیدونم با کدوم امکانات ازمایشگاهی و بالینی این مجوز رو گرفتن و چندین ساله دانشجوها را بدبخت میکنن. فقط با خواندن دروس نظری و ندیدن کیس که نمیشه چیزی یاد گرفت و دامپزشک شد من نظرم یکم متفاوته باهاتون. از لحاظ تئوری و دروس نظری دانشجوهامون فوق العاده خوبن در زمینه درمان. از لحاظ عملی هم باید خودمون یاد بگیریم بیشتر استادامون علاقه ای ندارن دامپزشک فیلد تربیت کنن. بهرحال رقیبید براشون که در مورد دوم اکثرا دانشکده ها هم همینن فکر کنم به نظر من دامپزشکی فقط باید دانشگاه تهران باشه که کل کشور رو میتونه ساپورت کنه. بقیش باید جمع بشه. به غیر از دانشگاه تهران همشون ...... هستن. 
